Του Γιάννη Γεωργούδη
Οταν κάποιος ρίξει μια πρώτη ματιά στον τίτλο του κειμένου αυτού, ίσως σκεφτεί ότι τα όσα ακολουθήσουν, σίγουρα θα αποτελούν λέξεις που θα περιέχουν μία αρνητικότητα και μία μεγάλη καταστροφολογία για το μέλλον. Με την ίδια λογική όμως θα του απαντούσα ότι η οποιαδήποτε αντίθετη κι αισιόδοξη ερμηνεία των υπαρκτών γεγονότων θα ήταν για μένα μία ουτοπία. Μήπως άραγε υπάρχουν γύρω μας, έστω και κάποιοι, φωτεινοί ορίζοντες που δεν τους βλέπω;
Παρατηρώντας κανείς τις παγκόσμιες κοινωνίες, θα διαπιστώσει ότι πέραν μιας ραγδαίας υλικοτεχνικής εξέλιξης, υπάρχει ένας διαρκής ηθικός κατήφορος ανά τους αιώνες. Σε όλες τις ηπείρους, παρόλο που θεωρητικά γίνονται προσπάθειες να βελτιωθούν κάποια πράγματα, εντούτοις στην πράξη όλα πηγαίνουν από το κακό προς το χειρότερο. Η Ευρώπη που θεωρείται ότι αποτελείται από εξελιγμένους και πολιτισμένους λαούς, ζει και βιώνει συνεχώς φόβο και τρομοκρατία, πόνο και πείνα, αιματοκύλισμα και καταστροφές. Η ανεργία και η εκμετάλλευση των αδύνατων και πτωχών λαών από τους ισχυρούς και πλούσιους λαούς είναι πλέον κατεστημένο. Οι φανεροί και οι υποχθόνιοι πόλεμοι, είτε στρατιωτικοί είτε οικονομικοί είτε ψυχολογικοί, ταλανίζουν την ανθρωπότητα συνεχώς και την καθιστούν δυστυχισμένη. Διαπιστώνουμε με λύπη ότι οι μεγάλες και ισχυρές χώρες έχουν κατασκευάσει συμμαχίες που λειτουργούν ως δελεαστικές παγίδες των αδύνατων λαών, με σκοπό τη χειραγώγηση και τη διαρκή εκμετάλλευσή τους. Ασκώντας οι μεγάλοι κοσμοκράτορες προστάτες τεχνητούς εκφοβισμούς κι έμμεσες απειλές, αναγκάζουν τους αδύνατους λαούς να υποκύπτουν στις προσταγές τους.
Σήμερα οι παγκόσμιες κοινωνίες αντί να εξελίσσονται ηθικοπλαστικά, εξελίσσονται μόνο προς τη διαστροφή, τον εκφυλισμό, το μη φυσικό – με γνώμονα τους απαράβατους κανόνες της φύσης – και γενικότερα τον ηθικό εξευτελισμό του ανθρώπου που ζει σε μία κοινωνία. Διαπιστώνουμε με λύπη ότι κάθε τι που θεωρούσαμε ως λογικό, φυσικό και ηθικό, παύει να ισχύει. Στη θέση του έρχεται το εντελώς αντίθετο και μάλιστα σε βαθμό που εάν δεν προσαρμοστεί κανείς χαρακτηρίζεται από το επηρεασμένο περιβάλλον ως οπισθοδρομικός κι ένοχος. Πλέον δεν υπάρχει το αυτονόητο, το φυσικό, το λογικό, το αληθινό, το δίκαιο. Υπάρχουν πολλές λογικές, πολλά αυτονόητα, πολλές αλήθειες και πολλά κριτήρια δικαιοσύνης. Ο καθένας έχει τη δική του λογική, τη δική του ηθική, πιστεύει τη δική του αλήθεια και κρίνει αποδίνοντας τη δική του δικαιοσύνη. Για το λόγο αυτό οι άνθρωποι συγκρούονται μεταξύ τους, διότι ο καθένας εκφράζεται εντελώς διαφορετικά από τους άλλους. Δεν υπάρχει κάτι το οποίο να αποτελεί κοινό αποδεκτό, να είναι κοινή λογική, κοινή ηθική, κοινή αλήθεια. Το μαύρο το βλέπουν κάποιοι ως άσπρο κι αντίστροφα. Κάποιοι το βλέπουν κι ως μία από τις πολλές αποχρώσεις του γκρι. Χάθηκε η αυθεντικότητα.
