ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ο ουρανός τη νύχτα

ο-ουρανός-τη-νύχτα-637224

Γράφει ο Ανδρέας Φ. Βασιλείου, Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος, Ειδικός Παιδαγωγός, Πολιτικός Επιστήμονας

Οταν ο φωτεινός βασιλιάς της ημέρας, ο ήλιος, κρυφτεί στο καταφύγιό του, ο ουρανός χάνει το γαλανό του χρώμα. Ενα μαύρο πέπλο απλώνεται παντού, καθώς η ημέρα παραχωρεί τη θέση της στη νύχτα. Η φύση αλλάζει όψη. Στον ουράνιο θόλο εμφανίζεται τότε, η σελήνη με τις χιλιάδες των άστρων.

Τα αστέρια φαίνονται ακίνητα ενώ το φεγγάρι ταξιδεύει στο χάος του ουρανού και ρίχνει το αμυδρό του φως πάνω στον πλανήτη μας. Αλήθεια, πόσο θαυμάσιο είναι το θέαμα του καλοκαιριάτικου ουρανού με τ’ άστρα και το φεγγάρι! Ενα τεράστιο καμπυλωτό πανί, κεντημένο με χιλιάδες λαμπερά στολίδια. Με το τηλεσκόπιο βλέπουμε πολύ περισσότερα άστρα. Επίσης, με το επιστημονικό αυτό όργανο παρατηρούμε ότι τα αστέρια εκτελούν ορισμένες κινήσεις στο θόλο του ουρανού. Οι κινήσεις τους αυτές γίνονται με θαυμαστή ακρίβεια, χωρίς να συμβαίνουν συγκρούσεις μεταξύ των αστεριών.

Τα ουράνια αυτά σώματα βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις από τη γη. Γι’ αυτό φαίνονται τόσο πολύ μικρά. Το φεγγάρι βρίσκεται στην πιο κοντινή απόσταση από τον πλανήτη μας! Οπως ξέρουμε, τ’ αστέρια δεν έχουν όλα δικό τους φως. Τα ετερόφωτα αστέρια φωτίζονται από τα αυτόφωτα.

Ας αναλύσουμε όμως, τη συμπεριφορά του φεγγαριού μέσα σ’ ένα μήνα. Σε διάστημα είκοσι εννέα περίπου ημερών το φεγγάρι περνά από τέσσερα διαδοχικά στάδια. Αρχίζει να φαίνεται σαν ένα λεπτό και φωτεινό τόξο. Σιγά-σιγά όμως, το πάχος του τόξου αυτού αυξάνει. Στο τέλος της πρώτης εβδομάδας το φεγγάρι βρίσκεται στη φάση «πρώτο τέταρτο». Υστερα από μια εβδομάδα ο δίσκος της σελήνης γίνεται ολοστρόγγυλος. Εχουμε τότε, την πανσέληνο. Αφού περάσουν άλλες επτά ημέρες, έχουμε το τελευταίο τέταρτο. Οταν όμως, φτάσουμε στο τέλος του σεληνιακού μήνα, τότε το φεγγάρι χάνεται. Δεν ταξιδεύει πια στο ουράνιο στερέωμα. Είναι τότε, η φάση της νέας σελήνης.

Στην περίοδο αυτήν της χασοφεγγαριάς το σκοτάδι απλώνεται πιο πυκνό πάνω στον πλανήτη μας. Με αγωνία περιμένουμε να ξαναφανεί το χλωμό φως του φεγγαριού, για να ψιθυρίσουν τα χείλη μας το ελάχιστο: «φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ». Είναι το ποίημα που μας θυμίζει τα πικρά χρόνια της μαύρης τουρκικής σκλαβιάς. Το ασημένιο φως του φεγγαριού έφεγγε τότε και οδηγούσε τα φοβισμένα Ελληνόπουλα στα κρυφά σχολειά. Οι αρματολοί και οι κλέφτες περίμεναν να βγει το φεγγάρι, για να κινηθούν και να χτυπήσουν τους Τούρκους.

Οι καραβοκύρηδες προβλέπουν τον καιρό παρατηρώντας και το σχήμα του φεγγαριού. Σε περασμένες εποχές, πολλοί βασίζονταν στις προγνώσεις του καιρού από έμπειρους ναυτικούς.

Πόσα ποιήματα δεν έχουν γραφεί για τη νύχτα και τον έναστρο ουρανό! Πόσες καντάδες δεν έχουν ακουστεί μέσα στη νυχτιάτικη σιγαλιά, κάτω από το χλωμό φως των αστεριών! Πόσοι άνθρωποι δεν έμειναν με ανοιχτό το στόμα μπροστά στο θαυμαστό μεγαλείο του ουράνιου χάους! Πόσοι δεν πίστεψαν στην Πανσοφία του Δημιουργού!

Σήμερα, ολόκληρη η επιστήμη της Αστρονομίας ασχολείται με τη μελέτη των ουράνιων σωμάτων. Η υπέροχη αυτή επιστήμη προσπαθεί από λίγα χρόνια οι αστροναύτες έφτασαν στη σελήνη απ’ όπου μας έφεραν πετρώματα και πολλές χρήσιμες πληροφορίες.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου