ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Να πάει πίσω ντρέπεται, να πάει εμπρός φοβάται ~ Εφτασε η ώρα της αλήθειας και των αποφάσεων

να-πάει-πίσω-ντρέπεται-να-πάει-εμπρός-φ-524651

Γράφει ο Χρήστος Μπουκώρος, Βουλευτής Μαγνησίας της Νέας Δημοκρατίας

«Στις πρώτες 100 ημέρες η ελληνική κυβέρνηση απέτυχε θλιβερά, με αποτέλεσμα τα αποθέματα φιλελληνισμού των υπόλοιπων Ευρωπαίων να έχουν εξαντληθεί», αναφέρει σε χθεσινό δημοσίευμά του το περιοδικό Economist, ενώ το άρθρο πλαισιώνει ένα σκίτσο το οποίο δείχνει τον Αλέξη Τσίπρα σε ρόλο Αχιλλέα να καρφώνει βέλη… στην πτέρνα του και στο βάθος τους δανειστές να κοιτούν. Βεβαίως, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να αποδώσει αυτή την προσέγγιση στα ελεγχόμενα από τους δανειστές παγκόσμια μέσα συνωμοσίας κατά της Ελλάδας.

Μόλις 100 μέρες μετά και ενόψει του κρίσιμου 48ωρου που θα κρίνει την έκβαση της διαπραγμάτευσης είναι λογικό να επιχειρηματολογεί κανείς για τις συσσωρευμένες αποτυχίες της ελληνικής κυβέρνησης. Για την ακρίβεια η κυβέρνηση αυτό το διάστημα δεν έχει πετύχει ούτε ένα θετικό αποτέλεσμα. Ακόμη και αυτή η ρύθμιση – εξπρές για τις οφειλές αμφισβητείται έντονα.

Στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης χάος και αβεβαιότητα. Στα δημοσιονομικά γλίτωσαν από τη δέσμευση μόνο τα παγκάρια των εκκλησιών… Στα μακροοικονομικά μεγέθη συνεχής επιδείνωση. Στην πραγματική οικονομία παγωμάρα. Στο επενδυτικό κλίμα απόλυτη άπνοια. Η παρέμβαση στο χώρο της Παιδείας, με το νομοσχέδιο που συζητείται, κατακρίνεται από όλες τις πλευρές, πλην της κυβερνητικής. Είναι η μόνη που το υποστηρίζει φανατικά.

Βέβαια, ούτε οι μνημονιακοί νόμοι καταργήθηκαν, ούτε το μνημόνιο έσκισε κανείς και ούτε κάποιος από τους φόρους που έφεραν η κρίση και τα προηγούμενα μνημόνια καταργήθηκε. Αντιθέτως, οι Ελληνες καλούνται και φέτος να καταβάλουν τον αξιοκατάκριτο ΕΝΦΙΑ και μάλιστα να τον καταβάλουν επί των ημερών μιας κυβέρνησης που έκανε σημαία την κατάργησή του.

Δύσκολα βρίσκει κανείς λογικό άνθρωπο, ο οποίος με ακλόνητα επιχειρήματα μπορεί να υποστηρίξει ότι τις 100 πρώτες μέρες του ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα βελτιώθηκαν ή τείνουν να βελτιωθούν. Οι πάντες σε εσωτερικό και εξωτερικό μιλούν για επιδείνωση. Είναι αλήθεια ότι κανένα μέγεθος δεν βελτιώθηκε, εκτός από αυτό της επικοινωνίας που αγγίζει πλέον τα όρια της χοντροκομμένης κυβερνητικής προπαγάνδας. Πράγματι, στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και στην προβολή των ονειροφαντασιώσεών τους είναι κορυφαίοι. Υποκλίνομαι ταπεινά στο ταλέντο τους να αγνοούν την πραγματικότητα με τέτοια ευκολία.

Ολα τα προηγούμενα είναι ασήμαντα μπροστά στο διακύβευμα της διαπραγμάτευσης, που όπως όλα δείχνουν βαίνει προς το τέλος της. Ολο το προηγούμενο διάστημα οι κυβερνώντες πονηρά σκεπτόμενοι ρωτούσαν απευθυνόμενοι προς την αντιπολίτευση και την κοινωνία: «Μα καλά, θέλετε να υπογράψουμε μειώσεις μισθών και συντάξεων; Και νέους φόρους;», ξεχνώντας ότι οι ίδιοι στις 20 Φεβρουαρίου είχαν υπογράψει με τους δανειστές μια συμφωνία. Αυτή τη συμφωνία τους καλούσαμε να εφαρμόσουν και όχι να φτάσουμε στο σημείο να πρέπει να διαλέξουμε αν θα πληρωθούν οι δανειστές ή οι συνταξιούχοι. Τη συμφωνία που υπέγραψαν και την άφησαν να σαπίσει για να φτάσουμε στο σημερινό σημείο μηδέν.

Για τους παραπάνω λόγους, σε συνδυασμό με τις παλινωδίες της κυβέρνησης, καταλήξαμε στο σημερινό τίτλο του άρθρου: «Να πάει πίσω ντρέπεται, να πάει μπρος φοβάται». Το «εμπρός» είναι η ρήξη και δικαιολογημένα φοβάται ο κ. Τσίπρας, διότι θα πρόκειται για πλεύση σε αχαρτογράφητα ύδατα. Το «πίσω» είναι ο λεγόμενος έντιμος συμβιβασμός, που πιθανότατα θα συνοδεύεται από επώδυνα μέτρα και ίσως από ένα σκληρό μνημόνιο τον ερχόμενο Ιούνιο.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ παγιδευμένη μεταξύ της άκρατης προεκλογικής υποσχεσιολογίας προς όλους και της ατελείωτης μετεκλογικής δημαγωγίας, με τις συγκεντρώσεις υποστήριξης του Βαρουφάκη στο Σύνταγμα και τους ζουνάρδες και τα νταούλια με τα ψητά αρνιά ανήμερα της 25ης Μαρτίου, είναι σε πολύ δύσκολη θέση. Το κακό είναι ότι σε εξίσου δύσκολη θέση είναι και η χώρα. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει μια καλή συμφωνία, που θα μας βγάζει από το τούνελ της αβεβαιότητας και από το πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο.

Δεν υπάρχουν περιθώρια αισιοδοξίας για μεγάλα πράγματα με μια κυβέρνηση που θεώρησε ότι προτεραιότητές της, σε μια περίοδο που τα ταμεία είναι άδεια και η Ελλάδα έχει ξεμείνει από συμμάχους, είναι η καταβολή 500 εκατ. ευρώ για την ανακατασκευή των αεροσκαφών PP3, έτους παραγωγής 1963 (!) και ακόμα οι ευεργετικές διατάξεις για κατά συρροή δολοφόνους, όπως ο Σάββας Ξηρός και άλλοι εγκληματίες και η κατασκευή τζαμιού με την τροπολογία Λαφαζάνη. Οχι απλά δεν ξέρουν που πατάνε, αλλά ούτε καν που βρίσκονται. Το μόνο που τους ενδιαφέρει σθεναρά και σταθερά είναι η εγκαθίδρυση ενός κομματικού κράτους. Πέρασαν, όμως, αυτές οι εποχές. Τώρα το χρήμα το κόβουν άλλοι.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου