ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Τα δικαιώματα των ψυχικά πασχόντων συνανθρώπων και των φροντιστών τους

τα-δικαιώματα-των-ψυχικά-πασχόντων-συ-280598

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής υγείας που τιμάται κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να καταγραφούν.

Ενώ τα τελευταία χρόνια έχει συνταχθεί μια νομοθεσία που εμφανίζεται να προσπαθεί να προστατέψει τους ψυχικά πάσχοντες αλλά και τα πρόσωπα που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στο σύστημα ψυχικής υγείας από ακραίες πράξεις κοινωνικής βίας, στην καθημερινή πρακτική αυτό δεν επιτυγχάνεται.

Ο ψυχικός πόνος και οι αποκλίνουσες από το μέσο όρο ψυχικές εμπειρίες ανάγονται κοινωνικά σε μια ιδιάζουσα μορφή ασθένειας, η οποία, αντίθετα με τις άλλες, θεωρείται ότι δεν υπόκειται στο νοητικό έλεγχο αυτού που την έχει και η διαχείρισή της ανατίθεται από την πολιτεία σε συστήματα κοινωνικού ελέγχου και καταστολής, ασυμβίβαστα με την έννοια της νόσου και της θεραπείας.

Αυτή η πρακτική, βασισμένη στην αναπαραγωγή της σχετικής νοοτροπίας στους κύκλους των επαγγελματιών ψυχικής υγείας και στην άγνοια και το φόβο των πολιτών, οδηγεί στο να θεωρείται η ψυχική ασθένεια αδίκημα, για το οποίο ο πάσχοντας τιμωρείται με μια σχεδόν αυτονόητη ακύρωση του λόγου, της προσωπικότητάς του, των ικανοτήτων, των επιθυμιών, των ονείρων του, των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του, του ελέγχου πάνω στην ίδια του τη ζωή.

Με βάση τα παραπάνω και με την πεποίθηση ότι:

• Η έννοια των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων πολιτών, είτε αυτοί γίνονται κάποια στιγμή της ζωής τους χρήστες ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών, είτε όχι, έχει ισχύ ανεξάρτητα από τις επιστημονικές ή άλλες ερμηνευτικές θεωρίες, και αυτό δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
• Η καταπάτηση αυτών των δικαιωμάτων συνιστά βία, ατομική και κοινωνική, κατά των ανθρώπων, των οποίων τα δικαιώματα καταπατούνται.
• Το υπάρχον σύστημα ψυχικής υγείας είναι δομημένο στο μεγαλύτερο μέρος του με έναν τρόπο που παράγει και αναπαράγει τέτοιες μορφές βίας μέσα από την πρωταρχική πολιτική και υπαρξιακή ακύρωση των χρηστών του, αλλά και μέσα από συγκεκριμένες καθημερινές πρακτικές, μέσα και έξω από νοσηλευτικά ιδρύματα.
• Το πλαίσιο αυτό συντήρησης της βίας πλήττει αναπόφευκτα, αν και με διαφορετικά προσωπεία, όχι μόνο τους χρήστες των υπηρεσιών, αλλά και τις οικογένειές τους, καθώς και τους εργαζομένους στους αντίστοιχους θεσμούς, όταν αυτοί εξαναγκάζονται από το πλαίσιο εργασίας τους να καταπατήσουν δικαιώματα συνανθρώπων τους, που βρίσκονται σε κρίσεις ζωής. Μ’ αυτή την έννοια πλήττεται και ολόκληρη η κοινωνία, η οποία τρέφει στους κόλπους της θεσμοποιημένα δείγματα βίας, άγνοιας και αποκλεισμού των πιο αδύναμων μελών της. Αυτό θεωρούμε ότι θίγει άμεσα το ήθος και το επίπεδο πολιτισμού όλων μας.
• Ως ευαισθητοποιημένοι και συνειδητοί πολίτες δεν θέλουμε να μείνουμε θεατές αυτής της κατάστασης, ξορκίζοντας το κακό και ελπίζοντας ότι αυτό θα «αφορά πάντα κάποιους άλλους».
Στόχος όλων μας

• Η έναρξη μιας δημόσιας συζήτησης σε σχέση με την κοινωνική διαχείριση του ψυχικού πόνου.
• Η αλλαγή της κρατούσας κοινωνικής άποψης σχετικά με την ψυχική υγεία και την λεγόμενη ψυχική διαταραχή.
• Η ενημέρωση της κοινής γνώμης σε θέματα δικαιωμάτων των χρηστών και των εργαζομένων στο σύστημα ψυχικής υγείας.
• Η αντίσταση στη λογική της ιδρυματοποίησης, του κοινωνικού αποκλεισμού, της άσκησης βίας κάθε μορφής και της καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων στο χώρο της ψυχικής υγείας.
• Η συμβολή στην ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών κοινωνικής διαχείρισης του ψυχικού πόνου.
• Η υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των ψυχικά πασχόντων μέσα και έξω από τις δομές του συστήματος ψυχικής υγείας.
• Η προώθηση της συμμετοχής των χρηστών ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων, που αφορούν τη ζωή τους.
• Η προώθηση της πεποίθησης ότι τα μέλη των οικογενειών των αναφερόμενων ως «ψυχικά πασχόντων» είναι άτομα άμεσα ενδιαφερόμενα, και χρήζουν ίσης προσοχής, υποστήριξης και συνυπολογισμού της άποψής τους με τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου