Γράφει ο Περικλής Τσάκαλος
Χαίρε, Ω, Θεσσαλία, γη αθάνατη κι αιώνια
Εσύ που γέννησες Θεούς και ημίθεους
τους δώδεκα στον Όλυμπο εθρόνιασες
Μάνα εσύ της Πύρρας και του Δευκαλίωνα
που γέννησαν τον Πελασγό, τον Έλληνα
το γένος των ανθρώπων, αλογοτρόφα
γόνιμη αγία γη, με τον απέραντο
πανέμορφο λουλουδιασμένο κάμπο σου
Απρίλη και Μάη την γελαστή την άνοιξη
ολόχρυσα τον Αύγουστο, τα καρπερά σου, στάχεια
των ξωμάχων, μάνα εσύ των καραγκούνηδων
αιώνες τώρα πιστοί, σκυφτοί οργώνουνε
και σκάβουνε την καρποφόρα μάνα γη
Ανάθρεψες τους βλάχους και Σαρακατσάνους
στην Πίνδο, κι Άγραφα τ’ αμέτρητα κοπάδια
στον κάμπο σου, στα πλούσια πανέμορφα λιβάδια
Στην Τρίκκη ο Ασκληπιός, κι Χείρονας στον Παγασητικό
Μέγας σοφός ο δάσκαλος που’ μαθε κι ανάθρεψε
το γιο της Θέτιδας και του Πηλέα τον πανέμορφο, Αχιλλέα
Θεσσαλία, εσύ που γέννησες τους Αργοναύτες
Τον μονοσάνδαλο Ιάσονα, την φημισμένη Έλλη
και τον Φρίξο, και το Χρυσόμαλλο κριάρι.
εσύ που γέννησες το Ρήγα με τον Θούριο
και τα τραγούδια, για τον ξεσηκωμό του γένους
των σκλαβωμένων αδελφών, Θεσσαλία, χαίρε
γέννησες μεγάλους ήρωες, οπλαρχηγούς του 21
Τον αρχιστράτηγο, τον γιο τσ’ καλογριάς, τον Ήρωα
που η μάνα του τον γέννησε σε μια σπηλιά
Στο Μαυρομάτη, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη
στην Πίνδο σου και τ’ Ασπροποταμήτικα
χωριά ανάθρεψες, και στ’ Αγραφα την κλεφτουριά
τον Χατζηπέτρο, Στουρνάρα και Καταραχιά
Θεσσαλία, αξίζεις κάθε παίνεμα, και δόξα
για τις πανέμορφες, βουνοπλαγιές, τα λαγκάδια
τα τραγούδια σου τα δημοτικά, και του Τσιτσάνη την πενιά
Θεσσαλία, Ω, μάνα και πατρίδα, σ’ αγαπώ, τις ομορφιές σου,
και τα καλή σου εσένα και τα πλούτη σου
τους μυθικούς σου ποταμούς, τον Πηνειό Σαλαμπρία
Χιλιοτραγουδισμένο Ασπροπόταμο, τον Αχελώο
όπως ο μύθος λέγει, κάποτε ήταν Ταύρος, κι άλλοτε φίδι
Τα’ βαλε με τον Ηρακλή, και πάλεψε για τη Διηάνειρα
δεν κέρδισε στο πάλεμα, και τρέχει ακόμα σκούζοντας
ψάχνοντας, για τις Σειρήνες κόρες του.
Θεσσαλία να είσαι περήφανη, για τ’ άλογα που
γέννησες τα ιερά του Αχιλλέα, τον Ξανθό και τον Βάλιο
καθώς και τρεις χιλιάδες για τον Φίλιππα, μα πιο
πολύ κι απ ’όλα, για τον Βουκέφαλο του Μέγα Αλεξάνδρου
Χαίρε, Ω, Θεσσαλία, να ζεις Αιώνια, Σε Θαυμάζω!
