ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Εσπερινός σε εξωκκλήσι

εσπερινός-σε-εξωκκλήσι-635114

Γράφει ο Ανδρέας Φ. Βασιλείου, Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος, Ειδικός Παιδαγωγός, Πολιτικός Επιστήμονας

Είναι ένα ειδυλλιακό ανοιξιάτικο δειλινό. Η συντροφιά μας αφήνει την πολυθόρυβη πόλη. Πηγαίνουμε να χαρούμε λίγο την πανέμορφη εξοχή. Προχωρούμε προς τον καταπράσινο λόφο. Η φύση γύρω είναι στολισμένη με ρόδινες και μενεξεδένιες αποχρώσεις.

Ο ζωοδότης ήλιος με τα πορφυρά του χρώματα φλογίζει τα πελώρια δέντρα του απέναντι βουνού και χαρίζει στα εκστατικά σπίτια το περιστεφανώνει μια φυσική καταπράσινη κορνίζα. Οι άνθρωποι του μόχθου και του ιδρώτα, οι δουλευτές της μάνας γης, γυρίζουν στα σπίτια τους. Τα κουδουνίσματα των κοπαδιών ξεμακραίνουν σε απέραντα λιβάδια. Ο φτερωτός κόσμος των πουλιών με γλυκόλαλα τιτιβίσματα αποχαιρετά την ημέρα που ξεψυχά.

Μέσα σ’ αυτήν τη μυστηριακή γαλήνη και ομορφιά, που όλα πάνε να ησυχάσουν, ο γλυκός και ειρηνικός ήχος της καμπάνας μας καλεί στον άγιο χώρο του εξωκκλησιού. Σιγά-σιγά ανηφορίζουμε προς το απλό, αλλά επιβλητικό. Οι αγιογραφίες του παλιές, αλλά τόσο εκφραστικές. Οι εικόνες του με την ωραία Βυζαντινή τους τεχνοτροπία και την εκφραστικότητά τους, ζωντανεύουν μπροστά μας μορφές Αγίων και νιώθουμε εξαϋλωμένοι.

Η ευφροσύνη της ψυχής μας κορυφώνεται όταν αρχίζει η ακολουθία του Εσπερινού. Ολοι οι συναγμένοι στον άγιο τούτο χώρο προσεύχονται με ευλάβεια και κατάνυξη. Στέλνουν ταπεινά τις δεήσεις τους στον Πλάστη και Δημιουργό. Η γλυκιά ψαλμωδία των ψαλτών πλημμυρίζει το χώρο της μικρής εκκλησίας και ευφραίνει τις ψυχές των πιστών.

Ο γερο-παπάς, με τη σεβάσμια μορφή, αναπέμπει δοξολογίες στο Θεό και προσεύχεται για όλους μας. Όταν ο λειτουργός του Υψίστου ψάλλει μελωδικά το «Φως ιλαρόν», η ψυχή μου πλημμυρισμένη από αγνά αισθήματα, φτερουγίζει προς το ουράνιο μεγαλείο. Το λιβάνι μοσχοβολά και ο λιβανωτός της προσευχής μας ανεβαίνει στον ουρανό. Η ψυχή μας εξαγνίζεται.

Ζούμε στιγμές πραγματικής επικοινωνίας με τον Πλάστη και Δημιουργό. Αισθανόμαστε τον ψυχικό μας κόσμο να μετεωρίζεται δροσερά και ανάλαφρα προς τον όμορφο και παραδείσιο κόσμο του ουρανού. Είναι σπάνιες αυτές οι στιγμές, μα τόσο ζωντανές, τόσο αφάνταστα συγκλονιστικές, που δονούν την ψυχή και την κάνουν να εγγίζει Εκείνον.

Η σύναξή μας αυτή στο μικρό ιερό χώρο του εξωκκλησιού, θα μου μείνει ζωηρή στη μνήμη. Στείλαμε της ψυχής μας την ευωδιά προς τον Υψιστο και δεχτήκαμε απ’ Αυτόν τα θεία δώρα της ευλογίας Του.

Μ’ αυτά τα αισθήματα αποχαιρετούμε τον ιερό χώρο της εκκλησίας, κάνουμε το σταυρό μας και αφάνταστα ικανοποιημένοι παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου