Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Η νεανική μας παρέα αποφάσισε να γιορτάσει στο κέντρο Αστέρια της Αγριάς με τις γυναίκες μας, όσοι είχαμε παντρευτεί, αποτελούμενη από μεν τον Ραδιοφωνικό Σταθμό τον τότε διευθυντή Δημήτρη Μπαρτσακούλια κι εμένα, από το Βολιώτικo Τύπο τον Γιάννη Μαντίδη και τον Θόδωρο Τσιότσιο, τον εκπαιδευτικό Κυριάκο Κρομμυδάκη και τον υπάλληλο του Σταδίου Βόλου, Δημήτρη Χαρμάνη.
Προηγήθηκαν σχεδόν όλοι να πιάσουμε τραπέζι κι εγώ με τη γυναίκα μου τελευταίοι (έπρεπε να εκφωνήσω πρώτα το δελτίο ειδήσεων των 9 το βράδυ).
Εξω από τα «Αστέρια» όταν πήγα να παρκάρω τη βέσπα, βλέπω δεμένο ένα γάιδαρο και μου ήλθε μια ιδέα. Είπα στη γυναίκα μου «πήγαινε μέσα να μην κρυώσεις κι έρχομαι»…
Λύνω το γάιδαρο, του φοράω ένα αποκριάτικο καπέλο και τον στολίζω με σερπαντίνες που είχαμε μαζί μας και τον βάζω από την κεντρική είσοδο (υπήρχαν δύο σκαλοπάτια) στην αίθουσα.
Εγινε χαμός… Πρώτα μας είδε ο Νίκος Βουγιουκλής (ιδιοκτήτης) που έβαλε τα γέλια και εν συνεχεία οι μουσικοί, αν θυμάμαι καλά, Κ. Μάστορης, Κ. Βακαλόπουλος, Σ. Μιλάνος, Γ. Τενόπουλος και Λ. Υφαντής. Το χειροκρότημα και το γέλιο, έπεσε άφθονο που για μια στιγμή ανησύχησα για τη γυναίκα μου, που ήταν έγκυος στον έβδομο μήνα στην κόρη μου Πόπη.
Σε λίγο όλοι χορεύαμε με το γάιδαρο στη μέση της πίστας και τραγουδούσαμε το αποκριάτικο τραγούδι «Ελα βρε Μένιο (αντί του Χαραλάμπη) να σε παντρέψουμε, να φάμε και να πιούμε και να χορέψουμε». Το γλέντι και το κέφι αξέχαστα συνεχίστηκαν μέχρι το πρωί και ακολούθησε η διαδρομή της παρέας στις Αλυκές για να σηκώσουμε τους αετούς. Καθαρά Δευτέρα γαρ.
Από την τρελοπαρέα των ανδρών δυστυχώς μείναμε οι μισοί, ζωή να έχουμε, ο Γιάννης Μαντίδης, ο Κυριάκος Κρομμυδάκης κι εγώ. Καλή Σαρακοστή.
