Του Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού
Το μεγαλύτερο επίτευγμά σου, Άνθρωπε, είναι να ζεις για ένα μεγάλο σκοπό. Γι αυτό, βάλε στόχο το φεγγάρι. Ακόμα κι αν αποτύχεις, θα βρεθείς, όμως, ανάμεσα στ’ αστέρια. Βλέπεις, η ικανότητα μπορεί να σε πάει στην κορυφή, αλλά μόνο ο χαρακτήρας σου θα σε κρατήσει εκεί πάνω. Το ξέρεις, άλλωστε, πως κανένας δρόμος δεν είναι μακρύς, αν περπατάς αργά και υπομονετικά. Ένα ακόμα βήμα σου αρκεί, για να φέρει νέα όρια.
Αν ποτέ σου φύτεψες δέντρο, θα έχεις πάντοτε, για το λόγο αυτό, μία ιδιαίτερη συμπάθεια. Αφού το φύτεψες εσύ, είναι αρκετό για να σε κάνει να το ξεχωρίζεις ανάμεσα στα δέντρα όλου του κόσμου. Οι άνθρωποι που πάνε μπροστά σ’ αυτή τη ζωή, είν’ εκείνοι που δραστηριοποιούνται και ψάχνουν να βρουν τις συνθήκες που θέλουν και που, αν δεν τις βρουν, τις δημιουργούν μόνοι τους. Εσύ, πάντως, μη σταματάς να επιθυμείς. Και επιθυμητό είναι πάντα αυτό που σου λείπει.
Κι όταν υπάρχει ανάγκη να αποφασίσεις να κάνεις κάτι, το καλύτερο είναι να το κάνεις με το σωστό τρόπο. Το δεύτερο καλύτερο είναι να… κάνεις λάθος! Το χειρότερο, όμως, απ’ όλα είναι να μη κάνεις απολύτως τίποτα. Τρώγε, λοιπόν, την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της.
Οι άνθρωποι δεν τολμούν, όχι γιατί βρίσκουν πως κάτι είναι δύσκολο, αλλά είναι δύσκολο, επειδή δεν τολμούν. Άλλωστε, όλη η ζωή σού ζητάει να ριψοκινδυνεύεις, να ‘σαι παράτολμος. Αυτός που θα φτάσει πιο μακριά, είναι πρόθυμος και να τολμήσει. Όμως, το καράβι που πλέει σε ασφαλή νερά, είν’ αυτό που δεν απομακρύνεται πάρα πολύ απ’ την ακτή.
Ε! θάλασσα καπετάνισσα! Πολύ θαλασσοδέρνεις το καράβι μας. Αλλά χαιρόμαστε που σε βρήκαμε και, τώρα, ευχόμαστε ποτέ να μην τελειώσει το ιερό τούτο ταξίδι! Τους τέσσερεις ανέμους βάζουμε πάπλωμα, το κύμα προσκεφάλι. Και θα φυσήξει πάλι στο δρόμο μας αέρας λευτεριάς. Γιατί είναι ντροπή, δίχως αγώνα, το κύμα να μας καταπιεί.
