ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Κόσμε, κόσμε! Αν μπορούσαμε να ενωθούμε μαζί σου…

κόσμε-κόσμε-αν-μπορούσαμε-να-ενωθούμε-694199

Του Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού

Το πιο καθαρό δείγμα της Δημιουργίας, δεν είναι το λυκόφως. Δεν είναι εκείνο το μισόφωτο στο νεράκι, δυσμικά, που κλαίει ωχρότατο. Είναι η αγάπη, η μεγαλοφυΐα της καρδιάς. Η αγάπη ως απολύτρωση, ανάσταση και έμφυτη δύναμη του ανθρώπου. Αυτή που, τελικά, θα επιζήσει και θα κάνει άσπιλο, ακόμα και το κακό. Αυτή που είναι η μόνη απάντηση στο μίσος. Όλα τ’ άλλα σκοτώνουν. Ολόκληρα έτη αγάπης λησμονιούνται, με το μίσος ενός και μόνο τιποτένιου λεπτού.

Αρχίζουμε να ζούμε, από τη στιγμή που αρχίζουμε ν’ αγαπούμε, και αγαπούμε περισσότερο, εκείνο που αποκτούμε με κόπο. Το μίσος δεν υποχωρεί με μίσος, αλλά με την αγάπη. Ένα λάθος, δεν διορθώνεται μ’ ένα άλλο. Και είναι ωραίο, τη νύχτα, να πιστεύουμε στο φως. Είναι αυτό που λέμε: «Πιστεύω στον ήλιο, κι όταν ακόμα δεν λάμπει. Πιστεύω στην αγάπη, κι όταν ακόμα δεν με περιβάλλει». Γι αυτό, το περιβόλι που κληρονομήσαμε, ας το σκάψουμε ακόμα πιο βαθιά.

Κι αν δεν γεννηθήκαμε όλοι, για ν’ αγαπάμε, όλοι μας, όμως, αγαπάμε την αλήθεια. Κι αν θέλεις ν’ αγαπηθείς, αγάπα. Αλλά, να μην αγαπάς και να μη μισείς, υπέρμετρα, ποτέ. Γιατί δεν αποκλείεται, κάποτε, να μισήσεις αυτόν που αγαπάς, και ν’ αγαπήσεις εκείνον που μισείς. Και, πάντως, να ξέρεις ότι η τυφλή αγάπη, έχει άγρια μάτια (και να προσέχεις ποιον κοιτάς). Δίχως αγάπη, όλα είναι δύσκολα. Ό,τι αγγίζει η αγάπη, το απαλύνει, το παρηγορεί, το στηρίζει. Γι αυτό, δώσε την αγάπη και στον εχθρό σου. Όπως το δέντρο, που δεν στερεί τη σκιά του, ακόμα και στον φονιά-ξυλοκόπο του.

Η τέχνη είναι έκφραση της αγάπης και της καλοσύνης, γιατί αποτελούν την ομορφιά του πολιτισμού ως μία υψηλότερη διάταξη των ανθρώπινων σχέσεων, μία λάμψη της ψυχής του ανθρώπου, ένα είδος θείου νόμου.

Αλλά, καθώς κόβουμε ένα τριαντάφυλλο, για να το προσφέρουμε με αγάπη, πρέπει να ξέρουμε, αν είναι λευκό, ότι μπορεί να υπάρχει, ακόμα και μέσα στη λευκότητά του, εκεί που δεν το περίμενες, λίγη σκόνη. Στη ζωή, όλα μας βοηθούν, όταν μας τυραννούν, για να μαρτυρήσουμε μέσα μας το αιώνιο.

Η αγάπη, λοιπόν, είναι το μόνο πράγμα που, όσο το προσφέρουμε, τόσο περισσότερο το έχουμε. Και, κυρίως, αγάπη δεν είναι να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο στα μάτια, αλλά να βλέπουμε μαζί προς την ίδια κατεύθυνση. Και θ’ αποδειχτεί, τελικά, ότι είμαστε όμοιοι, μ’ εκείνους που δείχνουμε ότι αγαπάμε.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου