ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

«Ο Μεγάλος Αϊ Γιώργης Νηλείας το πιο παλαιό χωριό του Πηλίου με τις περισσότερες χάρες»

ο-μεγάλος-αϊ-γιώργης-νηλείας-το-πιο-πα-679596

Του Μίλτου Σπανού

Παλαιός χάρτης του 1570 μ.Χ. του A. Ortelius (Φλωρεντία) αναφέρει το Πήλιο ως Monestier και κατονομάζει μόνο ένα χωριό, το St. Georgio (Αγιος Γεώργιος), στη θέση που είναι σήμερα. Πράγματι, από τον 10ο αιώνα και ύστερα μεγάλα μοναστήρια νέμονται τεράστιες εκτάσεις, ώστε το ίδιο το Πήλιο να θεωρείται σαν ένα δεύτερο Αγιο Ορος της Ελλάδας και να αναφέρεται με την ένδειξη MONASTIR ή MONASTIER.

Μετά την κατάκτηση της Θεσσαλομαγνησίας από τους Τούρκους, το 1423, πολλές οικογένειες Τούρκων ομοεθνών (Κονιάροι) εγκαθίστανται στα χαμηλά σημεία του Πηλίου και οι Έλληνες αναγκάζονται να ανηφορίσουν στα ψηλώματα και ενώνονται με άλλους Έλληνες ντόπιους.

Επίσης, έρχονται πολλοί άλλοι «φεύγοντες την Τουρκικήν τυραννίαν» από την Ήπειρο, την Εύβοια, τα νησιά του Αιγαίου. Σημειωτέον, ολόκληρος ο Αι Γιώργης πυρπολήθηκε από τους Τούρκους κατά την επανάσταση (1823) και δεν διασώθηκαν επίσημα έγγραφα πληροφορώντας την ιστορική του αφετηρία.

Το ονοματολογικό συμπλήρωμα «Νηλείας» προσετέθη για να μπορεί ο δήμος να ξεχωρίζει από τους άλλους δύο δήμους της ευρύτερης περιοχής, τον Αγιο Γεώργιο Μπαξέδων (Ανω Βόλου) και τον Αγιο Γεώργιο Φερών (Βελεστίνου). Το «Νηλείας» προήλθε από την αρχαία πόλη «Νηλεία» που κατά πολλούς αρχαιολόγους βρισκότανε κάτω από το λόφο των Ανω Λεχωνίων μια και ο δήμος Αγίου Γεωργίου στα 1883 περιελάμβανε πολύ μεγάλη περιοχή (Αι-Γιώργης, Γατζέα, Αγιος Βλάσιος, Παλαιόκαστρο, Ανω και Κάτω Λεχώνια, Δράκια, Αγ. Λαυρέντιος, Αγριά). Αργότερα ο δήμος διεσπάσθη σε μικρότερους. Τέλος, το 1914 οι δήμοι διαλύθηκαν και δημιουργήθηκαν οι κοινότητες.

Ιστορικές μνήμες τεκμηριωμένες αναφέρουν το Δημοτικό Σχολείο Αρρένων και το Παρθεναγωγείο, προ του 1900. Στις αρχές του 20ου αιώνα (1903) εμφανίζεται το «τρενάκι του Πηλίου», αποτέλεσμα της ακμής του εμπορίου.

Μάλιστα από τον «σταθμό» της Γατζέας (περιοχή του Δήμου Αγ. Γεωργίου) πέρασαν: ο πρωθυπουργός, Ελ. Βενιζέλος (1911), ο βασιλιάς Γεώργιος ο Β (1938) και ο διάδοχος Παύλος (1940). Στο λιμάνι της Κάτω Γατζέας (περιοχή του Δήμου Αγ. Γεωργίου) γάντζωναν-αγκυροβολούσαν τα πλοιάρια προοριζόμενα για τι δια θαλάσσης εμπόριο. Ο Αι Γιώργης ήταν ένα από τα μεγαλύτερα και πλουσιότερα κεφαλοχώρια του Πηλίου, της εποχής εκείνης με τα περισσότερα νερά, «τόσα λάδια και ελιές» και στα χαμηλώματα σταφύλια και οπωρικά (φιρίκια κυρίως, κεράσια, κάστανα, σύκα). Έτσι οι χρυσές δεκαετίες του 1920 και του 1930 με τις εξαγωγές ελιάς και λαδιού (στο Γαλάτσι και στην Κωστάντζα της Ρουμανίας, στον Πύργο της Βουλγαρίας, στην Ν. Υόρκη των ΗΠΑ καθώς και στα ελληνικά λιμάνια της Θες/νίκης, της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης) δημιούργησαν τους περισσότερους εκατομμυριούχους του Πηλίου της εποχής εκείνης.

Ερχεται κατόπιν ο πόλεμος, η κατοχή, ο εμφύλιος με σκοτωμούς και εμπρησμούς, οι σεισμοί του 1955 και ο μεγάλος παγετός του 1957.

Παρ΄ όλα αυτά διεσώθησαν, διατηρήθηκαν και ανακαινίσθηκαν προάστια πολλά πηλιορείτικα παραδοσιακά σπίτια βορειοελλαδίτικης κυρίως επιρροής καθώς και πολλά νεοκλασικά αρχοντικά, ορισμένα εκ των οποίων κρίθηκαν διατηρητέα ως έργα Τέχνης και απαράμιλλου κάλους (π.χ. Αρχοντικό «Βογιατζόπουλου», Ιωαννίδη κ.ά.) κτισμένα από μεταναστεύσαντες Αγιωργίτες (κυρίως στην Αίγυπτο) τα οποία σήμερα λειτουργούν ως ξενώνες.

