Σήμερα εορτάζουμε τη γυναίκα, δηλαδή τον άλλο μας εαυτό, το άλλο κομμάτι μας και το σημαντικότερο το έτερο βάρος στη ζυγαριά της ισορροπίας μας. Εορτάζουμε αυτή τη φύση που στην πρώτη διαταραχή των ορμονών την αναζητούμε καμιά φορά χωρίς να γνωρίζουμε το γιατί. Στο πρώτο φιλί που μας δίνει, κλείνουν τα μάτια χωρίς να το θέλουμε και όταν ήμαστε μαζί τι πράγμα και αυτό; Πρώτη φορά εκτιμούμε το φεγγάρι, την ανατολή και τη δύση όταν μαζί το κοιτάζουμε. Και τι να πεις όταν έρχονται τα όνειρα όταν μας μιλάει γλυκά. Αισθανόμαστε ότι ήμαστε ένα καράβι που εκείνη το οδηγεί και ξέρουμε που μας πάει χωρίς να ρωτάμε. Όσο αναφορά τις στιγμές αμηχανίας μας του πρώτου σκιρτήματος της καρδιάς, κοίτα να δεις κάτι πράγματα , που αγωνιούμε και γι αυτή.
Αισθήσεις, αγωνία γλυκεία, αίσθημα προστασίας και ευθύνης μας περιβάλει κάτι που μέχρι τώρα δεν το είχαμε και δεν ξέραμε ότι υπάρχει .Πόσο σημαντικό είναι όταν σταματά να αγαπά αλλά συνεχίζει να νοιάζεται . Πόσο σημαντικό είναι όταν είναι δυνατή και αντιλαμβάνεται πράγματα αλλά μας δίνει τη προτεραιότητα να νοιώθουμε ότι τα αντιλαμβανόμαστε εμείς .Πόσο σημαντικό είναι να χαίρεται προσφέροντας της ένα λουλούδι και λέγοντας της ένα καλό λόγο .Αυτό εορτάζουμε σήμερα και για κάποιους από εμάς που τρέμουμε στην ΄΄ απώλειά της΄΄, την τιμούμε δυο φορές. Είναι τιμή μας που καμιά φορά μας ανέχεται γιατί εμείς όντας γνώστες του χαρακτήρα μας, μεγαλώνουμε μέχρι τα επτά μας χρόνια. Μετά ψηλώνουμε και αυτή το γνωρίζει καλά .
Λαΐνας Ιωάννης
Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου
