ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

«Ταυρομαχίες» ~ Ισπανική παράδοση του χθες – του σήμερα – του αύριο

ταυρομαχίες-ισπανική-παράδοση-του-490864

Γράφει η MSc Αριάδνη Φωτεινή Στέλλου, Καθ. Ισπανικής κ Ιταλικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Salamanca

Ενστερνίζομαι την άποψή σου να κατηγορείς τους Ισπανούς για το παραδοσιακό αυτό αγώνισμα της Ταυρομαχίας – όπως επίσης, σέβομαι και την άποψή σου να επιθυμείς να παρακολουθήσεις από κοντά μία Ταυρομαχία… Πάμε να κάνουμε όμως, μία μικρή αναφορά…

Η «Corrida de Toros», η γνωστή μας ταυρομαχία, είναι ένα αγώνισμα – έθιμο της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, μερικών πόλεων στη νότια Γαλλία, και διάφορων λατινοαμερικάνικων χωρών.

Είναι ένα «εορταστικό» τελετουργικό, κατά το οποίο ταυρομάχοι αντιμετωπίζουν άγριους ταύρους είτε πάνω σε άλογο είτε πεζή, μέσα σε κλειστές πλατείες – Plazas de Toros ή αρένες όπως έχουν ονομαστεί στα ελληνικά. Πρόκειται για το αρχαιότερο μαζικό θέαμα της Ισπανίας και ένα από τα αρχαιότερα σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι κανόνες της μοντέρνας ταυρομαχίας θεσπίστηκαν στο τέλος του 18ου αιώνα.

Αναφορικά να πούμε ότι τον 18 αιώνα «μονομάχησαν» τα δυο διαφορετικά στιλ ταυρομαχίας που υπήρχαν στην Ισπανία: το βασκικό στιλ – περισσότερο χοντροκομμένος τρόπος που βασιζόταν στα άλματα και τις μπαντερίγιας (οι λόγχες που τοποθετούνται πάνω στη ραχοκοκαλιά του ταύρου) και προερχόταν από τις περιοχές της Βασκονίας και της Ναβάρας – και το ανδαλουσιανό στιλ που βασιζόταν στις κάπες, τα υφάσματα και τις προσποιήσεις ώστε να ξεγελαστεί ο ταύρος και προερχόταν από την ευρύτερη περιοχή της Ανδαλουσίας… το οποίο και επικράτησε στο τέλος.

Σε μια ταυρομαχία παίρνουν μέρος διάφορα άτομα τα οποία ονομάζονται «τορέρος» και ακολουθούν ένα αυστηρό πρωτόκολλο το οποίο βασίζεται σε κανονισμούς που πρωταρχικά υπηρετούν την αισθητική των κινήσεων και απαιτούν συγκεκριμένες, υψηλού επιπέδου ικανότητες. Οι πρώτοι ταυρομάχοι ήταν πλανόδιοι διασκεδαστές που γυρνούσαν από χωριό σε χωριό και ταυρομαχούσαν με μικρόσωμους – και σχετικά ακίνδυνους – ταύρους, χωρίς όμως να τους σκοτώνουν.

Οι ταυρομαχίες αποτελούν κυρίως έκφραση της ισπανικής κουλτούρας.

Το τελετουργικό της ταυρομαχίας χωρίζεται σε τρία μέρη τα οποία ονομάζονται «τέρθιος» (τρίτα) και σε δυο τρόπους (το «καπότε» και την «μουλέτα»).

Η αρένα έχει τρεις πόρτες. Από τη μία μπαίνουν οι ταυρομάχοι με τη συνοδεία τους. Από τη δεύτερη πόρτα μπαίνουν οι ταύροι και από την τρίτη βγάζουν τους σκοτωμένους ταύρους.

Στο πρώτο μέρος ο ταύρος μπαίνει στην αρένα και μετά την πρώτη συνάντηση με την κάπα του ταυρομάχου, ορμάει στους πικαδόρες. Αυτοί είναι έφιπποι ταυρομάχοι, πάνω σε προστατευμένα άλογα. Οι πικαδόρες είναι οπλισμένοι με μια ξύλινη λόγχη με μεταλλική άκρη, την πίκα, την οποία καρφώνουν στους πολύ ισχυρούς μυς του αυχένα του ταύρου. Η πίκα μπαίνει για λίγα εκατοστά και ο σκοπός της είναι, αφενός να δοκιμάσει την γενναιότητα του ταύρου και αφετέρου να χαμηλώσει το κεφάλι του ταύρου, ετοιμάζοντάς τον για τις επόμενες φάσεις.

Στο δεύτερο μέρος οι βοηθοί του ταυρομάχου ή και ο ίδιος, αν έχει αυτή την ικανότητα, πλησιάζουν τον ταύρο χωρίς καμία προστασία και καρφώνουν στη ράχη του τις μπαντερίγιες. Αυτές είναι ξύλινες βέργες με μεταλλική άκρη, στολισμένες με χάρτινες χρωματιστές διακοσμήσεις. Οι μπαντερίγες αγκιστρώνονται ελαφρά κάτω από το δέρμα του ταύρου και σκοπός τους είναι να αναδείξουν το κουράγιο του ταύρου και κυρίως να διορθώσουν τυχών προβλήματα που παρουσιάζει καθώς ορμάει.

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος, ο ταυρομάχος κρατώντας την μουλέτα, ένα κόκκινο κομμάτι φανελένιου υφάσματος σε σχήμα καρδιάς το οποίο είναι στερεωμένο σε έναν πήχη μάκρους 50 εκ. περίπου, επιχειρεί μια σειρά από περάσματα όσο πιο κοντά στα κέρατα του ταύρου είναι δυνατό, δείχνοντας την τέχνη του και ετοιμάζοντας τον ταύρο για το τελειωτικό χτύπημα.

Οι δύο κυριότεροι τρόποι θανάτωσης του ταύρου είναι το volapié κατά το οποίο ο ταυρομάχος ορμά με προτεταμένο το σπαθί, προς τον ταύρο και το recibiendo όπου ο ταυρομάχος ακίνητος, προκαλώντας την τελευταία έφοδο του ταύρου, τον καρφώνει με το σπαθί. Και στις δύο περιπτώσεις, ο ταυρομάχος πρέπει να καρφώσει το σπαθί του ψηλά, ανάμεσα στους ώμους του ταύρου, εκθέτοντας το σώμα του στα κέρατα.

Οι ταυρομαχίες δέχονται έντονη κριτική από ακτιβιστές των δικαιωμάτων των ζώων, οι οποίοι τις χαρακτηρίζουν ως ένα βάρβαρο αγώνισμα. Το 2010, το κοινοβούλιο της Καταλονίας ψήφισε την απαγόρευση των ταυρομαχιών στην περιφέρεια, με νόμο που μπήκε σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2012.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου