ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Η Εξωραϊστική των θαυμάτων…

η-εξωραϊστική-των-θαυμάτων-547476

Του Γιάννη Μαντίδη

Ηταν απ’ τις εκδηλώσεις που η Εξωραϊστική αναγεννάται από την τέφρα της, με τ’ απομεινάρια των αστών της πόλης, αλλά και με δημότες του προβληματικού μας σήμερα, με επικεφαλής τον κ. Μπέο να μπαινοβγαίνει στην αίθουσα, δείχνοντας τη δημαρχιακή θωριά του. Οι εκδηλώσεις του συμπολίτη αλευροβιομήχανου φέρνουν διάφορο κόσμο. Κι αν μαζί με το ενδιαφέρον βιβλίο του διέθετε και μια φραντζόλα απ’ το πλούσιο ψωμί του, στην Εξωραϊστική θα υπήρχε το αδιαχώρητο.

Θα ‘λεγα μια και καλή ότι το βιβλίο του Κώστα Λούλη «Η επιβίωση της Ελλάδος μέσα από διαδοχικά θαύματα», είναι ένα πολύ καλό ανάγνωσμα με σύντομες ιστορικές αλήθειες, χρήσιμο για σχολικούς κυρίως μαθητές. Αναρωτιέμαι, όμως, τι σόι επιβίωση της Ελλάδος δια θαυμάτων εννοούμε και θαυμάζουμε, όταν η μια γενιά μετά την άλλη χάνεται, όταν νεολαία φεύγει να βρει τη μοίρα της στην αλλοδαπή ή κείται άνεργη κι απελπισμένη ενθάδε;

Παρ’ ότι ο συγγραφέας στο βιβλίο του κάνει μια σοβαρή ιστορική δουλειά, εντούτοις θα περίμενα και κάτι απ’ την ιστορική εμπειρία του μέσα απ’ την πολύχρονη συνάφειά με το Ιερατείο. Θα έχει γνώσεις και συμπεράσματα ενδιαφέροντα όχι μόνο για θρήσκους. Ακόμη θα περίμενα και περισσότερες αναφορές πάνω σε γεγονότα που συνέβησαν στην τοπική μας πρόσφατη ιστορία. Π.χ. στη φωτογραφία του Γρηγόρη Σούρλα (σελ. 184) δεν αρκεί μόνον η λεζάντα «Ο φόβος και ο τρόμος των αριστερών της Θεσσαλίας». Οπως γράφει ο συνάδελφος Λάζαρος Αρσενίου στο βιβλίο του «Η δολοφονία του Κώστα Βιδάλη», του δημοσιογράφου που βασανίστηκε απάνθρωπα κι εσφάγη απ’ τους Σούρληδες το 1946, «ο Βιδάλης είναι ο δεύτερος δημοσιογράφος που δολοφονήθηκε στη Θεσσαλία. Πρώτος ήταν ο δημοσιογράφος Τζωρτζ Ογλ, που τον έσφαξαν το 1878 οι τούρκοι κοντά στη Μακρινίτσα». Ισως να μη θέλησε ο Λούλης να ξύσει εμφυλιοπολεμικές πληγές. Ούτε και κατονομάζει (σελ. 374) «έναν δήθεν καταγγελτικό βουλευτή της Ν.Δ. που επί δεκαετίες έκανε συνεχώς ανυπόστατες καταγγελίες εις βάρος του».

Βασικά, θαυμάζω τον Κώστα Λούλη σαν επιχειρηματία. Αλλ’ όχι μόνο. Σ’ ένα ανεπανάληπτο προσκύνημα στο Αγιον Ορος μαζί του, όταν ήταν Διοικητής, μου φάνηκε ότι μπορούσε να διαπρέψει και στην πολιτική. Δεν τον ενδιέφερε τότε, όπως μου είπε, ούτε και τώρα, όπως λέει. Στο νέο βιβλίο του όμως, αν το καλοδιαβάσεις, πίσω απ’ τον φιλίστορα κι ακούραστο συλλέκτη ιστορικών στοιχείων, βρίσκεται, σαν έτοιμος από καιρό, ένας πολιτικός. Άλλωστε, κι εκείνη η παρέμβασή του για τη συνεργασία Μητσοτάκη – Φλωράκη το 1989, πολιτική του επιτυχία ήταν, αλλά και το κλείσιμο της εκδήλωσης απ’ τον ίδιο στην Εξωραϊστική, ηθελημένα ή αθέλητα, πολιτική ομιλία του ήταν…

Από συγγραφείς κι αναλυτές της ιστορίας μας ο ελληνικός χώρος δεν πάσχει. Εκείνοι που μας λείπουν περισσότερο είναι οι έντιμοι πολιτικοί, με τα γνωρίσματα που τους περιγράφει ο Κ. Λούλης στο βιβλίο του και παρόμοια, όπως φαίνεται, πρέπει να έχει κι ο ίδιος. Ποτέ δεν είναι αργά για θαύματα στη χώρα των θαυμάτων…

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου