Ομιλία του Γιάννη Σακόπουλου στο 10ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ
Το κόμμα έχει ανάγκη από ηρεμία, γιατί ηρεμία σημαίνει υπευθυνότητα, αξιοπιστία και επένδυση στο μέλλον. Το ΠΑΣΟΚ, ως το κόμμα της μεγάλης προσφοράς και της αυτοθυσίας είναι απαραίτητο. Στο κέντρο της νέας μας προσπάθειας, πρέπει να βρίσκονται το κληροδότημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ, με τα σύμβολα και την φυσιογνωμία του και τον αξιακό του χαρακτήρα, αυτά δεν αφήνονται σε κανέναν.
Το ΠΑΣΟΚ είναι ο κρίκος μας με τη λαϊκή μας βάση και την ιστορία μας. Αυτό όμως δεν δείχνει αρκετό. Εχουμε ανάγκη και από το ευρύτερο σχήμα – εγχείρημα της «Δημοκρατικής Παράταξης», τον τόπο συνάντησης ευρύτερων δυνάμεων που υπάρχουν στην κοινωνία, ανιχνεύονται σε πλήθος χώρων (συνδικαλιστικό, τοπική αυτοδιοίκηση, εθελοντικές οργανώσεις κ.α.) και δεν αντιστοιχίζονται στο εκλογικό μας ποσοστό.
Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε συνυπάρξει στο παρελθόν, έχουμε αγωνιστεί μαζί, είναι ο κόσμος που κινείται πολιτικά στο χώρο που περιγράψαμε και ο οποίος περιμένει να τον εκφράσει. Στο «ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Παράταξη» λοιπόν μπορούν και πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ευρύτερη συνάντηση και σύμπραξη, των υγιών, προοδευτικών και δημιουργικών δυνάμεων του τόπου.
Και εδώ επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια σε όλους αυτούς που υπερασπίζονται την άποψη νέου σοσιαλδημοκρατικού φορέα με ταυτόχρονο κατέβασμα του διακόπτη στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Ενας νέος φορέας που με τροφοδότη το παλιό ΠΑ.ΣΟ.Κ θα απευθύνει κάλεσμα στη κοινωνία και στις όμορες πολιτικές δυνάμεις. Αυτό για να μπορέσει να προχωρήσει, χρειάζεται:
Πρώτον μια πειστική απάντηση στο θέμα του χρέους του ΠΑ.ΣΟ.Κ και δεύτερον την ανάσχεση της πτώσης και, ει δυνατόν, την βελτίωση της δημοτικότητας του ΠΑ.ΣΟ.Κ, ώστε σαν ισχυρός εταίρος και με πλήρη διαπραγματευτική ισχύ να συμμετάσχει πειστικά στην επιτυχία του εγχειρήματος.
Αυτό όμως απαιτεί, τουλάχιστον για το σοσιαλδημοκρατικό χώρο, διαφορετική οργάνωση από τη σημερινή. Ζητείται η υπέρβαση του σκληρού, αρχηγικού και μερικές φορές, αυθαίρετου μοντέλου κόμματος και η πορεία προς ένα αληθινό, δημοκρατικό, συλλογικό κόμμα, βασική κολώνα της ελληνικής κεντροαριστεράς. Πρέπει να κατατεθούν προτάσεις, που θα προσδιορίζουν θεσμικά την αναγόρευση του απλού μέλους του κόμματος, της τοπικής, νομαρχιακής και περιφερειακής οργάνωσης σε βασικό κορμό παραγωγής πολιτικής σε κάθε επίπεδο είτε τοπικό είτε κεντρικό.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα, να καταθέσω στην Γραμματεία του Συνεδρίου καθώς και στη διάθεση των Συνέδρων, την προσωπική μου πρόταση για τον πολιτικό επανασχεδιασμό των Τοπικών Νομαρχιακών Οργανώσεων.
Σε αυτό το σύγχρονο συμμετοχικό, ευρωπαϊκό, πατριωτικό μεταρρυθμιστικό, ριζοσπαστικό, σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό υποκείμενο, οι τάσεις πρέπει να κατοχυρωθούν, με εκπροσώπησή τους στην ηγεσία του (στην ηγετική του βαθμίδα). Η μονοπρόσωπηάσκηση εξουσίας οδηγεί στον δεσποτισμό κι όλα αυτά είναιφύσει αντίθετα με τα λαϊκά πλειοψηφικά κινήματα και πρέπεινα καταλάβουμε επιτέλους ότι η εποχή του «one man show» έχει τελειώσει.
Ειδικές ρυθμίσεις για τη συμμετοχή της ηγεσίας της νεολαίας του σοσιαλδημοκρατικού πολιτικού χώρου πρέπει να προβλεφθούν, όπως επίσης και η συμμετοχή στελεχών της νεολαίας στα επιμέρους θεσμικά πολιτικά του όργανα, ώστε να αναδεικνύονται συνεχώς τα νέα στελέχη και σε άσκηση πολιτικής και σε άσκηση δημοκρατικού ελέγχου στα όργανα του κόμματος.
Η παράταξη έχει ανάγκη από πολιτικούς νέας και άλλης γενιάς, με ότι, αυτό συνεπάγεται. Η κεντροαριστερά μπορεί και πρέπει να ανασυγκροτηθεί και να γίνει ελκυστική στους πολίτες, που έστειλαν μήνυμα προώθησης νέων προσώπων που θα καθορίσουν και το προφίλ των κομμάτων. Το Π.Α.Σ.Ο.Κ βρίσκεται σε μια νέα αφετηρία και οφείλει να απευθυνθεί αξιόπιστα και με καθαρά χέρια στη μεγάλη πλειοψηφία των δυναμικών κοινωνικών στρωμάτων. Οφείλει να αφουγκραστεί την κοινωνία και όχι να την προκαθορίσει, όπως έκανε στο παρελθόν, έχοντας τη σιγουριά και την ασφάλεια του 40%. Το 4.7%, είναι μικρό, αλλά μπορεί πάλι να μεγαλώσει, γιατί ο χώρος αυτός είναι απολύτως αναγκαίος για την Ελλάδα του μέλλοντος. Είναι ο χώρος του κοινωνικού κέντρου και της κεντροαριστεράς, ο χώρος της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, που μπορεί να γίνει πάλι ακμαίος και δυνατός, ορθώνοντας ανάστημα ανάμεσα στον ακραίο, αριστερό και δεξιό λαϊκισμό.
Μπορεί όμως το Π.Α.Σ.Ο.Κ, η μείζονα μεταπολιτευτική συνιστώσα, που δημιούργησε την μεσαία τάξη και διαπαιδαγώγησε την αστική Δημοκρατία να τον Εκφράσει;
Μπορεί κάτω από τις εξής προϋποθέσεις: Η πρώτη και κύρια, ο απογαλακτισμός από την συνεργασία με τη Ν.Δ, που έγινε για λόγους εθνικής ανάγκης. Πρέπει να χτιστεί ένα κόμμα βαθιά σοσιαλδημοκρατικό, ριζοσπαστικό, λαϊκό, ευρωπαϊκό, πατριωτικό, μεταρρυθμιστικό, με κατοχυρωμένες διαδικασίες και οργάνωση των σύγχρονων Ευρωπαϊκών κομμάτων.
Το Π.Α.Σ.Ο.Κ – Δημοκρατική παράταξη πρέπει να γίνει ένα κόμμα με ευδιάκριτα στοιχεία, διαφοροποίησης από το Σύριζα, σε πολιτικές και Θέσεις. Θέσεις που κυμαίνονται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας και που, αν θέλετε, θα προάγουν την συζήτηση για τον επαναπροσδιορισμό της στις τρέχουσες Ευρωπαϊκές συνθήκες. Πρέπει να γίνει σαφές, ότι χρειαζόμαστε ένα κράτος, ευέλικτο, λειτουργικό, κοινωνικό, δίκαιο και ταχύτατο νομοθετικά, εκτελεστικά, δικαστικά, με ρυθμιστικό όμως, μόνο, ρόλο στην ελεύθερη αγορά,χωρίς, γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και κρατικοδίαιτες πεταλίδες. Ενα κράτος, φιλικό προς το περιβάλλον, που θα διευκολύνει αλλά και θα διευκολύνεται, από την καινοτομία και την τεχνολογία.
Πρέπει να φτιάξουμε ένα κόμμα, που θα προτείνει ιδέες και λύσεις για την κατανομή των πόρων αλλά και των βαρών. Η παγκοσμιοποίηση είναι μη αναστρέψιμο γεγονός, καθώς η τεχνική πρόοδος και η ελευθερία των συναλλαγών έκαναν τον κόσμο μας μικρότερο. Ο πλανήτης μας γίνεται αλληλοεξαρτώμενος μέσω της οικονομίας, της πληροφορίας, της οικολογίας, του κοινού τρόπου ζωής. Η ρύθμιση των αγορών και η προστασία των κρατών, στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας, μόνο μέσω μεγάλων οντοτήτων, όπως η Ε.Ε, μπορεί να επιτευχθεί. Τα πρότζεκτ, της ενιαίας ψηφιακής αγοράς, της ενεργειακής ένωσης, η πρόκληση της διαφαινόμενης ευρωατλαντικής ένωσης Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP), με τη δημιουργία ελεύθερης αγοράς 800.000.000 κατοίκων, δημιουργούν ευνοϊκές επενδυτικές συνθήκες. Αλήθεια, εμείς οι Ελληνες Σοσιαλδημοκράτες, τί γνώμη έχουμε για την T.T.I.P;
Το νέο αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας οφείλει να στηριχθεί σε τρεις πυλώνες:1) την αύξηση της παραγωγικότητας, 2) την στόχευση στις διεθνείς αγορές, 3) την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Η κρισιμότερη παράμετρος,για την βελτίωση της παραγωγικότητας, είναι η σωστή λειτουργία των θεσμών, όπως είναι η εφαρμογή των νόμων, η εξάλειψη της διαφθοράς, η εύρυθμη λειτουργία των αγορών. Το νέο πρότυπο ανάπτυξης, πρέπει να είναι εξωστρεφές, δεδομένης και της συρρίκνωσης της εσωτερικής κατανάλωσης, αλλά πρέπει να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές σε πολλούς τομείς. Η ριζική τροποποίηση ενός απλού, σταθερού, δίκαιου και επαρκούς φορολογικού συστήματος με στόχευση την ανάπτυξη φορολογικής συνείδησης, η διευκόλυνση των επενδύσεων με την γρήγορη εφαρμογή του Ε.Σ.Π.Α, η άρση της γραφειοκρατίας, η ταχεία απονομή δικαιοσύνης στις υποθέσεις οικονομικού ενδιαφέροντος, η ταχύτατη σύσταση και αδειοδότηση εταιρειών, η μεταστροφή της γεωργίας, η παγιοποίηση της αύξησης του τουριστικού ενδιαφέροντος για την χώρα μας τα τελευταία χρόνια, η βελτίωση της κρατικής παρέμβασης για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, είναι τομείς που πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις.
Ολα αυτά απαιτούν, ένα κράτος σοβαρό και αξιόπιστο, με ριζοσπαστική Δημόσια Διοίκηση, πλήρως διασυνδεδεμένη και με άρτια και σύγχρονη μηχανογράφηση, που θα ξεπεράσει τις αδυναμίες του πολιτικού συστήματος και θα αντέχει στις αντιδράσεις των πάσης φύσεως συντεχνιών. Αυτό πρέπει να συνδυαστεί με την περάτωση του κτηματολογίου, την αξιοποίηση της αδρανούς δημόσιας περιουσίας, την προσαρμογή του περιβαντολογικού και χωροταξικού πλαισίου στα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Το κράτος- επιχειρηματίας ιστορικά στην Ελλάδα έχει αποτύχει. Ο κρίσιμος και αναντικατάστατος ρόλος του κράτους είναι διαφορετικός: να εξασφαλίζει όρους υγιούς ανταγωνισμού, να θέτει προδιαγραφές ποιότητας και ασφάλειας, να προστατεύει το περιβάλλον, να εποπτεύει τις αγορές. Πρέπει, επίσης, να επαναπροσδιοριστεί ο ρόλος του κοινωνικού κράτους με την ελεύθερη πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας δημόσια παιδεία καθώς και στην προαγωγή συμπράξεων πανεπιστημίων και επιχειρήσεων στο πεδίο των καινοτομιών και της έρευνας. Αραγε ποιά είναι η άποψη της σύγχρονης ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια; Ιση πρόσβαση και στην υγεία, με την ενθάρρυνση σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με σκοπό την βελτίωση της σχέσης κόστους και ποιότητας υπηρεσιών.
Μόνο έτσι μπορεί να έρθει η ανάπτυξη και η ριζοσπαστική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, που θα οδηγήσει την Ελλάδα στο μέλλον. Μόνο έτσι μπορεί να έρθει η νεολαία ξανά κοντά μας, πείθοντάς την, γιατί είμαστε καλύτεροι από τους άλλους και όχι, απλά, λιγότερο χειρότεροι από αυτούς. Τα παραδοσιακά ερείσματά μας υπάρχουν και μπορούν να βρεθούν νέα στην αυτοδιοίκηση, στο συνδικαλισμό, στο συνεταιρισμό, στα επιμελητήρια, στους επιστημονικούς συλλόγους, στη νεολαία, το φοιτητικό κίνημα, τη διανόηση, τον πολιτισμό.
Εχοντας περιγράψει το ανωτέρω πλαίσιο, που θέτει πολιτικές και οργανωτικές αρχές για ένα σύγχρονο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας και του κοινωνικού κέντρου, μπορούμε να μπούμε διεξοδικά σε επιμέρους διευκρινίσεις και αποσαφηνίσεις, που θα διαμορφώσουν το κατάλληλο σχήμα και τα βασικά φυσιογνωμικά ενός χώρου που θα μπορεί να ενώσει δυνάμεις, να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών και να δώσει δημοκρατικό διέξοδο και τελικά τις αναγκαίες λύσεις στην ελληνική κοινωνία που το αξιώνει και το προσδοκά. Η ευκαιρία που μας δίνεται είναι μεγάλη, απολύτως κρίσιμη και οφείλουμε να ανταποκριθούμε σε αυτή. Είναι η ώρα της συνεργασίας, η ώρα της τόλμης και των αποφάσεων.
