Γράφει η MSc Αριάδνη Φωτεινή Στέλλου, Καθ. Ισπανικής κ Ιταλικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Salamanca
Οταν ήμουν μικρή και πήγαινα στις κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος μου έμαθαν το τραγούδι «Μακριά στην Ισπανία»… κάτι που θυμάμαι πολύ έντονα μέχρι και σήμερα. Η αγάπη μου για αυτή τη χώρα θα σε ταξιδέψει μέχρι τη Βαρκελώνη.
Μιλάμε για μία πόλη της Ισπανίας, πρωτεύουσα της Αυτοδιοικούμενης Περιφέρειας της Καταλονίας. Σήμερα αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη πόλη του Ισπανικού κράτους όσον αφορά τον πληθυσμό και την οικονομία μετά την Μαδρίτη.
Η πόλη έχει μακρά ιστορία. Η σημερινή πόλη ιδρύθηκε κατά τον πρώτο αιώνα στην θέση του παλαιοϊβηρικού Μπάρκενο και ονομάστηκε από τους Ρωμαίους Colonia Iulia Augusta Paterna Faventia Barcino. Κατά τον 2ο αιώνα χτίστηκαν τείχη και η πόλη άρχισε να μεγαλώνει ως τμήμα της ρωμαϊκής επαρχίας που είχε όμως πρωτεύουσα την Tarraco, σημερινή Ταρραγόνα.
Το 415 πέρασε στα χέρια των Βησιγότθων και μετά από αυτούς στα χέρια των Φράγκων του Καρλομάγνου. Κατά το 985 κατακτήθηκε από τους Άραβες για να ελευθερωθεί σύντομα από τον κόμη Borrell II το 988, οπότε και ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη κομητεία.
Το 1137 ο κόμης Ραμόν Μπερενγκέρ Δ’ νυμφεύτηκε την κόρη του βασιλιά της Αραγωνίας (με πρωτεύουσα την Θαραγόθα). Το 1228 κατακτήθηκαν οι Βαλεαρίδες, το 1232 η Βαλένθια, το 1282 η Σικελία και το 1311 για μια μικρή περίοδο το δουκάτο των Αθηνών (κατά την εποχή της λατινοκρατίας μετά την πτώση της Πόλης το 1204).
Κατά τον 15ο αιώνα η πόλη ήταν στη μεγαλύτερη ακμή της και από αυτήν την εποχή έχουν μείνει και πολλά σημαντικά κτίρια, όπως ο καθεδρικός και άλλα στο σημερινό μπάρι γκοτίκ (γοτθική γειτονιά). Κατά τον πόλεμο της διαδοχής το 1705-1714 καταλύθηκε η αυτονομία της Καταλονίας από γαλλο-καστιλλιάνικες δυνάμεις. Εκτοτε η Καταλονία και η Βαρκελώνη ανήκουν στην Ισπανία.
Η αναγέννηση της πόλης ξεκίνησε κατά το 1850 με την γρήγορη εκβιομηχάνιση της. Κατά το 1900 η πόλη είχε ισχυρή αστική τάξη εμπόρων και βιομηχάνων που επέτρεψε την ανάπτυξη των τεχνών και της αρχιτεκτονικής. Σημαντικό παράδειγμα, τα κτίρια του Αντόνι Γκαουντί.
Το πιο διάσημο από τα κτίρια που κατασκεύασε ο Γκαουντί ήταν η ημιτελής εκκλησία Σαγράδα Φαμίλια που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι ο Γκαουντί άρχισε το έργο αυτό το 1883 και όταν πέθανε το 1926 ασχολούνταν με αυτό, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί και αναμένεται να τελειώσει το 2026.
Για να καταλάβουμε και το μέγεθός του να τονίσουμε ότι έχει μήκος γύρω στα 90μ και το ύψος των πύργων του, θα προστεθούν κι άλλοι, φτάνει τα 170μ. Είναι ίσως ένα από το πιο επιβλητικά κτίρια στον κόσμο γιατί έχει τόσες πολλές λεπτομέρειες με ασυνήθιστες γραμμές και σχέδια, που μπορείς να ξοδέψεις ώρες ακόμα και έξω από το κτίριο για να εξετάσεις με κιάλια όλα τα μέρη και τους διαφορετικούς πύργους του.
Σε διάφορες περιοχές της πόλης υπάρχουν διάφορα κτίρια που έκανε ο Γκαουντί και δίνουν όλα ένα ιδιαίτερο χρώμα και έλξη στη πόλη. Προς τιμήν του διάσημου αρχιτέκτονα έχει κτιστεί ένα ολόκληρο πάρκο όπου είναι συγκεντρωμένα διάφορα έργα του μέσα στο οποίο βρίσκεται και το σπίτι που ζούσε.
Επίσης σημαντικό είναι το μουσείο του Πικάσο όπου φιλοξενούνται τα έργα του διάσημου ζωγράφου και συγκεκριμένα αυτά που δημιούργησε σε νεότερη ηλικία, πριν ακόμα φύγει στο Παρίσι.
Η καλύτερη θέα στη Βαρκελώνη είναι το όρος Μοντζουίκ, όπου βρίσκεται και το μεγαλύτερο πάρκο της πόλης που καλύπτει σχεδόν όλη την παραλία. Εκεί υπάρχουν διάφορα αξιοθέατα, όπως αρχαιολογικά μουσεία και όλες οι εγκαταστάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992. Από την παραλία με τελεφερίκ περίπου 5 χιλιομέτρων ανεβαίνεις στο όρος και αξίζει πολύ να δει κανείς τη θέα της πόλης από το τελεφερίκ, που διασχίζει την παραλία σχεδόν παράλληλα.
