Γράφει ο Γιάννης Κάιρας, Μέλος της Γραμματείας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας
Η Συμφωνία είναι ένα νέο Μνημόνιο το ίδιο επώδυνο όπως τα προηγούμενα, παρόμοιο με αυτό που καταψήφισε ο ελληνικός λαός στο δημοψήφισμα στις 5 του Ιούλη, προβλέπει αποικιοκρατικούς όρους, φορτώνει νέα βάρη σε εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, συνταξιούχους και αγρότες και ανατροφοδοτεί την οικονομία με νέα υφεσιακά μέτρα.
Επίσης η επιτήρηση θα είναι αμείλικτη και διαρκής, τα μέτρα αποκλείεται να αποδώσουν τα προβλεπόμενα, κατά συνέπεια θα ζητούνται νέα και θα δημιουργούνται διαρκώς προσκόμματα στη χρηματοδοτική ροή. Τα υφεσιακά και ταξικά άδικα μέτρα θα εξαθλιώσουν μέχρις εξόντωσης τον ήδη χειμαζόμενο ελληνικό λαό, ο οποίος θα απομακρύνεται από την κυβέρνηση, αναζητώντας άλλες, αντιδραστικές πιθανότατα, διεξόδους. Η προσδοκία για δυνατότητα νομοθετικών πρωτοβουλιών προς μια λογική κοινωνικής δικαιοσύνης και αναδιανομής του πλούτου καταρρέει υπό το βάρος της πρόβλεψης για έγκριση από τους θεσμούς κάθε νομοσχεδίου, πριν καν αυτό βγει σε δημόσια διαβούλευση. Είναι απολύτως απίθανο μια κυβέρνηση σε ομηρία, και σε -εκ των πραγμάτων- μικρότερη ή μεγαλύτερη συνεννόηση με τα κόμματα του Ναι, να μπορέσει να νομοθετήσει προς μια τέτοια κατεύθυνση. Εκτός των παραπάνω, τέλος, ακόμα και η τελική επίτευξη συμφωνίας για το 3ο Μνημόνιο, έχει τεθεί ήδη εκ νέου εν αμφιβόλω από τις ίδιες ευρωπαϊκές ελίτ που επιζητούν τον απόλυτο εξευτελισμό της ελληνικής κυβέρνησης. Αλλωστε, όπως ζήσαμε μετά τη συμφωνία του Φεβρουαρίου, όταν ένας εκβιασμός αποδίδει και δεν λαμβάνονται μέτρα αντιμετώπισής του, τότε θα επαναλαμβάνεται όποτε χρειάζεται.
Με τα σημερινά δεδομένα, μέχρι το 2017, η Ελλάδα προβλέπεται να έχει χάσει το 30-35% του ΑΕΠ της και να έχει περάσει στο περιθώριο, μέσω ραγδαίας οικονομικής και πολιτισμικής πληβειοποίησης, τουλάχιστον το 60% του πληθυσμού της.
Με λίγα λόγια, αυτός ο δρόμος των Μνημονίων παραβιάζει ό,τι παραβιάζεται για όλους εμάς στην Αριστερά: τη λογική και τη συνείδησή μας, τις συνεδριακές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τις προεκλογικές εξαγγελίες και τη λαϊκή εντολή τόσο της 25ης Ιανουαρίου όσο και της 5ης Ιουλίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αποδεχθεί και δεν θα το κάνει δηλαδή τη μετακύλιση του εκβιασμού και, εν τέλει, του πραξικοπήματος στο εσωτερικό του. Η άρνηση σύγκλισης των οργάνων, η συστηματική απαξίωσή τους και η εργαλειακή αξιοποίησή τους ως σφραγίδας επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων δεν έχει καμία σχέση με δημοκρατία και δεν θα γίνει ή όπου έγινε δεν θα συνεχιστεί.
Τώρα είναι απαραίτητη όσο ποτέ η άμεση σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής και συντεταγμένα να οδηγηθούμε το γρηγορότερο σε Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ των μελών.
Τώρα χρειάζεται η ανασύνταξη για αντεπίθεση και η ενότητα του όλον της Αριστεράς στον ΣΥΡΙΖΑ και να πάρουμε τις αποφάσεις που πρέπει έστω στο και πέντε να αποσυρθεί το μνημόνιο των εκβιαστών και να ανασυρθούνε όχι το σχέδιο της δραχμής σε ένα καπιταλιστικό περιβάλλον μνημονίων που ζητά ο Σόϊμπλε και δουλεύουνε καλά τα ΜΜΕ του σάπιου συστήματος, αλλά ένα σχέδιο πανεθνικού κεντρικού σχεδιασμού με λαϊκό πατριωτικό πρόσημο που το ευρώ να μην αναγνωρίζεται σαν επίσημη Θρησκεία της Ελλάδος (Χριστιανοί Ορθόδοξοι είμαστε, αγαπητά ΜΜΕ των μνημονίων) . Ο κεντρικός σχεδιασµόςπροσφέρει τη δυνατότητα για την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων αναγκών των εργαζομένων, σπάει τα δεσµά της άναρχης και ανισόµετρης ανάπτυξης του καπιταλισµού, παρέχει τις υλικές δυνατότητες για την ολόπλευρη και ελεύθερη ανάδειξη της κάθε ξεχωριστής ατομικότητας ως προϋπόθεση και επιστέγασμα της απελευθέρωσης όλης της κοινωνίας από δεσμά του καταναγκασμού.
O κεντρικός σχεδιασµός της οικονοµίας στηρίζεται στις αναπτυξιακές δυνατότητες της Ελλάδας και γι’ αυτό όχι µόνο θέλει αλλά και καταφέρνει να αξιοποιεί όλες αυτές τις αναπτυξιακές δυνατότητες που αφορούν τις ανθρώπινες ανάγκες. Χωρίς αποκλεισµούς, χωρίς ανισοµέρειες και µακριά από κάθε περιορισµό που προκύπτει από τη διαπλοκή της ελληνικής οικονοµίας µε την ιµπεριαλιστική Ευρωζώνη και την τρόικα.
Ο κεντρικός σχεδιασµός,αφήνει να εξελιχθούν τα ίδια τα µέσα παραγωγής και να αξιοποιηθούν στο έπακρο όλες οι δυνάµεις και οι δυνατότητες που έχει διαµορφώσει η σηµερινή κοινωνία µε την εργασία και µε την επιστήµη.
Μονόδρομοι των Μνημονίων δεν υπάρχουνε για κανένα κυρίαρχο Ελληνικό Κράτος, για καμία Κυβέρνηση της Αριστεράς για κανένα Αριστερό Ριζοσπαστικό κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ισχυρή πολιτική βούληση και αυτοκριτική από όλους μας από τον πρώτο ως τον τελευταίο (αναλογιζόμενοι και το μερίδιο ευθύνης που είχαμε) και όλοι μαζί, μαζί με τον Λαό θα τα καταφέρουμε, για την Πατρίδα μας, την Ελλάδα μας και τα παιδιά μας.
