Αν ήμουνα ο Ηρακλής

Ήθελα να ’μουν Ηρακλής το ρόπαλο να πιάσω
κι ασυνεπών πολιτικών τις κεφαλές να σπάσω.

Θα έμπαινα εις τη Βουλή θα τους έκανα σκόνη,
αυτούς όπου μας θεωρούν βόδια του Γηρυόνη.

Σα Στυμφαλίδες όρνιθες θα φόνευα φωστήρες,
όσοι μας ξεπουλήσανε κάνοντας τους σωτήρες.

Σα της Λερναίας θα έκοβα πάρα πολλά κεφάλια,
όσων φέρανε τον λαό, σε αυτά τα μαύρα χάλια.

Θα έλεγα στον ΙόΛΑΟ, το δαυλό του να ανάψει,
πολιτικούς ασυνεπείς, να πιάσει να τους κάψει.

Θα ήμουνα ο τρομερός κι ο αδίστακτος φονέας,
εκείνων που το παίζουνε «λέοντες» της Νεμέας.

Θα έβγαζα και κλοτσηδόν, απ’ τη Βουλή με βία,
όσους ζώα μας θεωρούν σε στάβλο του Αυγεία.

Οπως εις τον Ερύμανθο, σκότωσε το γουρούνι,
σε όλους τους ασυνεπείς δε θ’ άφηνα ρουθούνι.

Πληβείους μας κατάντησαν εκείνοι ως κηφήνες,
με Ευρυσθέα όλοι μαζί, γλεντούνε στις Μυκήνες.

Θα βοηθούσα βέβαια αυτούς που προσπαθούνε,

μέσα από τα τάρταρα, όπου είμαστε να βγούμε.