Γράφει η Αθηνά Λαοπόδη, μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας
Βρισκόμαστε μπροστά στο ιδιότυπο «εκτελεστικό απόσπασμα» των εσαεί ολετήρων της Ευρώπης Γερμανών και με τους μηδέποτε υπάρξαντες εν τω βάθει «φιλελλήνων» υπολοίπων εταίρων μας. Μπροστά σε αυτήν σχεδόν διάφανη ως προς τις προθέσεις -θέλουν να μας γονατίσουν πάση θυσία – στάση των «εταίρων» μας, η Κυβέρνηση κρατάει στάση -αν μη τι άλλο – γενναία και σθεναρή.
Παράλληλα μέρες τώρα, η αντιπολίτευση των μνημονίων (Σαμαράς – Βενιζέλος) καθώς και το κίνημα των προοδευτικών πολιτών, όπως αυτοπροσδιορίζεται, ή καλύτερα το κίνημα των εγκατεστημένων μεγαλοσυμφερόντων, όπως φαίνεται να είναι -το Ποτάμι- επιδίδονται, σε πλήρη συμπόρευση και αγαστή συνεργασία με τα συστημικά ΜΜΕ, σε έναν καθημερινό αγώνα επίθεσης. Μια επίθεση ενάντια τόσο στο έργο που ήδη έχει πραγματοποιήσει η Κυβέρνηση με τους νόμους που έχει φέρει στη Βουλή και έχουν ψηφιστεί αλλά και σε αυτή την πολύ δύσκολη διαπραγματευτική πορεία.
Η ομιλία του πρωθυπουργού κατέδειξε ότι η Κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη σε καμιά των περιπτώσεων ούτε να φέρει στη Βουλή και να ψηφίσει μνημόνια, ούτε να δεχτεί μέτρα που θα οδηγήσουν τον λαό σε ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση.
Η Ελληνική πλευρά κατέθεσε την μοναδική ρεαλιστική πρόταση ώστε να βρεθεί λύση σε αυτή την φρενήρη πορεία ύφεσης, λιτότητας και φτωχοποίησης του Ελληνικού λαού. Μια πορεία που οδήγησε σε χιλιάδες αυτοκτονίες και έφτασε 4.000.000 σχεδόν συμπολίτες – σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ – να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Οι έξι άξονες που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας στην Βουλή είναι: α. χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα β. απομείωση- αναδιάρθωση του χρέους γ. προστασία συντάξεων και πραγματικού μισθού δ. αναδιανομή εισοδημάτων προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας ε. επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και αντιστροφή της πορείας απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων ζ. ισχυρό επενδυτικό πρόγραμμα. Και αυτοί είναι οι άξονες που χωρίς αυτούς δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη, έντιμη και δίκαιη συμφωνία. Δεν μπορεί και δεν θα υπάρξει συμφωνία που να ισοπεδώνει το ΕΚΑΣ και να ανεβάζει το ΦΠΑ του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 10% μονάδες.
Παρόλα ταύτα το μεγάλο ερώτημα που γεννάται είναι αν όντως μέσα στα στενά πλαίσια που μας έχουν επιβληθεί ως χώρα μπορεί όντως να υπάρξει μια τέτοια συμφωνία;
Οι εταίροι μας αυτή την στιγμή ζητούν γη και ύδωρ από μια Κυβέρνηση η οποία ψηφίστηκε από τον Ελληνικό Λαό στις 25 Γενάρη για να επιφέρει την αλλαγή και τον τερματισμό της λιτότητας. Ως εκ τούτου δεν έχει κανένα δικαίωμα και δεν θα το κάνει να υποκύψει σε παράλογες απαιτήσεις και όρους τιμωρίας και μαθήματος από την πλευρά των δανειστών προς μια χώρα η οποία πραγματικά διαπραγματεύεται.
Είναι φανερό ωστόσο, ότι ενώ οι εταίροι παίζουν το παιχνίδι του καλού και του
κακού παίρνοντας ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις που γνωρίζουν a priori ότι δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές, η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ δεν είναι καθόλου η πρώτη τους επιλογή.
Με μια γρήγορη ματιά στο διεθνή κυρίως Τύπο, βλέπει κανείς πως πολλοί κορυφαίοι οικονομολόγοι, όπως ο Joseph Stiglitz τον περασμένο μήνα, καθώς και πλήθος πολιτικών επιστημόνων και αναλυτών θεωρούν ένα πιθανό Grexit απαρχή μεγάλης αστάθειας οικονομικών και κυρίως πολιτικών προβλημάτων για την Ευρώπη. Αυτό ιδιαίτερα, αν συνεκτιμηθεί με το ότι το Σεπτέμβριο η Ισπανία έχει μεγάλη πιθανότητα να αποκτήσει Κυβέρνηση με παρόμοιο προσανατολισμό με αυτή της Ελλάδας αλλά και το δημοψήφισμα που αποφασίστηκε στην Αγγλία μέσα στα δύο επόμενα χρόνια για ένα οικειοθελές Brexit.
Υπό αυτές τις συνθήκες, σε αυτή την διαπραγμάτευση η Ελλάδα δεν είναι απλώς ένας ουραγός της Ε.Ε. που καλείται να ακολουθήσει εντολές. Είναι μια κυρίαρχη χώρα με ισχυρή γεωπολιτική θέση. Αυτό φάνηκε άλλωστε και από το επερχόμενο κλείσιμο της συμφωνίας για τον αγωγό Greek steam που θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο από τα ελληνοτουρκικά σύνορα διά μέσου του εδάφους της χώρας στην Κεντρική Ευρώπη αλλά και την αντίδραση των ΗΠΑ σε αυτήν.
Δυστυχώς έως τώρα η Ε.Ε. δείχνει μια διατηρεί την σκληρή και βάναυση στάση της απέναντι σε μια χώρα μέλος της. Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να συνεχίσει να διαπραγματεύεται μέχρι την εξεύρεση μια οριστικής λύσης για το Ελληνικό ζήτημα αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη. Μια λύση που θα απορρέει από τις θεμελιώδεις αξίες αυτού του οικοδομήματος, θα ανακουφίζει τον λαό και θα ανοίγει τον δρόμο για την πραγματική αλλαγή.
Την ίδια στιγμή όμως η ίδια Κυβέρνηση πάλι θα πρέπει αποσαφηνίσει στους πολίτες όλα τα ενδεχόμενα. Πρωταρχικά δε να άρει τον φόβο για τον «Αρμαγεδδώνα» που θα σήμαινε για την Ελλάδα μια πιθανή ρήξη-ακόμα και αν κάτι τέτοιο αυτή την στιγμή δεν βρίσκεται στον άμεσο ορίζοντα. Ενας «Αρμαγεδδώνας» που εκτρέφεται από τις καταστροφολογίες των ΜΜΕ και των θιασωτών της λιτότητας.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που η Κυβέρνηση δίνει αυτόν τον άοκνο αγώνα για την επίτευξη μια συμφωνίας με πρόταγμα το λαϊκό συμφέρον, είναι πρωτεύον όλοι μας να παραμένουμε ψύχραιμοι. Η στήριξη της Ελληνικής διαπραγματευτικής προσπάθειας με αποφασιστικότητα και εμπιστοσύνη χωρίς βέβαια την απώλεια της κριτικής στάσης απέναντι στα τεκταινόμενα είναι ίσως η μόνη αναγκαία και καλύτερη κίνηση. Οι «σειρήνες» θα προσπαθούν να πείσουν πάντα ότι μακριά από την λιτότητα δεν υπάρχει άλλος δρόμος ανάκαμψης. Ας τις κρατήσουμε μακριά.
