Γράφει ο Στέφανος Χατζούλης, ελεύθερος επαγγελματίας
Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός πως το 1ο εδώ και πολλά έτη δημοψήφισμα της Πατρίδος μας, έχει επηρεάσει το σύνολό του εντός αλλά και εκτός συνόρων Ελληνισμού. Παράλληλα δεν άφησε καθόλου αδιάφορους τους πολίτες της Ευρωπαϊκής κοινότητας και απανταχού της υφηλίου.
Τις προηγούμενες ημέρες, ένα συνονθύλευμα αντικρουόμενων πληροφοριών, έβαλε «κατά-ριπάς» τον Ελληνισμό, πληροφορίες που αληθείς ή ψευδείς, είχαν φυσιολογική τους κατάληξη τη δημιουργία ασφυκτικής πίεσης στους Έλληνες πολίτες, ώστε να «αποφασίσουν» για το μέλλον τους.
Φυσικό και προγραμματισμένο προϊόν των παραπάνω, είναι για άλλη μια φορά η πόλωση και η εθνική διχόνοια. Με νωπές μνήμες στις εμφύλιες αντιπαραθέσεις του παρελθόντος, ο Ελληνισμός μας αλλά και ο Ευρωπαϊσμός μας ταυτόχρονα, κινδυνεύουν να επιστρέψουν σε επίπεδα μεσαίωνα.
Σε πηγαδάκια, παρέες αλλά και σε χρηματοδοτημένες συγκεντρώσεις, υποστηρίζουμε και πάλι διλλήματα «αφορμές» ΝΑΙ, ΟΧΙ, ΑΚΥΡΟ, ΑΠΟΧΗ, ελεύθερα και ανοικτά, γιατί είμαστε Δημοκράτες. Με ανεξάντλητη υπομονή, αποχαυνωθήκαμε από τα ΜΜΕ, παρακολουθήσαμε αμέτρητους πολιτικούς ηγέτες, λόγιους, επιστήμονες, «πνευματικούς» διάττοντες αστέρες, όλοι τους με ξεκάθαρη άποψη, στεγασμένη υπό το «αγνό» ενδιαφέρον για το κοινό καλό. Το αξιοσημείωτο όμως είναι, πως απολύτως κανένας δεν εκφράστηκε ουδέτερα ή τουλάχιστον ουδείς έχων ουδέτερη άποψη δεν προβλήθηκε. Είναι τόσο στρεβλό να πει έστω και ένας, πως κοινό καλό, είναι να διαφυλάξουμε την οικογενειακή ειρήνη της κοινωνίας μας, παραμένοντας σιωπηλοί;
Είμαι τόσο διαστρεμμένος που περίμενα εναγωνίως έστω και έναν να παροτρύνει τους πολίτες να πάψουν να συζητούν το θέμα; Να πιαστούν χέρι-χέρι και να ψηφήσουν έκαστος κατά προσωπική αντίληψη, χωρίς να μιλήσει σε κανέναν για την απόφασή του; Γιατί η πόλωση που απροκάλυπτα καλλιεργείται από τους «ικανότατους» Εθνοπατέρες και Ευρωπατέρες μας, είναι πολύ πιο επικίνδυνη από το όποιο αποτέλεσμα.
Και βέβαια, η συνταγή έχει ήδη πετύχει. Κανείς δε μιλά για την ταμπακιέρα. Για το γεγονός δηλαδή, πως στη δυσμενή θέση, μας έφερε η απόλυτη ανικανότητα τόσο των εγχώριων ηγεμόνων μας όσο και των Ευρωπαίων. Γιατί «μονός καυγάς δε γίνεται» λέει η σοφή ρήση του λαού μας. Και αν έστω και ένας διέθετε μια ρανίδα στοιχειώδους ικανότητας, η λύση θα είχε ήδη βρεθεί προ πολλού. Πολιτική σημαίνει να βρίσκεις λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Αγαπητοί πολιτικοί μας, δεν πληρώνεστε και λίγα για αυτό. Η μήπως στερείστε προνομίων; Ακόμα και ο ταπεινότερος επιχειρηματίας, ο τελευταίος μικροπωλητής γνωρίζει καλά πως αν υπάρχει ειλικρινή επιδίωξη για την ολοκλήρωση μιας συναλλαγής, τότε αυτή μπορεί να καταλήξει σε ομόφωνη συμφωνία.
