Εκ μέρους της Ενωσης Εργαζομένων Καταναλωτών Βόλου ο πρόεδρος Βασ. Χαλαστάρας σε ανακοίνωση του παραρτήματος υπογραμμίζει τα εξής:
«Παρά τις προσδοκίες και τις υποσχέσεις και αυτής της κυβέρνησης, οι πολίτες για μία ακόμη φορά βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο αφού:
- Χάνουν την προστασία της κύριας κατοικίας τους, η οποία πλέον δεν προστατεύεται από πλειστηριασμούς κατά κανόνα, και μόνο κατ’ εξαίρεση μπορεί να διασωθεί σε περίπτωση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς πιστωτικά ιδρύματα, λοιπούς ιδιώτες, δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία. Η δε εξαίρεση, δηλαδή, η όποια δυνατότητα να διασώσει κανείς την κύρια κατοικία του περιορίζεται στη δυνατότητα ένταξης στο Νόμο 3869/2010 (Νόμος Κατσέλη), ο οποίος τροποποιήθηκε σχετικά τον Αύγουστο του 2015 αλλά και μεταγενέστερα και αυστηροποίησε σημαντικά τα κριτήρια διάσωσης της κύριας κατοικίας. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, συνδυαστικά με τα προηγούμενα τροποποιήθηκε ριζικά ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, παρά τις αντιδράσεις σύσσωμου του νομικού κόσμου της χώρας, ώστε πλέον οι διατάξεις περί αναγκαστικής εκτέλεσης και πλειστηριασμού των ακινήτων των οφειλετών να ευνοούν αποκλειστικά και μόνο τις τράπεζες αφού αποκτούν πρωτοφανή προνόμια τόσο εις βάρος των οφειλετών (με περικοπή προθεσμιών αντίδρασης των οφειλετών) όσο και εις βάρος των απαιτήσεων των ίδιων εργαζομένων του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων (προνόμια στην κατάταξη του πίνακα των δανειστών).
- Δεν υπήρξε καμία νομοθετική πρωτοβουλία για τους 70.000 δανειολήπτες της χώρας μας οι οποίοι έχουν υπογράψει συμβάσεις δανείων σε ελβετικό φράγκο, κατόπιν της απελευθέρωσης της συναλλαγματικής ισοτιμίας ελβετικού φράγκου- ευρώ, τον Ιανουάριο του 2015.
- Αυξήθηκε ο ΦΠΑ σε πλήθος τροφίμων εν μέσω της δριμείας οικονομικής ύφεσης και της εσωτερικής υποτίμησης στα εισοδήματα των πολιτών με αποτέλεσμα τον ακόμη μεγαλύτερο περιορισμό της αγοραστικής δύναμης του καταναλωτή.
- Παραμένουν ανοικτά τα καταστήματα πολυάριθμες Κυριακές του χρόνου, ωστόσο, οι μόνοι που ευνοούνται από την εφαρμογή του μέτρου είναι τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, ενώ οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο επιπλέον κόστος λειτουργίας τους το οποίο και μετακυλύουν στους καταναλωτές. Προ των παραπάνω εξελίξεων, πρέπει να γίνει από όλους κατανοητό ότι η συλλογική καταναλωτική συνείδηση είναι ο μονόδρομος της αντίδρασης και της αποκατάστασης των φαλκιδευμένων καταναλωτικών δικαιωμάτων μας μέσα από την οργανωμένη δράση των ενώσεων καταναλωτών».
