Γράφει ο Ανδρέας Φ. Βασιλείου, Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος, Ειδικός Παιδαγωγός, Πολιτικός Επιστήμονας
Ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται καθημερινά τη μεγάλη ανάγκη του πολύτιμου αυτού αγαθού. Αυτό βέβαια, είναι φυσικό να συμβαίνει, αφού το νερό αποτελεί το βασικότερο μέρος του σώματος του ανθρώπου αντιπροσωπεύεται από το νερό.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι εύκολο να καταπολεμήσει κανείς το αίσθημα της πείνας. Το αίσθημα όμως, της έντονης δίψας είναι ασύγκριτα δυσκολότερο να καταπολεμηθεί, χωρίς την ευλογία του νερού. Αλλά και κάθε άλλος ζωικός ή φυτικός οργανισμός έχει την ανάγκη του νερού για να ζήσει και να αναπτυχθεί. Πώς θα απολαμβάναμε τους νόστιμους και θρεπτικούς καρπούς των δέντρων, αν δεν υπήρχε το ευλογημένο νερό;
Ο άνθρωπος όμως, χρησιμοποιεί το θαυμάσιο αυτό δώρο της φύσης και για άλλους σκοπούς. Με το νερό βράζει καθημερινά τα διάφορα φαγητά του. Μ’ αυτό φτιάχνει το ψωμί και τόσες άλλες τεχνητές τροφές. Το χρησιμοποιεί ακόμη, για την καθαριότητα του σώματός του και για το πλύσιμο των ρούχων του.
Με τη δύναμη του νερού των καταρρακτών κινούνται τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, που παράγουν το ηλεκτρικό ρεύμα, τον πολύτιμο αυτό βοηθό του ανθρώπου. Η χρήση των ατμομηχανών δε θα γινόταν χωρίς τη χρήση του νερού. Οπου και αν ρίξουμε τη ματιά μας, θα δούμε ότι ο φυσικός αυτός υγρός θησαυρός παίζει σπουδαίο ρόλο. Τα σπίτια, οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, οι εκκλησίες, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα έπιπλα, το χαρτί, τα ρούχα και τόσα άλλα έργα του τεχνικού πολιτισμού δεν θα υπήρχαν χωρίς τη θαυματουργή συμμετοχή του νερού.
Το χιόνι, η βροχή, η μπόρα, το χαλάζι, το ποτάμι, η λίμνη, η θάλασσα, ο πάγος και άφθονες άλλες λέξεις θα μας ήταν άγνωστες, αν δεν υπήρχε το αγαθό του νερού. Τα παιδιά δε θα έφτιαχναν χιονάνθρωπους και δε θα έπαιζαν χιονοπόλεμο το χειμώνα.
Τα παγωτά και τα αναψυκτικά δε θα δρόσιζαν τα διψασμένα μας χείλη το καλοκαίρι. Διαφορετική θα ήταν η όψη του κόσμου, χωρίς τον υγρό αυτόν φυσικό θησαυρό.
Πόσοι ποιητές δεν έχουν υμνήσει τη σημασία του νερού για τη ζωή των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών.
Δεν ξεχνούμε ότι ακόμη και ο Θεάνθρωπος Ιησούς δεν μπόρεσε να αντέξει στο δυσάρεστο αίσθημα της δίψας. Ενώ ήταν καρφωμένος στο Σταυρό, ζήτησε λίγο νερό για να σβήσει την τρομερή δίψα του.
Δεν είναι υπερβολή, αν πούμε ότι το νερό είναι ο πιο πολύτιμος φίλος των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών. Τη γνησιότητα αυτής της φιλίας βροντοφωνούσαν οι άφθονες και αδιάκοπες υπηρεσίες που προσφέρει στη ζωή μας το ευλογημένο νερό.
