Γράφει ο Βαγγέλης Χαντζιάρας, Οργανωτικός Γραμματέας του Ε.Κ.Β.
Ο αγώνας, για την αποδέσμευση των ανθρώπων της εργασίας από τα μνημονιακά δεσμά της εκμετάλλευσης και της φόρτωσης των βαρών της κρίσης, που μαστίζει τη Χώρα, για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, συμπυκνώνει το πραγματικό νόημα της Εργατικής Πρωτομαγιάς με την οποία τιμάμε πάντα τους ηρωικούς Πρωτεργάτες του Εργατικού Κινήματος.
Στέλνουμε το μήνυμα στους οικονομικούς μας δυνάστες ότι οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι γυναίκες και οι νέοι «πλήρωσαν» και «πληρώνουν» πολύ σκληρά τις μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας.
Τους προειδοποιεί ότι αυτές οι πολιτικές τους είναι αδιέξοδες και ότι το μόνο που «πέτυχαν» είναι να βυθίσουν την Ελλάδα ολόκληρη στην οικονομική ύφεση. Αποτέλεσμα; Η οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση να έχει αρχίσει, πλέον, να παίρνει τα χαρακτηριστικά ανθρωπιστικής κρίσης.
Το φετινό μήνυμα, δεν έχει μόνον αποδέκτες την Ευρώπη του Σόϊμπλε και της Μέρκελ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.
Κυρίως, έχει αποδέκτες όλους εκείνους που συντάχθηκαν με τους τοκογλύφους, τους στήριξαν με τις κυβερνητικές πολιτικές τους, απομυζώντας τα εισοδήματα των φτωχών και των αδυνάτων για να τα χαρίσουν στους τραπεζίτες και τους μεγαλοκαρχαρίες του κέρδους.
Εχει αποδέκτες το ίδιο το μεγάλο Κεφάλαιο, τα διεθνή και ντόπια τραστ και καρτέλ, που «επενδύουν» πάνω στην ανθρώπινη εκμετάλλευση, για να διασώσουν ή ν’ αυξήσουν τα κέρδη τους.
Εχει αποδέκτες τους εργοδότες που εκβιάζουν ασύστολα και απολύουν, που μετατρέπουν σε κουρελόχαρτα τις Συλλογικές μας Συμβάσεις, που βγάζουν «μαύρο» χρήμα από την παράνομη και ανασφάλιστη εργασία.
Το τοπίο, μέσα στο οποίο τιμήσαμε τη φετινή Πρωτομαγιά, είναι το ίδιο μεσαιωνικό τοπίο, που οδήγησε στον ηρωικό ξεσηκωμό του Σικάγου και σε όλους τους αγώνες που ακολούθησαν.
Εδώ και πέντε χρόνια, γενικευμένη είναι παντού η ίδια τραγική διαπίστωση:
- Οι εργατικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα διαλύθηκαν.
- Η κοινωνική ασφάλιση και η πρόνοια χτυπήθηκαν ανηλεώς.
- Ο κοινωνικός ιστός απειλείται.
- Ο παραγωγικός ιστός σχεδόν διαλύθηκε.
- Η Ελλάδα, απ’ άκρου εις άκρο της, έχει μετατραπεί σε χώρα ανέργων και πεινασμένων, με τη νέα γενιά να παίρνει ξανά τους δρόμους της ξενιτιάς.
Κάτω από τις συνθήκες αυτές, η υλοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων για αλλαγή του εργασιακού/ασφαλιστικού και οικονομικού τοπίου στη χώρα μας, αποτελούν πανεργατική απαίτηση και αξίωση, παλλαϊκή προσδοκία.
«Φωνές» και… πονηρές «δημοσκοπήσεις» και δήθεν απεγνωσμένες «κραυγές», για «εδώ και τώρα συμφωνία με τους δανειστές-τοκογλύφους, χωρίς όρους και με νέα μνημόνια», για να μην καταρρεύσει, τάχα, η οικονομία της Χώρας, είναι ύπουλες και επικίνδυνες.
Αν εννοούν, κάποιοι, να «σώσουν» τη Χώρα, ξαναφορτώνοντας μνημόνια στους εργαζόμενους και στους κοινωνικά αδύναμους, θα μας βρουν αποφασιστικά ενάντιους.
