Γράφει ο Αντώνης Ζιούρας
Πρόσκοποι και Οδηγοί όλοι μαζί την περασμένη Κυριακή στον Αγιο Κωνσταντίνο, με τις ευλογίες της εκκλησίας, κλείναμε ευλαβικά το γόνυ, σαν ελάχιστο δείγμα απεριόριστης εκτίμησης και σεβασμού σε όλους εκείνους και εκείνες, τους αφανείς ιδεολόγους εργάτες και εργάτριες της Προσκοπικής και Οδηγικής κίνησης που δεν βρίσκονται ανάμεσά μας.
Προσευχηθήκαμε ευλαβικά στη μνήμη όλων εκείνων, που έκαναν πράξη ζωής την προσκοπική και Οδηγική φιλοσοφία, έχοντας πάντα ως πυξίδα και οδηγό την αγάπη τους για το παιδί και τους νέους μέσα από το αξεπέραστο, διαχρονικό, αβίαστο παιδαγωγικό Προσκοπικό και Οδηγικό Σύστημα. Προσευχηθήκαμε για όλους εκείνους που προσέφεραν ευγενικά οράματα, δημιουργώντας ανάγκη και επιθυμία αγάπης και πίστης για την πατρίδα και την θρησκεία, ευαισθησία για το περιβάλλον και στην δημιουργία εσωτερικής παρόρμησης και ανάγκης ψυχής στους νέους να νοιάζονται για τον συνάνθρωπο, συμπληρώνοντας κατά τον καλύτερο τρόπο τις προσπάθειες της οικογένειας, της εκκλησίας και του σχολείου.
1914 Μαγνησιώτικος Προσκοπισμός. 1938 Οδηγικό ξεκίνημα στη Μαγνησία.
Δύο σταθμοί – ορόσημα για το μεγάλο και διαχρονικά αξεπέραστο σε αξία Προσκοπικό και Οδηγικό ταξίδι, στον χώρο του Βόλου, της Ν. Ιωνίας αλλά και όλης της Μαγνησίας, που σημάδεψαν όλα αυτά τα χρόνια, τα δρώμενα αυτού του τόπου, αποτελώντας με την δράση και το πολύπλευρο πολύτιμο έργο τους, ένα σταθερής αξίας συνεκτικό κρίκο σε μία σειρά βασικών κοινωνικών διεργασιών της περιοχής μας.
Τιμήσαμε, τη μνήμη όλων εκείνων, Προσκόπων και Οδηγών, που στη διαδρομή του χρόνου, με το έργο και την απλόχερη προσφορά τους στο παιδί και τους νέους, έγιναν φάροι και οδηγοί για την Προσκοπική και Οδηγική κίνηση της Μαγνησίας και δηλώσαμε ότι δεν θα πάψουν ποτέ να είναι πάντα κοντά στη σκέψη και την καρδιά μας…
