Γράφει ο Βασίλης Χαλαστάρας, Γ.Γ. στην Ενωση Προσωπικού Βιομηχανίας Τσιμέντων Βόλου
Ελκει την καταγωγή της από τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Εργατών, που γιορτάζεται την ίδια ημερομηνία από το 1984. Η 28η Απριλίου επιλέγει συμβολικά, επειδή την ημερομηνία αυτή του 1914 ψηφίσθηκε από την Καναδική Βουλή ο νόμος για την αποζημίωση των εργαζόμενων από εργατικά ατυχήματα.
Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (Οργανισμός του ΟΗΕ) καθιέρωσε την ημέρα αυτή από το 2001, προκειμένου να διευρύνει το περιεχόμενό της με την ιδέα της αειφόρου εργασίας. Μέρα αφύπνισης και αγώνα για ενεργοποίηση όλων των εμπλεκομένων φορέων και κυρίως των αρμόδιων οργάνων της πολιτείας που πρέπει επιτέλους να αναλάβουν πρωτοβουλίες και τις ευθύνες τους έναντι των εργαζόμενων για την εξασφαλίσει των συνθηκών ασφάλειας στην εργασία. Η 28η Απριλίου είναι μέρα μνήμης και τιμής για τα θύματα εργατικών ατυχημάτων και σοβαρών εργατικών τραυματισμών. Ενας εργαζόμενος πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα, 6.000 κάθε ημέρα. Το συνολικό κόστος των ατυχημάτων και ασθενειών ανέρχεται ετησίως στο 4% του ακαθάριστου παγκόσμιου προϊόντος.
Είναι απαράδεκτο και ανεπίτρεπτο μια ευνομούμενη και σύγχρονη χώρα να ανέχεται την υπέρ-κερδοφορία σε βάρος της υγείας και ασφάλειας των εργαζόμενων. Απαιτείται άμεσα η ενεργοποίηση όλων των ελεγκτικών μηχανισμών και η ίδρυση φορέα ασφάλισης επαγγελματικού κίνδυνου, με σκοπό την πρόληψη αποκατάσταση αποζημίωση των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών. Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή, το εργατικό ατύχημα είναι δυνατόν να το προλάβεις, όμως είναι αδύνατον να το κοστολογήσεις.
Η υγεία και ασφάλεια πρέπει να ριζώσει στη συνείδηση των εργαζόμενων, και σε συνεργασία με τις διευθύνσεις των εργοστασίων και επιχειρήσεων πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειες και τον αγώνα τους για να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες συνθήκες υγείας και ασφάλειας στην εργασία και για το μηδενισμό των εργατικών ατυχημάτων.
