Οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις στην ιατρική, που σώζουν τις περισσότερες ζωές είναι οι εξής: Τα εμβόλια που έσωσαν, σώζουν και θα σώζουν πάρα πολλές ζωές από επιδημίες ή πανδημίες (ευλογία, πολιομυελίτιδα, διφθερίτιδα, φυματίωση, τέτανο, ιλαρά). Τα αντιβιοτικά που σώζουν τόσους τραυματίες και αντιμετωπίζονται οι λοιμώξεις. Οι ορροί που λυτρώνουν λαούς από αφυδάτωση (π.χ. χολέρα) και άλλες διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας του ανθρώπου. Τέλος, τα διάφορα μικροβιολογικά και κυτταρολογικά tests, καθώς επίσης η τεχνική πρόοδος της χειρουργικής εν γένει επιστήμης.
Η ημιμάθεια είναι ό,τι χειρότερο! Οι ειδικοί γνωρίζουν πως κάθε χρόνο στην Αφρική, την μεγάλη αυτή ήπειρο , τις σημερινές ημέρες, χιλιάδες παιδιά σε πολλές χώρες της, πεθαίνουν από ιλαρά, πολιομυελίτιδα, τέτανο, φυματίωση, διφθερίτιδα, κοκίτη.
Αυτό συμβαίνει γιατί δεν γίνεται προγραμματισμένος εμβολιασμός ή καθόλου εμβολιασμός, για πολλούς λόγους (απόλυτη φτώχεια, όχι σωστή οργάνωση, χωρίς στελέχωση, εμπόλεμες ζώνες, απομεμακρυσμένες περιοχές κ.α.). Οι παιδίατροι είναι οι πλέον ειδικοί στην διενέργεια των εμβολιασμών, πρέπει να υπάρχουν σε ικανό αριθμό καθώς επίσης να εγκρίνονται τα απαραίτητα χρηματικά κονδύλια, σε μια προηγμένη χώρα, όπου οι ηγήτορες της να ενδιαφέρονται για το μέλλον της πατρίδος τους.
Τα τελευταία εμβόλια κατά της μηνιγγίτιδας (A,B,C), της ανεμοβλογιάς, της ηπατίτιδας A και Β, του πνευμονόκοκκου έχουν σώσει πολλές ζωές. Επίσης έχουν αποφευχθεί πολλές επιπλοκές των ασθενειών αυτών.
Στην ιατρική επιστήμη υπάρχει ένας κανόνας: «Εφόσον έχει πάρα πολύ περισσότερες πιθανότητες να πετύχει το καλύτερο από το χειρότερο, τότε εφάρμοσε το». Βεβαίως, τα εμβόλια στην παιδιατρική πράξη έχουν δοκιμασθεί κατ’ επανάληψη και για πάρα πολύ χρόνο πριν διοχετευθούν στην παγκόσμια αγορά και πλησιάζουν το 96%-98% της επιτυχίας, (η αποτυχία τους έγκειται στην μη σωστή συντήρηση, στην μη σωστή μεταφορά τους και στη μη σωστή εφαρμογή τους). Οι παρενέργειες τους είναι ελάχιστες και όχι πολύ σοβαρές.
Ειδικά για το εμβόλιο κατά της γρίπης στα παιδιά (που γίνεται σε ειδικές ομάδες), έχουμε να πούμε το εξής: Εφαρμόστηκε γρήγορα, για μια υποτιθέμενη πανδημία, χωρίς πολλές και μακροχρόνιες δοκιμές και γι’ αυτό υπήρξε μια συγκρατημένη αισιοδοξία. Αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν.
Ο καθηγητής παιδιατρικής, πρύτανης και ακαδημαϊκός Ν. Ματσανιώτης μας έλεγε: «Όπου βρεθεί και όπου σταθεί ο παιδίατρος να βρει την ευκαιρία να διενεργήσει εμβολιασμό στο παιδί. Δεν ξέρει κανείς τι θα συμβεί στο μέλλον του παιδιού (αναβολές, έλλειψη χρημάτων, έλλειψη εμβολίων, σοβαρή νόσηση του παιδιού κ.α)». Επίσης ο σοφός καθηγητής συνέχιζε: «Ένας μεγάλος βαθμός της επιτυχίας του παιδιάτρου στο έργο του είναι η σωστή ευρεία εφαρμογή των εμβολίων στον παιδικό πληθυσμό!».
Επειδή τα παραδείγματα είναι χίλιες λέξεις, θα αναφέρω δύο, από την καριέρα μου, σαν παιδίατρος. Δεν θα ξεχάσω την περίπτωση ενός μεγάλου κοριτσιού, που κατέληξε από επιπλοκή ανεμοβλογιάς. (Δεν είχε ανακαλυφθεί τότε το εμβόλιο). Το μικρόβιο σταφυλόκοκκος εισχώρησε στο αίμα από μεγάλη φλύκταινα της αρρώστιας και προκάλεσε θανατηφόρο σηψαιμία (σπάνια περίπτωση). Το δεύτερο περιστατικό είχε την ίδια κατάληξη από μηνιγγίτιδα τύπου c, σε ελληνίδα σπουδάστρια στο εξωτερικό, που δεν πρόλαβε να εμβολιασθεί πριν φύγει από την Ελλάδα.
*Συντ. παιδίατρος, ελεγκτής ιατρός ΔΕΗ κεντρικής Ελλάδος, σύμβουλος βρ/κού σταθμού Μητρόπολης, σύμβουλος βρ/κού σταθμού Ν. Πηλίου.