Όσο και να κρύβονται επιμελώς κάποια φαινόμενα διαστροφής μέσα στις κοινωνίες, δεν παύουν να υπάρχουν και να υποσκάπτουν το ηθικό, λογικό και φυσιολογικό υπόβαθρο των ανθρώπων. Μεταξύ των πολλών αυτών αρρωστημένων φαινομένων είναι σε μεγάλη έκταση η εξάρτηση από το διαδίκτυο, τα ναρκωτικά, ο ρατσισμός σε όλες του τις μορφές, η βία, ο νεοναζισμός, ο τζιχαντισμός, η ανεργία, οι κλοπές, η εγκληματικότητα, οι αυτοκτονίες, η ομοφυλοφιλία, η παιδεραστία, η νεκροφιλία, ο κανιβαλισμός, η κτηνοβασία, ο σαδομαζοχισμός και κάθε σεξουαλική διαστροφή. Η βία έχει προχωρήσει ακόμα και στα σχολεία με το Bulling, δημιουργώντας τον σπόρο για μελλοντική εξέλιξη του φαινομένου. Μέσα σε όλα αυτά θα μπορούσε να εντάξει κανείς και το φαινόμενο της μισανθρωπίας μέσω της αρρωστημένης ζωοφιλίας, όπου τα ζώα κατέχουν εξέχουσα θέση στη ζωή κάποιων, εις βάρος φυσικά του συνόλου των ανθρώπων που υποφέρουν γύρω μας.
Ολα αυτά θα έλεγε κανείς ότι είναι φαινόμενα των καιρών. Εκείνο όμως που όχι μόνο απογοητεύει, αλλά και φοβίζει τους ανθρώπους είναι ότι τόσο οι νόμοι, όσο και οι δικαστικές αποφάσεις προσαρμόζονται με την διεστραμμένη μόδα της κοινωνίας. Αυτό που κάποτε ονομάζονταν σεξουαλική διαστροφή κι ανωμαλία και τιμωρούνταν από τους νόμους, σήμερα ονομάζεται ερωτική επιλογή ή σεξουαλική ιδιαιτερότητα και δεν τιμωρείται. Οποιος σήμερα επιδιώξει να τιμωρήσει τη σεξουαλική διαστροφή θεωρείται αμέσως ρατσιστής. Κι αυτό διότι θεωρείται το αφύσικο ως φυσικό, το ανήθικο ως αβλαβές, το παράλογο ως λογικό και υποκειμενικό. Ετσι συνεχίζεται η ατιμωρησία με το πρόσχημα του «δε βαριέσαι και τι έγινε, χάλασε ο κόσμος, εγώ θα αλλάξω την κοινωνία»; Μήπως η πολύ χαλαρωτική και θεωρητική δημοκρατία που έχει ξεφύγει από τα λογικά, ηθικά και φυσιολογικά πλαίσια, βλάπτει καταστροφικά και δημιουργεί φόβο στους απλούς και φιλήσυχους ανθρώπους οι οποίοι βλέπουν ότι το κακό και διεστραμμένο δεν τιμωρείται; Μήπως αυτές οι αρρωστημένες καταστάσεις μέσα στις κοινωνίες που έχουν ξεφύγει τελείως, είναι μία κλασική περίπτωση πνευματικής και ψυχικής διαταραχής, για να μην πούμε διαστροφής γενικότερα;
Με τι αισιοδοξία και χαρά μπορεί να κάνει κανείς όνειρα για το μέλλον των παιδιών του, όταν θα αναγκαστούν να μεγαλώσουν και να ζήσουν σε μία τέτοια αρρωστημένη κοινωνία; Επικρατεί ένας διάχυτος φόβος κι ανησυχία σε κάθε σκεπτόμενο και σοβαρό άνθρωπο που προσπαθεί να προγραμματίσει το μέλλον του. Οποια πέτρα και να σηκώσει κανείς είναι σίγουρο ότι θα αποκαλύψει ψέμα, απάτη, διαστροφή, ανηθικότητα, υποκρισία, προδοσία, εκμετάλλευση, απληστία και τόσα άλλα. Θα αλλάξει άραγε η κοινωνία μας κάποτε προς το καλύτερο; Κι εάν ναι, πότε; Ο Θεός ας μας λυπηθεί και να βάλει το χέρι Του!
