Γράφει ο Κυριάκος Νησιώτης
- Ο άνθρωπος είναι ουράνια ύπαρξη και όχι επίγεια (ΠΛΑΤΩΝ).
- Προς τα άνω να έχεις το μυαλό σου (στον Ουρανό) όπου είναι ο Κύριος (Απ. Παύλος).
- Γιατί τότε, οι σύγχρονοι Ελληνες περιφρονούν αυτή την προτροπή;
- Ολοι ομολογούν ότι ο Χριστός είναι ο πιο σοφός από τους σοφούς!
- Γιατί οι Νεοέλληνες επιμένουν να αγνοούν τα λόγια του Χριστού;
- Η Γαλλική και η Ρωσική επανάσταση, γιατί απέτυχαν να εξαλείψουν την Αριστοκρατία;
- Η έννοια του άρχοντα. Γιατί χάνει την παλιά του αίγλη;
- Τι λέγει ο Κων/νος Τσάτσος για τον άρχοντα και την αρχοντιά;
Σκέψη μας πρώτη. «Ο άνθρωπος είναι φυτόν ουκ εγγέλον αλλ’ ουράνιο (Ο άνθρωπος είναι ύπαρξη ουράνια και όχι επίγεια) πρέσβευε παλιά ο Πλάτων (Πλάτωνος «Τίμαιος» 90). Πόσο τέλεια βρίσκε ανταπόκριση η άποψη αυτή του Πλάτωνα, με την προτροπή του Απ. Παύλου προς τους Χριστιανούς όλων των εποχών». Τα άνω ζητείτε ου (όπου) ο Χριστός εστίν εν δεξιά του Θεού καθήμενος» (τα άνω να ζητάτε δηλαδή τα επουράνια, εκεί όπου υπάρχει ο Χριστός, ο οποίος κάθεται στα δεξιά του Θεού και Πατρός» (ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Γ΄1).
Αυτά πρότεινε να πιστεύουν ο Πλάτων στους προ Χριστού αναγνώστες του ενώ οι νεοέλληνες (οι περισσότεροι) τα απορρίπτουν ασυζητητί, αυτά τα λόγια! Αν θυμηθείς αυτές τις άγιες ημέρες και πεις στην παρέα κάποια τέτοια κουβέντα, ακούς στερεότυπα από έναν ή περισσότερους της παρέας, να σου λένε, και μάλιστα με θυμό «Πάλι εσένα θ’ ακούμε τώρα;». Δεν υπολογίζουν ούτε την προσβολή που σου κάνουν ούτε και την ανταλλαγή χρησίμων απόψεων εν ονόματι της Δημοκρατίας! Ο Χριστός, που είναι ένα θαυμαστό πρόσωπο πιο πάνω απ’ όλους τους σοφούς της ανθρώπινης Ιστορίας, θεωρείται πρόσωπο όχι σεβαστό και αξιοπρόσεχτο! Αλλά και όσοι παραμένουν πιστοί στο όνομά του και κάτι επιθυμούν να πουν στους συνανθρώπους, θεωρούνται οπισθοδρομικοί μικρόμυαλοι, ασυγχρόνιστοι κλπ. Πιο καλά μίλησαν οι παλιοί Χριστιανοί και τους έλκυσαν τους προπάτορές μας τους ειδωλολάτρες, που πρόσμεναν την έλευση στη γη του Σωτήρος Χριστού, παρά οι σύγχρονοι Ελληνες βαφτισμένοι στο όνομα του Χριστού, που δεν δέχονται ούτε καν ν’ ακούσουν κάτι για τον Χριστό!
Κι όμως ο Χριστός, απ’ όλους ομολογείται, ακόμη κι’ απ’ αυτούς που τον πολέμησαν κάποτε, πως «Ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος ως ούτος ο άνθρωπος» (ΙΩΑΝ.Ζ΄46).
Και απορούσαν τότε οι ακροατές του και έλεγαν «Πως αυτός γνωρίζει γράμματα (και μιλά σαν γραμματισμένος) χωρίς να έχει φοιτήσεις ως μαθητής σε κάποια σχολή;».
Και ο Χριστός ο ίδιος έδωσε τη σωστή απάντηση σ’ αυτούς που διατύπωσαν αυτήν την απορία «Η διδασκαλία που διδάσκω δεν είναι επινόησις δική μου, αλλά είναι διδασκαλία του Θεού, που μ’ έστειλε στον κόσμο, για να την καταστήσω γνωστή στους ανθρώπους» (Ιωαν. Ζ΄15-16).
Και τώρα που οι πιο πολλοί από μας πήραν τον δρόμο της αποστασίας από τον ίσιο δρόμο του Θεού (δηλ. πήραμε την «σκάλα του κακού») ας μου πουν τώρα οι αντιφρονούντες σε ποιο τομέα της κοινωνικής μας ζωής ή πολιτικής μας ζωής μπορούμε να καυχηθούμε πως προοδεύσαμε, πάμε καλύτερα;
Να θυμίσω μερικά γεγονότα. Η Γαλλική Επανάσταση, μίλησε για τη δημοκρατία, για τα δικαιώματα του ανθρώπου, για την ισοπολιτεία των ανθρώπων, για την εξαφάνιση της αριστοκρατίας! Η τριανδρία που πρωτοστάτησε στην επανάσταση του λαού, δίκασε και καταδίκασε ο Ροβεσπιέρ σε θάνατο τον μετριοπαθή Νταλτόν, τον συναρχηγό του! Και τον Μαρά τον εκτέλεσε μέσα στο λουτρό του, μια κοπέλα η Σαρλότ Κορνταί επειδή οι επαναστάτες εκτέλεσαν τον μνηστήρα της! Και ο κυρίαρχος της επανάστασης ο Ροβεσπιέρ στην προσπάθειά του να εκμηδενίσει την αριστοκρατία στέλνοντας στην λαιμητόμο χιλιάδες αθώο κόσμο με τη κατηγορία της συγγένειάς τους με κάποιο αριστοκράτη! Εως ότου και αυτός δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο! Και καταλύθηκε η τρομοκρατία της επαναστάσεως! Και το αστείο που σημειώνει ο Μαξ Νορντάου στο βιβλίο του «Κατά Συνθήκη Ψεύδη». Την Αριστοκρατία του Λουδοβίκου την αντικατέστησε η Ναπολεόντειος Αριστοκρατία.
Και τη λαοκρατία του Κομμουνισμού στη Σοβιετική Ενωση, την αντικατέστησε η Νομενκλατούρα του παλιού καθεστώτος! Ενώ ο Χριστός δίδαξε, ο όποιος κυβερνήτης του λαού, να ενδιαφερθεί και να μεριμνήσει για τους ανθρώπου του λαού, σαν να είναι κι αυτός ένας απ’ αυτούς του απλοϊκούς ανθρώπους, έτσι μόνο θα εκλείψει το πρόβλημα της Αριστοκρατίας!
«Σεις όμως οι άνθρωποί μου, μη τους μοιάσετε καθόλου στη συμπεριφορά τους αλλά η πρώτος ο άρχοντας από σας, ας γίνει σαν να ‘ναι νεώτερος απ’ όλους και ας γίνει υπηρέτης όλων» (ΛΟΥΚΑ ΚΒ΄25-26). Αρχοντας! Χωρίς καμιά κριτική δική μου ας κρίνει ο καθένας.
