Σοκαρισμένοι απ’ την αυτοκτονία του απελπισμένου Νεοέλληνα στο Σύνταγμα, οικείο τόπο των παντός είδους «εκτελέσεων», πήγαμε την περασμένη Τετάρτη στο Πορφυρογένειο για μια ανάσα ζωής, με την ελπίδα ότι «η ευγενής φωνή της μουσικής μες στη δυσμένεια των καιρών» θα μας τη δώσει. Η Φιλαρμονική της Μπάνια Λούκα μας συνέφερε, μας έδωσε ελπίδα και κουράγιο. Ναι, η μουσική εξημερώνει τα ήθη κι απαλύνει τις σκληρές σκέψεις των ημερών. Εξαιρούνται τα ήθη των πολιτικών…
Ήταν μια ορχήστρα όνειρο η Φιλαρμονική της Μπάνια Λούκα. Νέα παιδιά, όμορφα, να τα χαίρεσαι, παιδιά με τέλεια γνώση της μουσικής, απ’ τη γνωστή μας περιοχή της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, που λίγα χρόνια πριν χτυπιότανε και μάτωνε, μια ιστορία θλιβερή που τη νιώθαμε σαν δική μας. Λίγες φορές χειροκροτήσαμε με τόσο ενθουσιασμό, όπως τους μουσικούς της Μπάνια Λούκα, καλώντας επανειλημμένα στη σκηνή τους χαρισματικούς Ρουστέμ Αμπιάζοφ, Ρώσο σολίστα του βιολιού και Βανέσα Κρεμένοβιτς, μαέστρο.
Κι όπως μας ταξίδευαν στις «Τέσσερις Εποχές» του Αντόνιο Βιβάλντι, πολύ θα θέλαμε, αν ήταν δυνατόν, να συνθέταμε κι εμείς και τις δικές μας εποχές και ιδιαίτερα μιαν «Άνοιξη» ελληνική, ανθρώπινη, μακριά από καταστροφικά πολιτικά «τσουνάμια». Ήταν μια ευχή κι ελπίδα που την εκφράσαμε, μαζί με τα θερμά μας συγχαρητήρια στους δημιουργούς του φεστιβάλ «Ευμέλεια», τη μεγαλόπνοη πολιτιστική προσπάθεια του Πορφυρογένειου Ιδρύματος της Αγριάς.
Απ’ τη Μακρινίτσα βρεθήκαμε στην Αγριά. Κάποτε ανεβαίναμε σ’ αυτή την όμορφη ορεινή Κοινότητα για ν’ απολαύσουμε πολιτισμό. Ένας προεδράκος τα κατάφερνε καλύτερα απ’ τους μεγαλοδημάρχους και τους παρατρεχάμενους του δημοτικού πολιτισμού του Βόλου. Τώρα για τον ίδιο λόγο πάμε στην Αγριά.
Και βρεθήκαμε όλοι εκεί, παλιοί γνώριμοι, πρόσωπα γνωστά, που αναζητούσαν κάποιες πολιτιστικές ανάσες, σαν αυτές που μας χαρίζει το Πορφυρογένειο. Το Κοινωφελές Ίδρυμα Νικολάου και Ελένης Πορφυρογένη καιρό τώρα μας τραβάει σαν πολιτιστικός μαγνήτης, αυτές τις μέρες περισσότερο με το επιτυχημένο του Φεστιβάλ. «Και ξέρεις κάτι;», μου λέει η κυρία Κατερίνα Πορφυρογένη, πρόεδρος και ψυχή της μεγάλης προσφοράς του Ιδρύματος: «Οι μουσικοί που συμμετέχουν δεν ζήτησαν λεφτά»! Περίεργο! Παλιότερα, στα πολιτιστικά του Δήμου Βόλου, έρχονταν όλοι για λεφτά. Κι όσα ζητούσαν, τα ’παιρναν…
Κι ο Ντίνος τώρα δικαιώνεται! Ο Ντίνος Μαστρογιάννης, εμπνευστής και δημιουργός του φεστιβάλ, που επιτέλους βλέπει τ’ όραμά του να ζωντανεύει. Το εκπληκτικό ταλέντο του διεθνούς φήμης πιανίστα δεν το ανακαλύψαμε προσφάτως. Το είχε απ’ την αρχή της σταδιοδρομίας του, από τότε που «ευσχήμως» παραμεριζόταν απ’ τα πολιτιστικά του Βόλου, όπως κι ένας άλλος γνωστός μας μουσικός, ο μεγάλος Τζώρτζης Χατζηνίκος, που έμεινε αζήτητος στον… τόπο του! Αλλ’ ας μη βαρύνω περισσότερο το σημερινό γραπτό μου.
Βγαίνοντας απ’ τη μουσική πανδαισία της Φιλαρμονικής της Μπάνια Λούκα, πέσαμε πάλι στο λούκι των ανακοινώσεων, με τις Κοινοβουλευτικές λεηλασίες, που οδηγούν απ’ το χειρότερο στο χείριστο, με τους κυνηγούς των εκλογών, των… κεφαλών, παραλίγο να ‘λεγα, να επιμένουν να μας σώσουν! Πάλι; Ασεβείς πόθοι! Αν δεν τολμούν να δώσουν τέλος στην αναξιοπρεπή πολιτική τους, ας σταματήσουν τουλάχιστον να προκαλούν τους αξιοπρεπείς ν’ αυτοκτονούν…
