Γράφει η Δήμητρα Βασιλοπούλου, πτυχιούχος οικονομολόγος, Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος, «Δρόμοι Συνεργασίας, Ανατροπής και Αλληλεγγύης»
Το μεγαλύτερο θύμα της εποχής μας, μιας εποχής που μαστίζει η κρίση σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας-οικονομική, κοινωνική, κρίση αξιών- είναι οι άνθρωποι της γενιάς μου. Άνθρωποι με όνειρα, επιστημονική κατάρτιση και ικανότητες που έχουν γίνει βορά στις επιθυμίες των εκάστοτε κυβερνήσεων, έχουν αδρανοποιηθεί και αρνούνται πεισματικά να συμμετέχουν σε ο,τιδήποτε. Αυτό θα πρέπει να πάρει ένα τέλος!
Πλέον έχουμε βρεθεί μπροστά στο εξής δίλημμα: είτε θα πάρουμε την ευκαιρία να ηγηθούμε και να αλλάξουμε την χώρα είτε θα την δούμε να καταστρέφεται. Η αρχή θα γίνει με τις εκλογές στις 18 Μάη! Η αναδόμηση θα ξεκινήσει από τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αν καταφέρουμε να αλλάξουμε την εικόνα του δήμου μας, με τις προσδιορισμένες αρμοδιότητες και τα πενιχρά οικονομικά μέσα που μας διατίθενται τότε μπορούμε να κάνουμε τα πάντα! Αν καταφέρουμε να βελτιώσουμε την καθημερινότητα των συμπολιτών μας τότε μπορούμε να ελπίζουμε! Ζούμε σε μία από τις ωραιότερες πόλεις της χώρας μας και δεν το απολαμβάνουμε εξαιτίας της εικόνας εγκατάλειψης που παρουσιάζει ο Δήμος μας χάρη στο έργο των προηγούμενων δημοτικών αρχών. Εγκατάλειψη ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, ερειπωμένα κτίρια, κατεστραμμένοι δρόμοι και πεζοδρόμια, καταστροφή πρασίνου και σκουπίδια είναι τα μόνα που προβάλλουμε. Η εικόνα αυτή πρέπει να αλλάξει και αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να σταθούν όλοι οι νέοι της γενιάς μου, νεότερων αλλά και παλαιότερων γενεών (άλλωστε νέοι είναι όλοι όσοι γεννούν και αποδέχονται νέες ιδέες)!
Ως νέοι επιβάλλεται να παλέψουμε για την αλλαγή της δημόσιας διοίκησης σε όλα τα επίπεδα: Κεντρικό Κράτος – Περιφέρειες – Δήμοι. Θα πρέπει να διεκδικήσουμε αρμοδιότητες και πόρους για τον δήμο μας και κατάργηση του Καλλικράτη. Θα πρέπει να διεκδικήσουμε τη θεσμοθέτηση λαϊκών συνελεύσεων για σημαντικά τοπικά ζητήματα και κυρίως θα πρέπει να διεκδικήσουμε την απομάκρυνση όλων των αιρετών που δεν επιτελούν το έργο που κλήθηκαν να επιτελέσουν. Μόνο έτσι θα μπορούμε να μιλάμε για Δημοκρατία.
Ο λόγος λοιπόν που αποφάσισα να συμμετέχω στα κοινά είναι καθαρά συνειδησιακός καθώς οφείλω ως νέος άνθρωπος να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις στην βελτίωση της ζωής μας, από ένα χώρο που δεν ενστερνίζεται τις μνημονιακές πολιτικές. Αλλωστε η περιοχή μου, η περιοχή της Ν. Ιωνίας, στην οποία γεννήθηκα και διαμένω, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα περιοχής με πληθώρα προβλημάτων που χρήζουν άμεσης επίλυσης.
