Aπό τον Πανελλήνιο Σύλλογο Απογόνων Μακεδονομάχων και τον εκπρόσωπο στη Μαγνησία, Γιώργο Καρανικόλα, λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω ανακοίνωση: Γιορτάζουμε αυτές τις ημέρες το έπος της παλιγγενεσίας μας και η σκέψη μας γυρίζει πίσω, πράγμα που μας αναγκάζει να ανοίξουμε τις ιστορικές σελίδες της εποχής εκείνης, με την ελπίδα μήπως ανακαλύψουμε κάτι που μπορεί να μας βοηθήσει σήμερα και με την ευκαιρία αυτή να αφιερώσουμε μερικές στιγμές από το χρόνο μας ως ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης σ’αυτούς που αγωνίστηκαν κι έπεσαν για να είμαστε ελεύθεροι εμείς σήμερα.
Ως Μακεδόνα, θα μου επιτρέψετε να γράψω λίγες γραμμές για την προσφορά των Μακεδονίαν στον Αγώνα του ’21. Περισσότεροι από 3.000 Μακεδόνες αγωνίστηκαν’ στην Κάτω Ελλάδα από την αρχή του Αγώνα ως το τέλος του, με οπλαρχηγούς τον Γέρο Καρατάσιο, τον Αγγελή Γάτσιο, τον Διαμαντή Νικολάου, τον Νικόλαο Κασομούλη και πολλούς άλλους. Μετά από την καταστροφή της Νάουσας και της Κασσάνδρας, οι Μακεδόνες αγωνιστές κατέφυγαν με τις οικογένειές τους στη Σκιάθο, κι αυτοί πήγαν στην Πελοπόννησο και συνέχισαν τον Αγώνα. Πολέμησαν με τους Μωραϊτες στα Βασιλικά και στα Δερβενάκια όπου κρίθηκε και η τύχη της Πελοπόννησου. Γράφει στα Απομνημονεύματά του ο Κολοκοτρώνης (σελ.79): «Οι Μακεδόνες πολέμησαν εις τα Βασιλικά και στα Δερβενάκια γενναίως και οι Πελοποννήσιοι ευχαριστήθηκαν πολύ διότι είδαν άνδρες έχοντας ζήλον και εθνικισμόν μέγαν».
Στην καταστροφή των Ταρών το 1823 από τον Καπουδάν πασά, το ηρωικό νησί το υπεράσπιζαν 1.200 Μακεδόνες και όταν η άμυνα έσπασε από τη θάλασσα και οι Τούρκοι
εσχάτων και στο τέλος, για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων έβαλαν φωτιά στην πυριτιδαποθήκη και τινάχθηκαν στον αέρα.
Κατά το τρίτο έτος του Αγώνα ήταν ανάγκη να κλείσουν ορισμένα θαλάσσια στενά, καθώς και ο Παγασητικός. Την αποστολή αυτή ανέλαβαν οι Μακεδόνες μαζί με τους Πηλιορείτες και όταν ο Σελίχ Πασάς με 10.000 άνδρες τους επιτέθηκε στο Τρίκερι ο Γάτσιος και ο Καρατάσιος με 2.000 άνδρες. Σε μια μάχη που κράτησε 4 ημέρες τον αντέκρουσαν με επιτυχία.
Ο Καρατάσιος έγραψε τότε στο Υπουργείο Πολέμου «το δουφέκι μας συν Θεώ πηγαίνει άριστα». Στις 18 Μάιου 1825 ο Καρατάσιος ολομόναχος με διακόσιους Μακεδόνες και ολίγους Μωραΐτες στο Σχοινόλακα της Μεσσηνίας έδωσε μάχη με 3.000 τακτικό στρατό του Ιμπραήμ και 700 ιππείς και τους αντέκρουσε. Ο γιος του Εμμανουήλ Παπά πήγε στο Μανιάκι με τον Παπαφλέσσα και έπεσε ηρωικά.
Ανάμεσα στους ελεύθερους πολιορκημένους στο Μεσολόγγι ήταν και πολλοί Μακεδόνες. Μεταξύ αυτών και ο Νικόλαος Κασομούλης, γραμματέας του Ν. Στουρνάρη που έγραψε με σαφήνεια στα «Στρατιωτικά Ενθυμήματα», όλα τα γεγονότα της πολιορκίας του Μεσολογγίου, καθώς και για την τρομερή νύχτα της ΕΞΟΔΟΥ: «Δεν είχαμε θροφή και από την πείνα είχαμε όλοι τη μορφή του νεκρού. Τυχερός ήταν αυτός που θα έβρισκε ένα γάτο ή κι έναν ποντικό». Και για την Έξοδο: «Μοιάζουμε όλοι με φαντάσματα μέσα στη νύχτα, ο δε κρότος από τα γιαταγάνια και οι σπαρακτικές φωνές έσχιζαν τον αέρα και αντιλαλούσαν στις απέναντι πλαγιές των βουνών».
Πολλά θα μπορούσε να γράψει κανείς ή και να ξεχάσει, ξεφυλλίζοντας την Ιστορία του ’21. Εμείς τέτοιες μέρες δεν πρέπει να τους ξεχνούμε, πρέπει να τους μνημονεύουμε, να τους τιμούμε και να τους ευγνωμονούμε.
