Του Βασ. Καραμπερόπουλου
Οσοι αναλαμβάνουν αξιώματα και όσοι υπηρετούν σε υπεύθυνες θέσεις, κάθε φορά που επικοινωνούν με το λαό, όταν έχουμε εκλογές ή όταν ανακοινώνουν σπουδαίες αποφάσεις, επικαλούνται για τις ενέργειές τους το «συμφέρον της πατρίδας».
Είναι όμως έτσι; Οχι βέβαια, γιατί αν φροντίζαμε για το καλό της πατρίδας δεν θα είχαμε φτάσει στα σημερινά χάλια και ούτε θα είχαμε γίνει υπηρέτες και επαίτες των οικονομικά δυνατών της Γης. Η πατρίδα μας… πόσοι αλήθεια την υπηρετούν πιστά, πόσοι φροντίζουν για το συμφέρον της και πόσοι νοιάζονται πραγματικά όταν ασφυκτιά και υποφέρει, πληγωμένη από τα απάτριδα παιδιά της…
Πόσοι από εμάς φυγαδεύουμε τα λεφτά μας στις ξένες τράπεζες, για να προσπορίσουμε περισσότερα κέρδη και γιατί δεν εμπιστευόμαστε την πατρίδα μας που δήθεν αγαπάμε. Πόσοι από εμάς «υπερπατριώτες» δεν ληστεύουμε το Δημόσιο, από τις θέσεις που κατέχουμε και πληγώνουμε την πατρίδα μας. Πόσοι από εμάς, κατέχοντες δημόσιες θέσεις δεν έκλεψαν το Δημόσιο, άλλοι φυλακισμένοι, άλλοι υπόδικοι και πολλά άλλα οικονομικά εγκλήματα είναι ανεξιχνίαστα. Πόσοι ακόμα δεν προσπαθούμε να μη πληρώνουμε φόρους, να ερευνούμε για απαλλαγές, να χρωστάμε χωρίς να πληρώνουμε τεράστια ποσά (72 δισ. η τελευταία ανακοίνωση). Η πατρίδα μας… Την επικαλούμαστε σε ηρωικές στιγμές, την προδίδουμε όταν το συμφέρον υπερκαλύπτει την προσφορά, την απαρνιόμαστε σε δύσκολες ώρες, συμμαχούντες με δυνατούς και τυράννους. Η πατρίδα είναι μία και η αγκαλιά της θερμαίνει όλα τα παιδιά της, εκτός του ότι, σε περιπτώσεις, συγχωρεί, με το μεγαλείο της, παραστρατημένους και μετανοούντες.
Ομως η ιστορία μας διδάσκει πως σε καιρούς χαλεπούς δεν άργησαν να βρεθούν και εφιάλτες στην μακραίωνη ιστορία του τόπου μας θα βρεις μεγαλειώδεις, ηρωικές πράξεις όπως τελευταία, οι μακεδονικοί πόλεμοι, ο ελληνοϊταλικός και ελληνογερμανικός πόλεμος, η αντίσταση κ.α., όπως και πράξεις καταισχύνης, δεκεμβριανά, εμφύλιος, δικτατορία κ.α.
Την πατρίδα την θυμόμαστε όταν οι ενέργειές μας συντονίζονται, συνήθως, και με οικονομικό συμφέρον. Οταν όμως ζητάει η πατρίδα από εμάς να της συμπαρασταθούμε, τότε, σε πολλές περιπτώσεις, δείχνουμε τα «φιλοπατριωτικά» μας αισθήματα με το να αποφεύγουμε τη στράτευση, το να κρύβουμε τα εισοδήματά μας και να μην πληρώνουμε φόρους, το να εξάγουμε τις καταθέσεις μας στο εξωτερικό, το να ληστεύουμε Κράτος και πολίτες.
Βέβαια είπαμε και για τα καλά στα φερσίματά μας, όμως, όπως αποδείχτηκε, αν υπήρχαν φιλοπάτριδες ηγέτες, δεν θα είχαμε το βαρύ χρέος των 380 δις, δεν θα υπήρχαν άνεργοι και πεινασμένοι, δεν θα έκλειναν μαγαζιά, δεν θα πλειστηριάζονταν σπίτια και δεν θα χρειάζονταν συσσίτια, κοινωνικά παντοπωλεία και φαρμακεία. Πρώτα απ’ όλα όμως η πατρίδα… Οχι υποτέλεια και υποταγή.
Το λέει άλλωστε και ο Ρήγας στο θούριό του: «Ως πότε οφικιάλιος σε ξένους Βασιλείς, έλα να γίνης στύλος δικής σου της φυλής. Κάλλιο για την πατρίδα κανένας να χαθή ή να κρεμάση φούντα για ξένον στο σπαθί».
Οσο για το άλλο, να έχουμε, που δεν είχαμε ως τώρα προκομμένους ηγέτες, γράφει: «Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν, να βάλωμεν εις όλα να δίδουν ορισμόν. Οι νόμοι να ‘ναι ο πρώτος και μόνος οδηγός».
