Γράφουν οι πρώην εργαζόμενοι της ΕΡΑ Βόλου
«21 μήνες μετά. Ο χρόνος κυλάει, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, όπως λένε και οι στίχοι ενός αγαπημένου τραγουδιού. Ο χρόνος κύλησε όχι εύκολα για μας τους 15 εργαζόμενους – απολυμένους της ΕΡΑ Βόλου που προσφερθήκαμε «θυσία» στο θεό της διαπλοκής και των ντόπιων συμφερόντων, μαζί με μερικές εκατοντάδες άλλων συναδέλφων μας που δουλεύαμε στην ΕΡΤ. Μέχρι την αποφράδα μέρα της 11ης Ιουνίου του 2013…που έπεσε το μαύρο στις οθόνες και στις καρδιές όχι μόνο στις δικές μας, αλλά ενός μεγάλου μέρους του Ελληνικού λαού.
Και τότε πήραμε τη μεγάλη απόφαση της «πολιτικής ανυπακοής» φωνάζοντας ένα βροντερό ΟΧΙ σε αυτούς που με φασιστικό τρόπο αποφάσισαν για εμάς χωρίς εμάς.
Κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς διαδρομής ακούσαμε πολλά ψέματα και μισές… αλήθειες, Λοιδορηθήκαμε, χλευαστήκαμε…από τη συγκυβέρνηση των μνημονίων. Θρηνήσαμε απώλειες, χάθηκαν ζωές..17 συνάδελφοί μας δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας..
Αντισταθήκαμε όμως σε πείσμα όλων αυτών που μας αποκαλούσαν ανόητους ρομαντικούς, ονειροπόλους. Και κάναμε ένα βήμα μπροστά γιατί όπως έλεγε και ο Μάνος Χατζηδάκις «με τις εξαιρέσεις ο κόσμος προχωρά».
Και καταφέραμε να αλλάξουμε πολλά…Πρώτα απ όλα εμάς τους ίδιους, ενώνοντας τη φωνή μας με τις χιλιάδες φωνές του κόσμου που μας συμπαραστάθηκε από την πρώτη ημέρα του «δήθεν» λουκέτου. Γιατί εμείς δεν κλείσαμε ποτέ!!! Το μαρτυρούν και οι χιλιάδες υπογραφές που φυλάμε στα βιβλία συμπαράστασης που ανοίξαμε για τους ακροατές…για τους δημοκράτες αυτής της πόλης, που δικαιούνται να έχουν τη δική τους φωνή στην περιφέρεια και ακόμα περισσότερο δικαιούνται να την εκφράζουν μέσα από ένα πραγματικά δημόσιο ραδιόφωνο. Αυτές τις αξίες υπερασπιστήκαμε.
Εμεινε ίδια όμως η υποκρισία κάποιων που υπηρετούν τα συμφέροντα που ήταν η αιτία του Λουκέτου στην ενημέρωση.
Και συνεχίζουν τώρα σε διατεταγμένη υπηρεσία να μας συκοφαντούν. Να βγάζουν στη φόρα λίστες με ονόματα υψηλά αμειβόμενων του 2008 (θυμάστε τότε ποιοι κυβερνούσαν αυτή τη χώρα). Μεγαλοδημοσιογράφοι και τηλεοπτικοί κυρίως παραγωγοί (ονόματα γνωρίζουν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ) που μετά το Μαύρο αναζήτησαν στέγη σε άλλα μορφώματα τηλεοπτικά, όπως και «ημέτεροι» μεγαλοσυνταξιούχοι και σύμβουλοι.
Τα δικά μας ονόματα δεν γράφτηκαν πουθενά όμως πλην ίσως στις καρδιές του κόσμου που μας γνώρισε καλύτερα και μας αγάπησε, και χτίσαμε μαζί μια σχέση ζωής.
Και όλον αυτό τον καιρό το εκδηλώνει με χίλιους τρόπους…
Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ καλούμαστε τώρα όλοι μαζί να χτίσουμε σε υγιείς και στέρεες βάσεις πάνω στα ερείπια που άφησε η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και θα το κάνουμε. Τα κροκοδείλια δάκρυα για την επαναφορά του ανταποδοτικού τέλους στα επίπεδα που ίσχυαν όταν η ΕΡΤ ήταν σε πλήρη λειτουργία δεν πείθουν ούτε τους ίδιους.
Όταν μάλιστα για το κυβερνητικό μόρφωμα της ΔΤ-ΝΕΡΙΤ πληρώνουν ήδη οι πολίτες αυτής της χώρας ανταποδοτικό τέλος στους λογαριασμούς της ΔΕΗ και μάλιστα για υπηρεσίες που σαφώς και δεν παρέχονται… αν και η μνημονιακή συγκυβέρνηση είχε υποσχεθεί να το καταργήσει.
Αυτοί που ασέλγησαν για δεκαετίες πάνω στο σώμα του δημοσίου αγαθού της Ραδιοτηλεόρασης που σπατάλησαν, χειραγώγησαν και τελικά το παρέδωσαν βορά στα ιδιωτικά συμφέροντα δεν δικαιούνται «δια να ομιλούν».
Οι εργαζόμενοι και η κοινωνία παίρνουν επιτέλους στα χέρια τους τη δημόσια Ραδιοτηλεόραση.
