Γράφει ο Χρήστος Μπουκώρος, Βουλευτής Μαγνησίας της Νέας Δημοκρατίας
Αλλες εποχές οι εκατό πρώτες μέρες μίας νέας κυβέρνησης αποτελούσαν την αποκορύφωση των προεκλογικών δεσμεύσεων ή το εφαλτήριο των προγραμματικών εξαγγελιών. Η νέα Ελληνική κυβέρνηση δείχνει κάποιας μορφής δυσανεξία σε κάθε είδους κριτική, πλην όμως οι ίδιοι δήλωναν προεκλογικά ότι τους αρκεί μία και μόνη μέρα, ένας και μόνο νόμος, προκειμένου να καταργήσουν το σύνολο της μνημονιακής πολιτικής. Πόσο μάλλον οι εκατό πρώτες μέρες που συμπληρώνονται την εβδομάδα που έρχεται.
Τους τρεις πρώτους μήνες η κυβέρνηση έχει ψηφίσει τρία νομοσχέδια και έχει κυρώσει μία πράξη νομοθετικού περιεχόμενου. Πενιχρό νομοθετικό έργο, αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το μέγα ζήτημα είναι ότι όλα τα μεγέθη της οικονομίας αντί να βελτιώνονται, συνεχώς επιδεινώνονται. Δημόσια έσοδα, ρευστότητα, κατανάλωση, ανεργία, δείκτες φτώχειας, εξαγωγές, ρυθμοί ανάπτυξης, πλεόνασμα, οφειλές προς τρίτους, δείκτης αισιοδοξίας των πολιτών για τις οικονομικές εξελίξεις, επενδυτικό κλίμα, τραπεζικές καταθέσεις και πλήθος άλλων μεγεθών και οικονομικών παραμέτρων που είναι ενδεικτικοί για την εικόνα μιας οικονομίας και κατ’ επέκταση μιας κοινωνίας, κυριολεκτικά καταρρέουν. Ας δούμε όμως ποια νομοσχέδια ψήφισε μέχρι σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και γιατί η πορεία της χώρας αντί να εξομαλύνεται συνεχώς δυσχεραίνεται.
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: Με τυμπανοκρουσίες η, φιλάρεσκα αυτοαποκαλούμενη, κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, λειτουργώντας καθαρά σημειολογικά και επικοινωνιακά, επέλεξε ως πρώτο το συγκεκριμένο νομοσχέδιο καθιστώντας το νόμο του κράτους. Η ουσία του συγκεκριμένου ΝΣ είναι ότι θα μοιραστούν 200 εκατομμύρια ευρώ σε περίπου τριακόσιες χιλιάδες ωφελούμενους. Χρήματα, η προέλευση των οποίων ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί και φυσικά οι αναξιοπαθούντες δεν έχουν εισπράξει ούτε ευρώ ακόμη.
Θυμίζουμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση πέρυσι διένειμε με το κοινωνικό μέρισμα 450 εκατομμύρια σε περίπου 700 χιλιάδες ωφελούμενους χωρίς να ισχυριστεί ούτε στιγμή ότι αντιμετωπίζει την ανθρωπιστική κρίση. Με δεδομένο ότι η νέα κυβέρνηση κανέναν φόρο δεν κατάργησε, ούτε καν τον τρισκατάρατο ΕΝΦΙΑ, και οι φετινές παροχές είναι απότοκος των «κακών φόρων» της προηγούμενης κυβέρνησης.
Δικαιούμαστε πιστεύω να ρωτήσουμε έστω και ρητορικά: «Ποιος είναι περισσότερο κοινωνικά ευαίσθητος, αυτός που μοιράζει 200 εκατομμύρια στους άπορους ή αυτός που μοιράζει 450 εκατομμύρια». Υπενθυμίζω ότι η Νέα Δημοκρατία υπερψήφισε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο γιατί από τους αναξιοπαθούντες δεν έχουμε το δικαίωμα να στερούμε ούτε τα ψίχουλα που τους πετάει η …ευαίσθητη κυβέρνηση.
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ: Ακόμα ένας ψευδεπίγραφος τίτλος που δεν έχει σχέση με το περιεχόμενο του νομοσχεδίου. Δεν αφορά φυσικά την επανεκκίνηση της οικονομίας. Την επανεκκίνηση της εφορίας, ίσως. Φυσικά οι εκατό δόσεις ήταν ευνοϊκότερο μέτρο σε σχέση με το αντίστοιχο μέτρο της προηγούμενης κυβέρνησης που ψηφίστηκε τον Νοέμβριο του 2014. Ψηφίσαμε το νομοσχέδιο επί της αρχής σε ένδειξη καλής θέλησης, καταψηφίζοντας όμως και μάλιστα με ονομαστική ψηφοφορία που προκαλέσαμε, τα άρθρα που απαλλάσσουν από ποινές και πρόστιμα μεγαλοοφειλέτες με οφειλές άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, νοθεύοντας τον ανταγωνισμό, άρθρα που επιβραβεύουν όσους κρατούσαν τα χρήματά τους, περιμένοντας μια ευνοϊκότερη ρύθμιση, και άρθρα τα οποία επιβάλλουν δυσβάσταχτους προκαταβολικούς φόρους σε εισαγωγικές εταιρείες. Σε κάθε περίπτωση η συγκεκριμένη μπορεί να χαρακτηριστεί ως η επιτυχέστερη όλων των κυβερνητικών πρωτοβουλιών μέχρι σήμερα.
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: Ως μη όφειλε η νέα κυβέρνηση έθεσε ως προτεραιότητα τις αλλαγές στο σωφρονιστικό σύστημα, ενώ άλλες ήταν αυτή τη στιγμή οι επείγουσες ανάγκες της χώρας. Με πρόφαση τα πρόστιμα διεθνών οργανισμών για την κατάσταση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων της χώρας και τις άθλιες σε πολλές περιπτώσεις συνθήκες κράτησης, αντί να βελτιώσει τις συνθήκες και την ιατροφαρμακευτική κάλυψη των κρατουμένων, αποφάσισε ευεργετικές διατάξεις με κορυφαία την απόλυση εγκληματιών που βαρύνονται και έχουν καταδικαστεί για ειδεχθή εγκλήματα. Δεν είναι μόνο ο κατά συρροή δολοφόνος Σάββας Ξηρός που απολύεται με το καινοφανές επιχείρημα ότι δεν μπορεί να οργανώσει τρομοκρατική δράση επειδή πάσχει από αναπηρία 92%, αποτέλεσμα της έκρηξης βόμβας στα χέρια του. Προφανώς όμως μπορεί να μεταφέρει την τρομοεμπειρία του σε αμφιθέατρα, εκδηλώσεις και σε ολόκληρη την κοινωνία και μάλιστα ελεύθερα και…on line!
Είναι και πλήθος άλλων εγκληματιών όπως βιαστές ανηλίκων και παιδεραστές τους οποίους τα θύματά τους θα είναι αναγκασμένα να αντικρίζουν στη βεράντα του σπιτιού τους να πίνουν ανέμελα το καφεδάκι τους, την ώρα που τα θύματά τους θα προσπαθούν, ανήλικα ακόμη, να επουλώσουν τα τραύματά τους! Το επιχείρημα ότι κάποιος που πάσχει από 80% αναπηρία δεν μπορεί να υποτροπιάσει στο έγκλημα είναι έωλο έως επικίνδυνο γιατί πρώτα και κύρια εξαρτάται από το είδος της αναπηρίας. Αν για παράδειγμα πάσχει από 100% κώφωση σε συνδυασμό με μια αναπηρία στα χέρια, γιατί δεν μπορεί να υποτροπιάσει ως βιαστής ανηλίκων ο καταδικασμένος εγκληματίας; Επιπλέον ο συγκεκριμένος νόμος καταργεί τις φυλακές ανηλίκων και κατά συνέπεια στο εξής 16χρονοι και 17χρονοι καταδικασμένοι θα συνυπάρχουν με τους βαρυποινίτες «καθηγητές» του εγκλήματος. Οι αμνοί μαζί με τους λύκους. Ολοι μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί και τι είδους σωφρονισμού θα τύχουν οι ανήλικοι.
Νομοθέτησαν ως μη όφειλαν υπό την πίεση των καταληψιών – κουκουλοφόρων και για χάρη των έξαλλων συνιστωσών της σημερινής πλειοψηφίας. Αποτέλεσμα; Η κυβέρνηση έχασε και τον μοναδικό σημαντικό σύμμαχο στο διεθνές στερέωμα, τις Η.Π.Α που τόσες φορές τον τελευταίο καιρό επικαλέστηκε ο κ. Τσίπρας.
Η ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ: Δεν αντέχει κριτικής η συγκεκριμένη κυβερνητική επιλογή. Οι ίδιοι άνθρωποι που χαρακτήριζαν χουντικής εμπνεύσεως τις Π.Ν.Π. τώρα τις υποστηρίζουν με φανατισμό. Δεσμεύουν τα χρήματα των δήμων και των περιφερειών και όσο και αν προσπαθούν ούτε για τη διαχείρισή τους, ούτε για την τύχη τους μπορούν να εγγυηθούν. Ας δούμε όμως πέρα από τις γενικές και κάποιες τοπικές συνέπειες Το Κεφάλαιο Αποζημίωσης Φορτοεκφορτωτών (ΦΑΚ) αποτελεί ένα κοινό ταμείο στο οποίο συνεισφέρουν εργοδότες και εργαζόμενοι, εν προκειμένω οι λιμενεργάτες του Βόλου. Αυτή τη στιγμή διαθέτει ταμειακό απόθεμα ύψους 1,5 εκατομμυρίου ευρώ και προορίζεται αποκλειστικά για τα εφάπαξ των συγκεκριμένων εργαζομένων στο λιμάνι του Βόλου. Δηλαδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υποστηρίζει ότι οι λιμενεργάτες του Βόλου πρέπει να αισθάνονται ήρεμοι και τακτοποιημένοι μετά την πράξη νομοθετικού περιεχομένου; Τα Λιμενικά Ταμεία Σκιάθου και Σκοπέλου και μάλιστα ενόψει της τουριστικής περιόδου που ξεκίνησε -κατά την κυβέρνηση- πρέπει να αισθάνονται ανακούφιση με τη μεταφορά των ταμειακών τους διαθέσιμων; Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και το Νοσοκομείο Βόλου θα λειτουργήσουν ευχερέστερα με την ταμειακή μετάγγιση; Κυρίως όμως οι δήμοι της Μαγνησίας και η περιφέρεια Θεσσαλίας μπαίνουν στη μέγγενη της οικονομικής ασφυξίας. Μπορούν οι κυβερνώντες να εγγυηθούν αν το επόμενο διάστημα δεν επιτευχθεί συνολική συμφωνία χρηματοδότησης της χώρας ότι τα συγκεκριμένα ποσά θα επιστραφούν στους φορείς και πως θα συμβεί κάτι τέτοιο αν η χρηματοδότηση συνεχιστεί με το σταγονόμετρο όπως οι ίδιοι λένε; Κυρίως όμως μπορούν να εγγυηθούν ότι με τους ίδιους όρους θα αποδεσμεύονται έστω και όταν είναι αναγκαίο τα χρήματα για ημετέρους και μη και ποιος θα ελέγχει το συγκεκριμένο σύστημα εκροής χρημάτων από την Τράπεζα της Ελλάδος;
ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΟΙΠΑ: Πέρα από το νομοθετικό έργο της νέας κυβέρνησης υπάρχει και το υπόλοιπο της πολιτικής δραστηριότητας με κυρίαρχο στοιχείο το επικοινωνιακό στα όρια της χοντροκομμένης προπαγάνδας. Επιπλέον, η κυβέρνηση είναι φανατικά προσηλωμένη στην επικίνδυνη θεωρία του «εσωτερικού εχθρού». Απτό παράδειγμα η προχθεσινή συνεδρίαση στην ολομέλεια της Βουλής και οι εμπρηστικοί χαρακτηρισμοί του υπουργού εσωτερικών σε συνδυασμό με τις απειλές νταήδων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που κινήθηκαν με απειλητικές διαθέσεις προς τα έδρανα βουλευτών κομμάτων της αντιπολίτευσης. Πονηρά σκεπτόμενη και ορμώμενη η κυβέρνηση ρωτάει την αντιπολίτευση: «Θέλετε να κόψουμε μισθούς και συντάξεις; Είστε με τους δανειστές και όχι με την κυβέρνηση;» Η επιτομή μιας τακτικής σταλινικής παράδοσης, σύμφωνα με την οποία όποιος δεν συμφωνεί τυφλά και υπάκουα με την κυβέρνηση, είναι εχθρός του λαού, της πατρίδας και ενδεχομένως του καθεστώτος που χτίζεται! Ετσι αν οι διαπραγματεύσεις πετύχουν θα πιστωθούν στη… μαχητική κυβέρνηση, ενώ αν αποτύχουν θα φταίει ο «εσωτερικός εχθρός»! Τους το λέμε ξεκάθαρα: Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι με εμφανή την υπαρξιακής μορφής αδυναμία τους να χειριστούν τα πράγματα θα βρουν άλλοθι σε περίπτωση αποτυχίας. Να γνωρίζουν ότι από το αποτέλεσμα θα κριθούν γιατί τώρα κυβερνούν και όχι από τα επικοινωνιακά τους τερτίπια σοβιετικής εμπνεύσεως. Αυτό που λέει η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ούτε μέτρα, ούτε περικοπές διότι δεν είναι κυβέρνηση η ίδια. Αυτό που τους λέμε είναι απλό και αληθινό: Ας εφαρμόσουν τη συμφωνία που οι ίδιοι υπέγραψαν στις 20 Φεβρουαρίου και δεν τόλμησαν να φέρουν στη Βουλή. Περιλαμβάνει μέτρα και περικοπές και η δική τους συμφωνία; Ας μην αναφερθούμε σε άλλες πτυχές του κυβερνητικού έργου, όπως το μεταναστευτικό, διότι οι πολίτες έχουν άποψη και δεν χρειάζονται την επιχειρηματολογία μας για να εξάγουν συμπεράσματα. Το βιώνουν πλέον. Οσο για τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και τον τρόπο, με τον οποίο αυτές διεξάγονται, τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Η αβεβαιότητα και οι παλινωδίες της κυβέρνησης και του κ. Βαρουφάκη μας έχουν καταστήσει αποσυνάγωγους της οικουμένης.
Τέλος, η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να μην απειλεί με εκλογές ή δημοψήφισμα τον Ελληνικό λαό πετώντας από τα χέρια της την «καυτή πατάτα». Οι υπεύθυνες ηγεσίες ανοίγουν δρόμους με το έργο τους και τις αποφάσεις τους και οι λαοί ακολουθούν, δεν μεταβιβάζουν τις ευθύνες τους στους πολίτες και μάλιστα υπό κρίσιμες περιστάσεις. Αν νομίζουν ότι η Νέα Δημοκρατία φοβάται το ενδεχόμενο των εκλογών θα εκπλαγούν. Μέχρι τον Ιούνιο θα έχουν αποκαλυφθεί πλήρως και οι προθέσεις και οι δυνατότητες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο λαός θα γνωρίζει και δεν θα καταστεί εύκολο θύμα νέας εξαπάτησης.
