Του Γιάννη Μαντίδη
Δυο μέρες πριν από τις εκλογές, με το προεκλογικό θερμόμετρο να ανεβοκατεβαίνει κι ακόμα δεν φεύγει από τη σκέψη μας ο άδικος χαμός των συναδέλφων του Charlie Hebdo. Αυτό το πρωτάκουστο γεγονός έφερε στην επικαιρότητα τους δημοσιογράφους παγκοσμίως, αν και οι άνθρωποι των ΜΜΕ δεν περιμένουν το μεγάλο γεγονός γα να ’ναι «πρωτοσέλιδοι». Μέσα στο άγχος της δουλειάς τους αρκούνται και σε μικρότερα, π.χ. κάτι σαν τις αντιδράσεις του δημάρχου μας που συνδιαλέγεται μαζί τους με διάλεκτο φουτ – μπωλ…
Και σα να μην έφταναν αυτά, η δημοσιογραφική επικαιρότητα σε τοπικό επίπεδο ανέβηκε στα ύψη. Μιλάω για την υποψηφιότητα συναδέλφων μας, που μετέχουν στον αγώνα αυτών των εκλογών. Από την εποχή του Αλεξάνδρου Μέρου έχει να φανεί Βολιώτης δημοσιογράφος στην Πολιτική, όσο κι αν πέρασαν μετέπειτα από τα δημοσιογραφικά γραφεία συνάδελφοι αρκετοί, που θα ήταν ικανοί και για τα έδρανα της Βουλής.
Χρόνια τώρα λέμε ότι ο τόπος μας πάει κατά διαβόλου γιατί δεν βρίσκονται άνθρωποι που να γνωρίζουν τα προβλήματα και να δίνουν και τις λύσεις. Και ψάχνοντας να βρω αυτό το ανθρώπινο είδος, ο νους μου πάει στο σινάφι μου. Οι Θεσσαλοί δημοσιογράφοι έχουν γράψει ιστορία στο επάγγελμα και οι Βολιώτες ιδιαίτερα συνεχίζουν πάνω στα χνάρια του Οικονομάκη και του Μέρου. Ας επιστρέψω, όμως, στο σήμερα, στο τώρα.
Τρεις γνωστοί συνάδελφοι και φίλοι ρίχτηκαν στη μάχη της Πολιτικής, αποφασισμένοι, να πετύχουν, να φέρουν τα πάνω κάτω κι αντιστρόφως. Είναι ο Μάκης Μπαλής, ο Χρήστος Μπουκώρος και ο Γιάννης Αναστασίου (τους αναφέρω με τη σειρά που δείχνει η σφυγμομέτρηση στα πολιτικά κόμματα που ανήκουν). Και οι τρεις τους έχουν δώσει απτά δείγματα της μαχητικής κι έντιμης δημοσιογραφίας και με τα ίδια αυτά εφόδια θα δώσουν τη μάχη και στην Πολιτική. Να τους σταυρώσουμε! NOUS SOMMES δημοσιογράφοι τελικώς…
