Του Βασίλη Καραμπερόπουλου
Εχει πλέον παγιωθεί, σε παγκόσμια κλίμακα, η παγκοσμιοποίηση της φτώχειας, αφού είναι σχεδόν βέβαιο πως τα κράτη που δοκιμάζονται από τη φτώχεια, κυρίως στην Αφρική και την Ασία, επί δεκαετίες τώρα δεν μπορούν να αποτινάξουν την πείνα, δεν μπορούν να απαλλαγούν από την παγιωμένη εξαθλίωση. Και είναι επίσης βέβαιο πως η τραγικότητα της κατάστασης θα συνεχισθεί και τα αδιέξοδα θα πληθαίνουν. Τα στοιχεία όσον αφορά τη φτώχεια, σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς, είναι συγκλονιστικά. Η διαφορά μεταξύ του πλουσιότερου ενός πέμπτου της γης και του φτωχότερου ενός πέμπτου, έχει δεκαπλασιαστεί στα τελευταία σαράντα χρόνια και ας έχουν εκλείψει τα αποικιοκρατικά καθεστώτα. Αυτό σημαίνει πως ο πλούτος διογκώνεται στα χέρια των ολίγων και πως όσες προσπάθειες και αν έγιναν δεν μπόρεσαν να περιορίσουν τη φτώχεια. Και ενώ η παγκοσμιοποίηση κυριαρχεί στις οικονομίες των ανεπτυγμένων χωρών της Δύσης και ενώ τεράστια τραστ και οικονομικά μεγαθήρια κηδεμονεύουν οικονομικά τον κόσμο, υπάρχουν τα στοιχεία, που είναι στοιχεία ντροπής για τον «ελεύθερο κόσμο», που διαψεύδουν τις σειρήνες για ανάκαμψη και ευημερία, όταν χιλιάδες παιδιά καθημερινά πεθαίνουν από την πείνα και τη δίψα. Ακόμη από τις δημοσιευθείσες έρευνες προκύπτει πως 1.300.000.000 άνθρωποι στον κόσμο ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Και ακόμη, ύστερα από τα παραπάνω, μας μιλούν για ελεύθερους κόσμους, χριστιανική ηθική και αξιοπρέπεια της εργασίας, ‘όταν υπάρχει άγρια εκμετάλλευση, όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και όταν σε κάθε σημείο του πλανήτη γίνεται μονοπωλιακή εκμετάλλευση του πλούτου με την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Ποια, νομίζετε, σημασία έχει η «ομαλοποίηση» του διεθνούς κλίματος και η «πάταξη της τρομοκρατίας» για τον μπεζαχτά του μεγαλοτραπεζίτη που επιζητεί «ανθρωπιστικές» παρεμβάσεις, με κινήματα και πολέμους, για να διατηρεί την ανεξέλεγκτη κυριαρχία του στην οικονομία και απαξιώνει να δει την ωμή πραγματικότητα για τον κουρελή, τον άστεγο, τον ξενιτεμένο, τον ανηλεώς βομβαρδισμένο από τις συνεχείς πολεμικές παρεμβάσεις .Ποιά η έννοια της δημοκρατίας, όταν σ’ αυτόν τον δήθεν αναπτυγμένο κόσμο, που έχει εδραιωθεί η παγκοσμιοποίηση σαν μέσο επιβουλής και εκμετάλλευσης, υπάρχουν άνθρωποι ,όπως οι δικοί μας συνταξιούχοι του ΟΓΑ που ζουν με 300 ευρώ ή του ΙΚΑ με 450 ευρώ το μήνα; Οι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης, ήδη αλωνίζουν την παγκόσμια αγορά εκμεταλλευόμενοι την εξαθλίωση, πληρώνοντας φτηνά μεροκάματα για να είναι ανταγωνιστικά τα προϊόντα τους, ενώ προστατεύουν τα δικά τους προϊόντα με την επιβολή δασμών όταν κρίνεται ασύμφορη η παγκοσμιοποίηση. Αυτό γίνεται για να γίνει η παγκοσμιοποίηση, όπως τώρα εφαρμόζεται, μόνιμη απειλή για την παγκόσμια οικονομία, αφού προστατεύονται σε κάθε περίπτωση τα συμφέροντα των πλουσίων χωρών, πότε με μέτρα και πότε με στρατιωτικές παρεμβάσεις. Αφού έχει κουρελιασθεί, σε περιπτώσεις, το διεθνές δίκαιο και έχει ενδυναμωθεί το ΝΑΤΟ, σαν μπαμπούλας των λαών, έχει παγιωθεί ένα σύστημα ελέγχου και εκμετάλλευσης της αγοράς και αυτό το βαφτίζουμε παγκοσμιοποίηση και αυτό όπως προκύπτει από τα μέχρι τώρα συμβάντα, είναι αρνητική εξέλιξη για δημιουργούμε οράματα για ένα καλύτερο κόσμο.