Εκείνα τα χρόνια έγραψαν ιστορία μεγάλοι ευεργέτες και δωρητές καταγόμενοι από την ευρύτερη περιοχή του Αι Γιώργη. Επίσης πολλοί εγγράμματοι έπαιξαν σπουδαίο ρόλο, την εποχή εκείνη, όπως ο γλύπτης και χαράκτης Νικόλαος Παυλόπουλος (Νικόλας) παγκοσμίου φήμης, κάνοντας δωρεά το θαυμάσιο εικαστικό του Μουσείου, παρά την πλατεία του χωριού.

Σήμερα, με τον καινούργιο δρόμο του κεντροδυτικού δικτύου του Πηλίου, φαρδύ, ασφαλτοστρωμένο και χωρίς επικινδυνότητες (μισή ώρα από το Βόλο) όπως επίσης και με το δεύτερο ασφαλτόδρομο που ενώνει τον Αι-Γιώργη με την Κάτω Γατζέα και τον Παγασητικό Κόλπο, το χωριό δεν έχει πλέον να ζηλέψει τίποτε από πλευράς καλής πρόσβασης.

Επίσης, οι υποδομές για τον επερχόμενο τουρισμό υπάρχουν και συνεχώς βελτιώνονται. Το φυσικό κάλος και οι τοποθεσίες όπως: η Ράχη με την απόλυτη θέα ολόκληρου του Παγασητικού Κόλπου, η «Κουφάλα» με την πηγή της και το θαυμάσιο εξωκλήσι του Ιωάννη του Προδρόμου, το Αλώνι-θεατράκι με την υπέροχη ακουστική και θέα, ο «Προφήτης Ηλίας», οι πηγές της «Κρομμύδας», ο «Ουρανός» με τα άλογα, ελάχιστα χιλιόμετρα από το χωριό, είναι κάτι το μαγευτικό.

Το «Σχιντουράβλι» ορειβασία δύο ωρών, μέσα από μεγάλο δάσος, βατό με μεγάλη ποικιλία χλωρίδας είναι δίπλα στο χωριό.

Οι παμπάλαιες εκκλησίες, όπως ο «Αγ. Αθανάσιος» (1795), πρόσφατα ανακαινιζόμενος, η «Παναγιά-κοίμηση της Θεοτόκου» (1742), τα μεγάλα μοναστήρια των «Ταξιαρχών», με πολλές μοναχές, γεμάτο ζωή και δράση και της Αγίας Τριάδος με αρκετούς μοναχούς, δεσπόζουν της περιοχής. Βρύσες από την Τουρκοκρατία, τοξοτά γεφύρια, ανακαινισμένα πέτρινα μονοπάτια ξεχωρίζουν εντυπωσιακά.

Να λοιπόν γιατί υπάρχουν οι ΟΚΤΩ λόγοι που κατά πολλούς το χωριό του Αγίου Γεωργίου Νηλείας το βαθμολογούν πρώτο μεταξύ των άλλων του Πηλίου:

1ος λόγος: Ευρίσκεται πολύ κοντά στο Βόλο, με ανετότατη πρόσβαση και χωρίς μεγάλη κυκλοφορία οχημάτων.

2ος λόγος: Κατέχει το μεγαλύτερο υψόμετρο σαν χωριό, στα 650 μέτρα από τη θάλασσα, προσδίδοντας πεντακάθαρη ατμόσφαιρα και το χιόνι (που αρχίζει να σπανίζει).

3ος λόγος: Διαθέτει πολύ καλής ποιότητας νερό, σε επάρκεια για ύδρευση κυρίως από τα καλύτερα της Ελλάδας (πηγές Κρομμύδας).

4ος λόγος: Φημίζεται σαν το χωριό με την απόλυτη θέα σε ολόκληρο τον Παγασητικό Κόλπο.

5ος λόγος: Εχει την καλύτερη πρόσβαση ορεινού χωριού προς τη θάλασσα, για μπάνια, το καλοκαίρι. Δέκα πέντε λεπτά χρόνου έχεις με αυτοκίνητο για να φτάσεις τον Παγασητικό (Κ. Γατζέα) και τριάντα λεπτά, για να φτάσεις το Αιγαίο Πέλαγος μέσω Μηλεών (χωρίς κυκλοφοριακό φόρτο) δηλ. το Καλαμάκι και την Λαμπινού.

6ος λόγος: Έχει το υπέροχο ηλιοβασίλεμα.

7ος λόγος: Είναι κόμβος. Βαρέθηκες το χωριό, τότε αμέσως φτάνεις δυτικά στον Αγ. Βλάσιο, στα Λεχώνια ή ανατολικά στις Πινακάτες, στη Βυζίτσα, στις Μηλιές ή νότια στις Γατζέες (Άνω και Κάτω), στην Μπούφα, στην Άφησσο…

8ος λόγος: Εχει πολύ μεγάλη ιστορία, με πολλές τοποθεσίες, όλες τριγύρω στο χωριό, καθώς και τεράστιο δάσος, δίπλα, προσβάσιμο, για πολλές ενασχολήσεις.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου