Γράφει η Δανάη Τζήκα – Κωστοπούλου, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας
Εχει περάσει ένας μήνας σχεδόν από τις εκλογές της 25ης Γενάρη, ένας μήνας με έντονες πολιτικές εξελίξεις. Κεντρικό σημείο αυτού του διαστήματος το Eurogroup των τελευταίων βδομάδων και οι σκληρές διαπραγματεύσεις:
- Από τη μία λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση, η οποία προσχώρησε στις διαπραγματεύσεις με άξονα το πρόγραμμά της, ένα πρόγραμμα που δεσμεύεται απέναντι στις κοινωνικές ανάγκες. Εδώαξίζει να αναφερθούνδύο σημεία: Πρώτον, είναι η πρώτη φορά που ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύεται με σοβαρούς όρους έχοντας ως άξονα το συμφέρον των πολλών. Δεύτερον, δεν διαπραγματεύεται ως κάστα ειδικών για μια κοινωνία ερήμην της, αλλά με διαφάνεια και ενημέρωση (δημοσιοποίηση των κειμένων που συζητούνταν στο Eurogroup, κοινοποίηση του περιεχομένου ορισμένων διεθνών επαφών).
- Από την άλλη πλευρά, οι πιο σκληροί εκφραστές της λιτότητας, οι οποίοι προσχώρησαν στις διαπραγματεύσεις με εκβιασμούς, προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένα ασφυκτικό κλίμα για τη νέα κυβέρνηση. Η στάση τους αυτή προκύπτει κυρίως από το γεγονός ότι το «ελληνικό πρόβλημα» πλέον σηματοδοτεί κάτι πολύ παραπάνω. Σηματοδοτεί ένα άλλο πολιτικό σχέδιο το οποίο φαίνεται να έχει όλο και μεγαλύτερη απήχηση και δημιουργεί ρωγμές. Ενώ παράλληλα, η ενδεχόμενη νίκη του αποτελεί πρόβλημα των ευρωπαϊκών ελίτ απέναντι στην άνοδο της Αριστεράς στις χώρες τους (γεγονός που εξηγεί γιατί ο Ισπανός και Πορτογάλος εταίρος, εκπρόσωποι χωρών που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με εμάς, κράτησαν από τις πιο σκληρές στάσεις).
Αποτέλεσμα της παραπάνω διαδικασίας ήταν ένα νέο αλλά και εύθραυστο σημείο ισορροπίας. Η νέα κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τους «εταίρους» προχώρησε σε μια τετράμηνη συμφωνία. Η συμφωνία αυτή δεν προσφέρεται για θριαμβολογίες, είναι όμως ένα πρώτο βήμα. Δεν σημάνει το τέλος των διαπραγματεύσεων αλλά ακριβώς το αντίθετο. Αποτελεί την αρχή σ’ έναν αγώνα που συνεχίζεται.
Κάνοντας, λοιπόν, μια αποτίμηση της συμφωνίας, μπορούμε να πούμε τα εξής: α) εξασφαλίζει χρόνο για μια ουσιαστική διαπραγμάτευση τόσο για το χρέος όσο και για ένα πρόγραμμα ανάπτυξης που θα σέβεται την εργασία και τις κοινωνικές ανάγκες β) απουσιάζουν οι προβλέψεις για περαιτέρω μέτρα λιτότητας (τα γνωστά και από το mail Χαρδούβελη) γ) σχετικοποιείται η απαίτηση για εξωφρενικά και ανέφικτα πλεονάσματα (το άλλο όνομα της λιτότητας) δ) συνομολογείται αφενός ο στόχος της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης (έστω και υπόρρητα), και αφετέρου της ουσιαστικής αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου.
Η συμφωνία, λοιπόν, αποτελεί ένα προχώρημα χωρίς να ισχυριζόμαστε ότι δεν εμπεριέχει υποχωρήσεις. «Σε κάποιες καταστάσεις χρειάζεται να παραχωρείς έδαφος για να κερδίσεις χρόνο». Για να είναι όμως αυτός ο χρόνος πραγματικά κερδισμένος οφείλουμε να προετοιμάσουμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες θα διεξαχθεί η επόμενη διαπραγμάτευση: Να δούμε τι έχει να αντιτάξει η δική μας πλευρά απέναντι σε ωμούς εκβιασμούς που θα συνεχιστούν. Να κατανοήσουμε τα προβλήματα που έχουμε να λύσουμε στη νέα συνθήκη που δημιουργείται και να κινηθούμε με αυστηρό προσανατολισμό στα συμφέροντα των πολλών. Να ενισχύσουμε κινηματικές πρωτοβουλίες που θα διευρύνουν το πεδίο δράσης της κυβέρνησης.
Επομένως για μια πραγματικά θετική εξέλιξη, θα χρειαστούν τους επόμενους μήνες κινητοποιήσεις σε πολλαπλά επίπεδα: κοινωνικοί αγώνες και πολιτικές πρωτοβουλίες, νέες καθημερινές συμπεριφορές, κυβερνητικές ενέργειες και δυναμικές αυτόνομες απαντήσεις των πολιτών. Τη στιγμή που αναγνωρίζουμε την κρίσιμη σημασία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και αυτήν που προαναγγέλλει μια νίκη ενός άλλου πολιτικού σχεδίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οφείλουμε κι εμείς επίσης να οργανώσουμε το νέο πολιτικό χώρο σε αντιστάθμιζα των εκβιασμών των πολιτικών φορέων της λιτότητας -εγχώριων και μη-.
