Γράφει ο Κώστας Βογιατζής, Συντονιστής Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας
Την Κυριακή 5 Ιούλη ψηφίζουμε, για πιο πράγμα άραγε; Ψηφίζουμε αν θα παραμείνουμε στην Ευρωζώνη, το Ευρώ δηλαδή, ψηφίζουμε αν θα παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για πιο πράγμα ψηφίζουμε τέλος πάντων;
Ο Σαμαράς και ο Σταύρος Θ. μας λένε ότι ψηφίζουμε για το Ευρώ και πρέπει να ψηφίσουμε ναι για να παραμείνουμε σ’ αυτό. Τους άκουσαν οι άνθρωποι της συμφοράς ο Σημίτης και ο Καραμανλής και βγήκαν από τις κρυψώνες τους για να μας πουν και αυτοί για το ναι.
Ο Σαμαράς ο Σημίτης και ο Καραμανλής που έφεραν τη χώρα σ’ αυτά τα χάλια ζητούν να πούμε ναι, σωστή ήταν η πολιτική τους.
Ζητούν να πούμε ότι κάναμε λάθος το Γενάρη που διώξαμε το Σαμαρά και δεν τον αφήσαμε να μειώσει κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις να κάνει κι άλλες απολύσεις να βουλιάξει ακόμα περισσότερο το λαό και τη χώρα.
Ζητούν να ξανάρθουν στην Κυβέρνηση για να υπογράψουν αμέσως ότι τους ζητήσουν ο Ντάισελμπλουμ και ο Σόϊμπλε, χωρίς καθυστέρηση και όχι όπως ο Τσίπρας 5 μήνες τώρα αρνείται να υπογράψει και να παραδώσει τα ιερά και τα όσια.
Κόπτεται ο Βενιζέλος ότι αργεί η διαπραγμάτευση και εννοεί την υπογραφή.
Ζητούν λοιπόν όλοι αυτοί πραγματικά στήριξη της πολιτικής τους, ζητούν την επικύρωση της πρότασης των δανειστών (αυτή είναι η πολιτική τους) που έθεσε σε δημοψήφισμα η κυβέρνηση. Ζητούν από το λαό να πει ότι ναι συμφωνεί να συνεχίσει να υποφέρει.
Και για να μην κάνουμε κανένα λάθος έρχεται ο Ντάισελμπλουμ και μας λέει μόλις προχτές, ότι «Το ναι στο δημοψήφισμα θα δείξει ότι οι Έλληνες αποδέχονται τη λιτότητα».
Τόσο ωμά, τόσο ξετσίπωτα.
Ο Ελληνικός λαός έχει καταλάβει όμως, 5 χρόνια τώρα, ότι αυτό που ζητούν είναι η εξαθλίωσή του. Δεν θέλουν να έχει ο κάθε άνθρωπος μια δουλειά. Μια δουλειά με την οποία να μπορεί να κερδίζει τη ζωή του. Θέλουν να υπάρχουν στρατιές ανέργων από τους οποίους να παίρνουν στη δουλειά όσους χρειάζονται και με τις χειρότερες εργασιακές σχέσεις. Με ελαστικές μορφές εργασίας, με κακή ή καθόλου ασφάλιση, με σύνταξη σε όσο μεγαλύτερη ηλικία ή καθόλου σύνταξη. Ο στόχος τους είναι να μειωθεί όσο περισσότερο αυτό που ονομάζουμε κόστος εργασίας. Με μικρότερους μισθούς, με χαμηλότερες συντάξεις με εξαφάνιση του κάθε εφ άπαξ, με υποτυπώδη ή ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με εξαφάνιση κάθε είδους βοηθημάτων σε ευπαθείς ομάδες (ΕΚΑΣ κλπ.)
Δεν έγιναν όμως μόνο στην τελευταία πενταετία οι πολιτικές μείωσης του κόστους εργασίας. Επί μία εικοσαετία προηγουμένως 1990 -2010 εφαρμοζόταν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές με τους νόμους ξηλώματος του ασφαλιστικού (νόμος Σιούφα 1992, νομοσχέδιο Γιαννίτση 2001, νόμος Ρέππα 2002, νόμος Πετραλιά 2008) για να φτάσουμε στον μνημονιακό νόμο Λοβέρδου, της διάλυσης του ασφαλιστικού. Ταυτόχρονα χτιζόταν η λιτότητα με το πάγωμα των μισθών που έγινε κανόνας και ξεκίνησε με τα σταθεροποιητικά μέτρα του Α. Παπανδρέου το 1985με Υπουργό Οικονομικών τον συνήθη ύποπτο κ. Σημίτη. Hταν τότε που ζήτησαν από το λαό να ψηφίσει για ακόμα καλύτερες μέρες
Η λιτότητα όμως δεν ήταν το μόνο χαρακτηριστικό των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Hταν και η διαφθορά, ήταν και η φοροδιαφυγή.
Για να καλύψουν λοιπόν το έλλειμμα του προϋπολογισμού που η φοροδιαφυγή δημιουργούσε, φοροδιαφυγή που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κάλυπταν, οδηγήθηκαν στη διόγκωση του χρέους. Ιδιαίτερα στην περίοδο 2004 – 2009.
Hταν δε τόσο αναιδείς που αυτή την κατάσταση του χρέους που οι ίδιοι δημιούργησαν την επικαλέστηκαν για να προωθήσουν μέτρα που ακριβώς εξυπηρετούσαν την πολιτική που παραπάνω αναφέρουμε ότι προωθούσαν.
Το έκανα λοιπόν αυτό με τα μνημόνια, τα οποία πέρα από τα άλλα που έκαναν, είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση του χρέους, αντί για τη μείωση που υποτίθεται ότι θα πετύχαιναν
Και βγαίνει τώρα το ΔΝΤ και λέει ότι αυτό το χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, δεν είναι βιώσιμο.
Και κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ο Σαμαράς ο Σημίτης και ο Καραμανλής και από κοντά και ο Κ. Μητσοτάκης, ο άνθρωπος των Ιουλιανών, αφού και τώρα έχουμε Ιούλη και θέλουν να πούμε ναι σε όλα αυτά γιατί τα πράγματα είναι άσχημα και πρέπει να γίνουν χειρότερα. Αυτοί ξέρουν, αυτοί το εγγυώνται. Και έτσι με μία κίνηση με ένα μόνο ναι έχουμε την σπάνια ευκαιρία να τους ψηφίσουμε και τους 4 μαζί. Τι ευτυχία!!!
Oμως ο λαός ξέρει, ο λαός τους ξέρει και θα ψηφίσει ΟΧΙ. Και στους 4 ΟΧΙ, με μία ψήφο.
Και ταυτόχρονα με μία ψήφο ΟΧΙ:
- στις προτάσεις των δανειστών που προβλέπουν απάνθρωπα μέτρα λιτότητας
- στα μνημόνια εξάρτησης και υποτέλειας του ελληνικού λαού
- στην διαρκή εξαθλίωση, ανεργία, φτώχεια
- στην κατάργηση της ελεύθερης βούλησης ενός λαού να επιλέγει το παρόν και το μέλλον του
- στην αποικιοκρατική αντίληψη των δανειστών
- στην ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού από Τρόικα
- στα τελεσίγραφα και στους εκβιασμούς των δανειστών
- στην καταδίκη της επόμενης γενιάς
- στην Ευρώπη των λίγων και ισχυρών
- στο φόβο
Αυτό είναι το πραγματικό νόημα του δημοψηφίσματος της Κυριακής και ο λαός το ξέρει πολύ καλά και θα δώσει την απάντηση του.
Γιατί αυτό το δημοψήφισμα έπρεπε να είχε γίνει πριν 5 χρόνια.