Αν νομίζουν κάποιοι ότι, ακολουθώντας την τακτική του «στρίβειν δια του αρραβώνος», θα ξαναπάρουν πίσω τις προεκλογικές ρητές τους εξαγγελίες για αποκατάσταση των Εργασιακών και Ασφαλιστικών Νόμων, τότε θα πρέπει να δώσουν λόγο σ’ αυτούς που κορόιδεψαν.
Οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν άλλα μνημόνια, άλλη κοροϊδία. Η αποκατάσταση των μισθών, των συντάξεων, του Κοινωνικού Κράτους, είναι μονόδρομος, για να ξαναπάρει η πραγματική οικονομία μπροστά, για να βγούμε απ’ το τέλμα.
Τα μονοπώλια, οι μεγαλοκαρχαρίες των δημοσίων έργων, οι μεγαλοβιομήχανοι και οι τραπεζίτες, αρκετά «έφαγαν». Ηρθε η ώρα της εργατικής και κοινωνικής αποκατάστασης και της δίκαιης ανακατανομής των οικονομικών/φορολογικών βαρών.
Αν κάνουμε τώρα πίσω, θα είμαστε ανακόλουθοι με την ιστορική παγκόσμια υποθήκη εκείνων που θυσιάσθηκαν για να μπορούμε εμείς σήμερα να ζούμε καλύτερα.
Αν δεχτούμε τα μνημόνια, τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα, τις «κλίνες του Προκρούστη», θα έχουμε να λογοδοτήσουμε όχι μόνο σ’ αυτούς που πέθαναν για να έχουμε εμείς δικαιώματα, αλλά και απέναντι στα παιδιά μας, τη γενιά που θα έρθει πίσω από μας.
Βρισκόμαστε στην καρδιά μιας σκληρής πολιτικής και ταξικής μάχης, ενώ ο πολιτικός εκβιασμός των «δανειστών» και το κλίμα οικονομικής ασφυξίας που δημιουργούν στοχεύουν στην πλήρη υποταγή και την ταπείνωση καθώς και στην πολιτική ποδηγέτηση της κυρίαρχης Χώρας μας.
Το Κεφάλαιο και οι διεθνείς τοκογλύφοι, με όχημα τους κυρίαρχους κύκλους στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ αλλά και τα εγχώρια «παπαγαλάκια» και τα συστημικά ΜΜΕ, επιχειρούν να πνίξουν το δικαίωμα των εργαζομένων και του Ελληνικού λαού, να αγωνίζονται να αλλάξουν τη ζωή τους και την πορεία της χώρας.
Γι’ αυτό και ο αγώνας ενάντια στο δόγμα της λιτότητας, ώστε να μη γίνει η χώρα μας αποικία χρέους και προτεκτοράτο των τοκογλύφων δανειστών, ο αγώνας για χώρα κυρίαρχη, ανεξάρτητη, δημοκρατική που θα ανατρέψει τις μνημονιακές πολιτικές και θα ανασυγκροτηθεί προς όφελος του λαού και των εργαζομένων, συνεχίζεται και είναι σκληρός και ανελέητος.
Στην πρώτη γραμμή της μάχης, είναι η ανατροπή των μνημονικών μέτρων, η αταλάντευτη μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων, η πάλη για την ανάκτηση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων, η πλήρης επαναφορά του θεσμού των ΣΣΕ, η επιβίωση των άνεργων, ο έλεγχος και η αποτροπή της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
Επιπλέον, σε κορυφαίο αίτημα πάλης των εργαζομένων, αναδεικνύεται η προστασία της Δημόσιας κοινωνικής Ασφάλισης, πολύ περισσότερο τη στιγμή που τα σενάρια της παραπέρα μείωσης των συντάξεων αρχίζουν να ξαναμπαίνουν επιτακτικά από τους πιστωτές,
Στους πολιτικούς και οικονομικούς εκβιασμούς διαπραγματευόμαστε με τα δικά μας όπλα: τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, την οργάνωση και τη συσπείρωση στα Συνδικάτα, την ενότητα και τον συντονισμό των αγώνων, την ταξική μας αλληλεγγύη.
Η ευθύνη μας είναι μεγάλη και πρέπει όλοι να την αναλογισθούμε.