Σίγουρα κανένας Ευρωπαίος πολίτης δεν είναι αμέτοχος και κανένας απολύτως αθώος. Ολοι μας, με τον εθελοτυφλισμό που ως ατελή ανθρώπινα όντα μας διακρίνει, δεν βλέπουμε μακρύτερα από το μανίκι μας. Δεν έχουμε όμως το μεγάλο μερίδιο της ευθύνης. Δεν είμαστε οι εντεταλμένοι για τη δουλεία. Ας μην πέσουμε λοιπόν και στην παγίδα της μεταξύ μας αντιπαλότητας. Οι ημέρες που έρχονται είναι με βεβαιότητα πολύ πιο προσφιλείς και γόνιμες, για όσους θα επιχειρήσουν να διαρρήξουν το αρραγές μέχρι σήμερα μέτωπο της κοινωνίας μας. Οι στιγμές των μεγαλύτερων δοκιμασιών είναι ακόμα μπροστά μας. Μόνη διέξοδος θα είναι η νηφαλιότητα, ο σεβασμός και η αγάπη προς το συνάνθρωπο.
Σας προσκαλώ, τόσο η οικονομική κρίση όσο και η κρίση των λαών, να κάνουν εμάς πρώτα, καλύτερους ανθρώπους. Γιατί πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι, ατελή πλάσματα του Θεού και η θέλησή του είναι να γινόμαστε καλύτεροι.
Ας πιαστούμε χέρι – χέρι, πλούσιοι και φτωχοί, Ελληνες και Γερμανοί, αριστεροί και δεξιοί, κοντοί και ψηλοί και ας κρατήσουμε για τον εαυτό μας τις πολιτικές και οικονομικές μας απόψεις. Μόνο αυτά μας χωρίζουν πια. Αυτές τις κρίσιμες για την ανθρωπότητα στιγμές, η σιωπή είναι χρυσός. Ολοι έχουμε την απόψή μας, για τους δικούς μας λόγους ο καθένας, αλλά σε αυτή τη στιγμή είναι σοφότερο να την βαστήξουμε για τον εαυτό μας. Μόνο έτσι θα διασφαλίσουμε την κοινωνική ειρήνη και την ασφάλεια των παιδιών μας. Ενωμένοι, σίγουρα θα τα καταφέρουμε πολύ καλύτερα παρά διχασμένοι. Και μιλώ για όλους. Ας αγκαλιάσουμε τον ξένο τουρίστα σαν να είναι συγγενής μας. Ας αγαπήσουμε τον εύπορο σαν να ήταν άπορος. Ας βοηθήσουμε αυτόν που δεν μας βοήθησε και ας υποβαστάξουμε αυτόν που θα μας αγνοούσε. Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα. Δυνάστες μας είναι το σύνολο των ηγεμόνων μας, που μηδενός εξαιρουμένου, αποδείχθηκαν νάνοι των περιστάσεων.
Τέλος να πούμε ένα μεγάλο ΝΑΙ στην ομόνοια και την αγάπη, ένα μεγάλο ΟΧΙ στη διχόνοια και το μίσος, να ΑΚΥΡΩΣΟΥΜΕ όλους αυτούς που με τις πράξεις τους μας παρασύρουν σε αψιμαχίες και να ΑΠΕΧΟΥΜΕ από οποιαδήποτε έκφραση πολιτικών απόψεων.
Μόνος μας σύμμαχος ήταν και θα είναι η ενότητα. Μόνος μας εχθρός η διχόνοια.
