Η φιλοσοφία, πάνω στην οποία στηρίζεται η έννοια της φιλοζωίας είναι η εξής: Ολα τα ζωντανά πάνω στη γη, όπως κι εμείς οι άνθρωποι, δημιουργήθηκαν από έναν σοφό «Δημιουργό» και έχουν το σκοπό τους. Κανείς δεν μπορεί να τα εξολοθρεύει χωρίς λόγο, να τα βασανίζει, να τους στερεί τη χαρά της ζωής. Τα κατοικίδια ειδικά, ήταν για τον άνθρωπο, τα εργαλεία του, στην χρονική του πορεία. Επίσης, είναι πολύ προσοδοφόρα στην διατροφή του και πολύ αναγκαία σε ειρήνη και σε πολέμους (π.χ. τα άλογα). Γι’ αυτό ανέκαθεν ο άνθρωπος τα φρόντιζε και τα είχε κοντά του.
Ειδικά η πίστη του σκύλου είναι παροιμιώδης. Συγκεκριμένα η διηνεκής μεγάλη πίστη στο αφεντικό του. προσομοιάζει με την ποιητική έκφραση: «Όπως η άνοιξη πάντα έρχεται, όπως ο ήλιος πάντα ανατέλλει, έτσι κι ο σκύλος πάντα είναι αφοσιωμένος».
Τώρα, ερχόμαστε στα σημερινά δεδομένα. Πόσο μόνος νιώθει ο σημερινός άνθρωπος στις μεγαλουπόλεις! Πόσο είναι προδομένος και πληγωμένος από τους συνανθρώπους του, την ίδια την κοινωνία, τις συγκυρίες! Ενα σκυλάκι του λύνει το πρόβλημα, το συνιστούν και οι ψυχολόγοι! Ενα σκυλάκι που να μην ενοχλεί καθόλου.
Τα πάντα είναι θέμα παιδείας, νόμων που εφαρμόζονται και χρηματικών κονδυλίων που διαθέτει το κράτος. Στις προηγμένες χώρες ο κάθε σκύλος έχει ταυτότητα (microchip), τα αφεντικά τιμωρούνται όταν τον έχουν αδήλωτο, όταν εγκαταλείπουν η βασανίζουν το άμοιρο ζώο. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν αδέσποτα και συγχρόνως υπάρχουν σωστά κοινόβια ζώων.
Εχω συναντήσει στη ζωή πολλούς συνανθρώπους μου, που δεν έχουν την ίδια ευαισθησία με τον πλησίον τους, από όση έχουν με τα σκυλιά τους. Εχω γνωρίσει φιλόζωους που διακρίνονται για τον εγωκεντρικό τους χαρακτήρα και η ουσία της φιλοζωίας πόρω απέχει! Ορισμένοι εγκαταλείπουν τα σκυλιά τους με την πρώτη δυσκολία (οικονομικός κατήφορος, αλλαγή προσώπων στην οικογένεια, θερινές διακοπές κ.α.). Τα σκυλιά αυτά πολλαπλασιάζονται, όπως και η δυσκολία τους.
Τα αδέσποτα σκυλιά υποφέρουν (πείνα, έλλειψη θαλπωρής) γίνονται συχνά επιθετικά, ρυπαίνουν, περιπλέκονται σε τροχαία, φοβίζουν τα μικρά παιδιά, μπερδεύουν τους γέρους, πιθανόν να δαγκώσουν, γαυγίζουν ενοχλητικά, πιθανόν να μεταφέρουν ασθένειες.
Να έχεις ένα σκυλάκι για συντροφιά επειδή αισθάνεσαι μόνος σου, για ασφάλεια, είσαι άρρωστος, είσαι γέρος, χωρίς αυτό καθόλου να ενοχλεί, με όλα τα απαραίτητα «accessories» στη βόλτα, στο πάρκο: «ΝΑΙ». Να έχεις έναν σκύλο να σε φυλάει σε απομακρυσμένη περιοχή, μέσα σε μονοκατοικία: «ΝΑΙ». Να έχεις δύο σκύλους σε μια αγροικία, σε ένα χωράφι: «ΝΑΙ».
Σήμερα, στην πατρίδα μου, το Βόλο, όπου ζω, πολλά συζητιούνται και λίγα μέχρι τώρα γίνονται. Ο σημερινός δήμαρχος προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα: «Αδέσποτοι σκύλοι». Τα πρώτα του βήματα στη δημαρχία δείχνουν η ρότα του να είναι καλή. Πρέπει όλοι μας να του ευχηθούμε «Καλή επιτυχία» στο έργο του, χωρίς προσκόμματα.
