Του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού, εφημερίου του Αγ. Δημητρίου Αλμυρού
Διανύουμε την πιο όμορφη περίοδο της άνοιξης: τη περίοδο του Πεντηκοσταρίου. Μια περίοδο, όπου τα γεγονότα του Θείου Δράματος, αλλά και της ένδοξης Ανάστασης του Κυρίου είναι ακόμη νωπά στο νου και τις καρδιές μας. Τούτη την ευφρόσυνη περίοδο του χρόνου, λοιπόν, η Εκκλησία μας τη σημαδότησε με σταθμούς πνευματικούς, με σκοπό, αφενός μεν να φέρει στη μνήμη μας γεγονότα σπουδαία και ιδιαίτερα, αφετέρου δε, να μας διδάξει με περίσσια σοφία και σύνεση. Και ένας από αυτούς τους σταθμούς είναι και η Κυριακή των Μυροφόρων. Μια ημέρα κατά την οποία τιμούμε τις γυναίκες εκείνες που στάθηκαν ηρωίδες πραγματικές, ακλόνητες, ρωμαλέες, αψηφώντας κάθε κίνδυνο και πρόστρεξαν ν’ αποδώσουν τις πρέπουσες νεκρικές τιμές στο Διδάσκαλο και Κύριό τους.
Τα ονόματά τους γνωστά. Οι πράξεις πιότερο γνώριμες. Το μέγεθος, το νόημα δηλαδή των όσων έπραξαν στη συνέχεια από κείνο το χάραμα, όπου η Ζωή ανέτειλε από το κενό μνήμα, τεράστιο και σηματοδοτεί το ρου της ιστορίας.
Ωστόσο, εκείνο που καλούμαστε να φέρουμε στη μνήμη μας και να διδαχθούμε τούτη την Κυριακή, είναι η θέση της γυναίκας στη ζωή της Εκκλησίας.
Η γυναίκα στην προ Χριστού εποχή δεν είχε τη θέση και την τιμή που της αναλογούσε. Θεωρούνταν ως πλάσμα κατώτερο έναντι του άνδρα. Δυστυχώς, πολλοί και από τους χριστιανούς όλων των εποχών στήριξαν την άποψή τους αυτή, εξαιτίας της παρακοής της Εύας. Ωστόσο, εκείνο το γλυκοχάραμα της Κυριακής, ο Κύριος πρόσφερε την ουσιαστική διάβαση – πέρασμα, από την πλάνη στην αλήθεια, αποκαθιστώντας άπαξ διαπαντός τη γυναίκα στη θέση που της αρμόζει.
Πρώτο το γυναικείο φύλο καθίσταται μάρτυρας της Ανάστασης του Χριστού. Οι Μυροφόρες γυναίκες είναι εκείνες που μεταφέρουν το χαρμόσυνο νέο στους έντρομους Μαθητές και καθίστανται έκτοτε οι πρώτες ευαγγελίστριες!
Αλλά στη συνείδηση της Εκκλησίας μας, το κατεξοχήν γυναικείο πρόσωπο του λατρεύεται και τιμάται ιδιαίτερα, είναι εκείνο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αν από την Εύα ξεκίνησε η παρακοή στον Παράδεισο, η νέα Εύα, η Παναγία μας, προσκαλεί με την άκρα ταπείνωσή της τον καθένα από εμάς να γίνει κοινωνός με τον Υιό της και να κερδίσει εκ νέου την τρυφή του χαμένου Παραδείσου.
Εξάλλου, άνδρες και γυναίκες κοσμούν το αγιολόγιο της Εκκλησίας μας. Αν προσέξουμε την αγιογραφία ενός ορθόδοξου Ναού, θα παρατηρήσουμε πως οι Άγιοι της πίστεώς μας προέρχονται και από τα δύο φύλα, μετέχοντας εξίσου ισότιμα και ισόκυρα στην αγιότητα του Τριαδικού Θεού.
Αλλά και στη σύγχρονη Εκκλησία η γυναίκα διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο. Στην Εκκλησία των χαρισμάτων, η γυναίκα τα ιδιαίτερα τάλαντά της, τα αξιοποιεί προς δόξα του Θεού και διακονία του συνανθρώπου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες της στη διοίκηση της Εκκλησίας ως μέλος των Εκκλησιαστικών Συμβουλίων, σε άλλες επιτελικές θέσεις της διοικούσας Εκκλησίας, ως διδάσκουσα στις θεολογικές σχολές και στα λοιπά εκπαιδευτικά κέντρα της Εκκλησίας, ως κατηχήτρια, ως ιεροψάλτης, κ.ο.κ.,
Ιδιαίτερη δε μνεία χρειάζεται να γίνει για τον γυναικείο μοναχισμό, όπου η γυναικεία ψυχή προσεύχεται «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας» αδιάλειπτα. Όπου οι μοναχές βιώνουν καθημερινά το μαρτύριο της συνειδήσεως και κατ’ αυτό τον τρόπο αγιάζονται.
Ωστόσο και μια άλλη γυναικεία φιγούρα είναι εκείνη που στερεώνει τον ιερέα σύζυγό της, που συμπαρίσταται στο δύσκολο ποιμαντικό έργο, που αναλαμβάνει την ανατροφή της ιερατικής οικογένειας. Ο λόγος για τις πρεσβυτέρες…
Αλλά το κυριότερο απ’ όλα, εκείνο που την έχει εδραιώσει είναι το ότι αποτελεί την ψυχή της Εκκλησίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των εθελοντικά εργαζομένων στο γεώργιο της Εκκλησίας του Χριστού, αποτελείται από γυναίκες. Ολόκληρο το οικοδόμημα του φιλανθρωπικού έργου της Εκκλησίας μας βασίζεται στην ολοπρόθυμη, ευγενική, ακάματη και γεμάτη ζωντάνια και χάρη, προσφορά της γυναίκας.
Το «Χαίρε», λοιπόν, των Μυροφόρων, ο αναστάσιμος δηλαδή αυτός χαιρετισμός που απηύθυνε ο Κύριός μας προς τις ηρωίδες και αγίες εκείνες γυναίκες, είναι συνάμα και ένα «Χαίρε», μια πρόσκληση σωτηρίας, αλλά και μια υπενθύμιση της σημαίνουσας παρουσίας των γυναικών στη ζωή της Εκκλησίας και στην κοινωνία ολόκληρη!
