Του Κώστα Πώποτα*
«I exercise control on all things – ασκώ έλεγχο στα πάντα» (Jamie Dornan as Christian Grey)
«Οταν χρησιμοποιώ μια λέξη, είπε ο Χάμπτυ Ντάμπτυ, σημαίνει ακριβώς ό,τι εγώ την επιλέγω να σημαίνει, μήτε περισσότερα μήτε λιγότερα. Το ζήτημα, επέμεινε η Αλίκη, είναι αν μπορείς να κάνεις τις λέξεις να σημαίνουν πολλά διαφορετικά πράγματα. Το ζήτημα είναι, είπε ο Χάμπτυ Ντάμπτυ, ποιος θάναι το αφεντικό, αυτό είναι όλο».
(Λιούις Κάρολ. Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων)
Ευλογημένος να είναι ο Garry που μου δώρησε το βιβλίο του Douglas Adams «The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy» (οδηγός του Γαλαξιακού ωτοστοπατζή) το 1985! Τριάντα χρόνια μετά έχω το μηχανισμό αποκωδικοποίησης του δημοψηφίσματος στα χέρια μου.
Η πλοκή της ιστορίας : μια ομάδα υπερ-ευφυών όντων ζητούν να μάθουν την απάντηση στην υπέρτατη ερώτηση της Ζωής, του Σύμπαντος, και των πάντων, από τον υπερυπολογιστή, Deep Thought (βαθειά σκέψη), ειδικά κατασκευασμένο για το σκοπό αυτό. Χρειάστηκαν έτσι 7½ εκατομμύρια χρόνια στον Deep Thought για να υπολογίσει και να ελέγξει την απάντηση, η οποία αποδεικνύεται ότι είναι «42». Ο Deep Thought εφιστά βεβαίως την προσοχή των ενδιαφερομένων ότι η απάντηση φαίνεται χωρίς νόημα, επειδή τα όντα που του έδωσαν την εντολή δεν ήξεραν στην πραγματικότητα ποτέ ποια είναι η ερώτηση.
Όταν λοιπόν ζητούν στον υπολογιστή να βρει την «υπέρτατη ερώτηση» ο Deep Thought απαντά ότι αδυνατεί να το πράξει. Είναι όμως σε θέση να σχεδιάσει έναν ακόμη ισχυρότερο από αυτόν υπολογιστή ο οποίος θα μπορέσει να δώσει την απάντηση αφού θα ενσωματώνει ζωντανά όντα στο «υπολογιστικό του πλέγμα» και ο οποίος φυσικά θα λειτουργήσει θα λειτουργήσει για δέκα εκατομμύρια χρόνια πριν απαντήσει.
Μπορώ πλέον να ζήσω ήσυχος όταν ξυπνάω χαράματα για να ακούσω τα πρωινάδικα ή να ξενυχτάω στα βραδάδικα τηλεοπτικά και να ακούω μεταβαλλόμενες ερμηνείες του μηνύματος του δημοψηφίσματος το οποίο φέρνει σε στενή επαφή τις δύο πιθανές απαντήσεις του ερωτήματος. Στην κορύφωση του δράματος σύμπασες πλην ΚΚΕ οι πολιτικές δυνάμεις συνήνεσαν ότι η ερώτηση και η απάντηση είναι ενιαίες και αδιαίρετες και ότι με αυτές θα παν μπροστά χέρι – χέρι (όχι με τον Καρατζαφέρη). Για την επικείμενη λοιπόν διαπραγμάτευση για την οποία προφανώς υπάρχει μια έλλειψη επιθυμίας για ζύμωμα και επίπονη εμμονή στο κοσκίνισμα θα ήταν χρήσιμο να υπενθυμίσω δύο επιπλέον χωρία το τον Adams.
Το πρώτο είναι κλασσικό, είναι η επιγραφή «ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΕΣΤΕ» (Don’t panic) στο εμπροσθόφυλλο του οδηγού του οποίοι η χρήση ήταν εξωφρενικά πολύπλοκη – ακριβώς θα έλεγα όπως η αντίστοιχη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία δεν προβλέπει έξοδο από το ευρώ. Ο Αρθουρ Κλαρκ, λίγο πριν τον θάνατό του είχε πει ότι η επιγραφή αυτή υπήρξε η καλύτερη συμβουλή που θα μπορούσε κάποιος να δώσει στην ανθρωπότητα.
Το δεύτερο είναι ο ορισμός που θέλει αυτόν που έχει τον έλεγχο οποιασδήποτε κατάστασης να είναι αυτός που ξέρει «πού βρίσκεται η πετσέτα του», διότι κάθε αραχτός τύπος (που δεν κάνει γαλαξιακό ωτοστόπ, όταν ανακαλύψει ότι ο Γαλαξιακός ωτοστοπατζής έχει την πετσέτα του μαζί του θα υποθέσει ότι είναι κάτοχος όλων των χρειωδών για να διατρέξεις το σύμπαν και ότι κάποιος που έκανε πάνω κάτω το Γαλαξία και είναι παρόλα αυτά σε θέση να θυμάται που βρίσκεται η πετσέτα του, είναι κάποιος που πρέπει να του βγάλεις το καπέλο και μάλιστα να του δανείσεις ότι χρειάζεται και πολύ περισσότερα.
Αλλωστε σήμερα οι πετσέτες είναι κάτι σαν πολυσέλιδες προτάσεις! Αρκεί να θυμάσαι έγκαιρα που βρίσκονται!
*Οι τοποθετήσεις του γράφοντος είναι προσωπικές και δεν απηχούν τις θέσεις του οργάνου όπου υπηρετεί.
