Περπατώντας στην Καισαριανή, στο ύψος του Κοιμητηρίου, μια παράξενη εικόνα ξαφνιάζει τους περαστικούς. Ενα αυτοσχέδιο νεκροταφείο κατοικίδιων ζώων έχει στηθεί, ανάμεσα στα δέντρα, στην άκρη του πεζοδρομίου.
Μερικές πλάκες με χαραγμένα ονόματα, λίγες πετρούλες, λουλούδια και μηνύματα αγάπης: Εδώ είναι θαμμένα τα κατοικίδια της κρίσης. Με το κόστος για μια απλή ταφή να κυμαίνεται κατά μέσο όρο στα 150 ευρώ και να φτάνει στα 500 ευρώ για την αποτέφρωση μιας γάτας ή ενός σκύλου, αρκετοί φιλόζωοι αναγκάζονται να καταφύγουν σε δημόσιους χώρους για να θάψουν τα αγαπημένα τους ζώα.
Είναι μια πράξη που απαγορεύεται από την ελληνική νομοθεσία και που συχνά μετατρέπει τα νεκρά κατοικίδια σε βορά άγριων ζώων, όμως αποτελεί μονόδρομο για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ακολουθήσουν την ενδεδειγμένη οδό.
Ο νόμος
Οπως και για εκείνους που αγνοούν τις δυνατότητες που τους παρέχει ο νόμος. Και δεν είναι λίγοι. Στην Καισαριανή, στον Υμηττό, στην Πεντέλη τα αυτοσχέδια «μνήματα» που συναντά κανείς προκαλούν θλίψη παρά την τρυφερότητα με την οποία έχουν στηθεί: «Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ αγαπημένο μας Ριράκι. Εφυγες 26-10-2016», γράφει ένα από αυτά ή «Ρέμπελος, ένας πολύτιμος φίλος, 1/3/11» κάποιο άλλο.
Στην Ελλάδα λειτουργούν ιδιωτικοί χώροι ως νεκροταφεία μικρών ζώων, όπου τα κατοικίδια θάβονται με ομαδικές ή μεμονωμένες ταφές. Η τιμή της διαδικασίας εξαρτάται από το μέγεθος του ζώου και ξεκινά από τα 100-150 ευρώ ευρώ για ατομική ταφή.
Στο κόστος περιλαμβάνεται μνήμα, το οποίο παραμένει για δύο ή τρία χρόνια, και στη συνέχεια γίνεται εκταφή, ενώ όποιος επιθυμεί να το διατηρήσει πέραν του προβλεπόμενου θα πρέπει να καταβάλλει ετήσιο «ενοίκιο» στον χώρο. Για κοινόχρηστη ταφή το κόστος μειώνεται σχεδόν στο μισό.
Η αποτέφρωση
 |
Το τελευταίο χρονικό διάστημα αρκετοί χώροι έχουν καθιερώσει και την αποτέφρωση. Ενας από τους φορείς που παρέχει τέτοιου είδους υπηρεσίες είναι το Διαδημοτικό Κέντρο Περίθαλψης Αγριων Ζώων, το οποίο καλύπτει τους Δήμους Αγίας Βαρβάρας, Αγίων Αναργύρων – Καματερού, Αιγάλεω, Αχαρνών, Κηφισιάς, Κερατσινίου, Δραπετσώνας, Κορυδαλλού, Μοσχάτου – Ταύρου, Νέας Σμύρνης, Νέας Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας, Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, Πειραιά, Περάματος, Περιστερίου και Σαλαμίνας.
Ο τιμοκατάλογός του είναι ενδεικτικός: Η αποτέφρωση νεκρών ζώων ιδιοκτησίας πολιτών που είναι δημότες των περιοχών αυτών κοστίζει 150 ευρώ για ομαδική αποτέφρωση και 400 ευρώ για μεμονωμένη αποτέφρωση, ενώ όταν τα ζώα ανήκουν σε μη δημότες οι τιμές διαμορφώνονται στα 250 και 500 ευρώ αντίστοιχα…
Το κόστος καθίσταται απαγορευτικό για τους περισσότερους στην παρούσα οικονομική συγκυρία. Ομως το δέσιμο με τα ζώα συντροφιάς είναι τόσο μεγάλο που η απώλεια οδηγεί σε απόγνωση τους ιδιοκτήτες. Αρκετοί δεν γνωρίζουν πού πρέπει να απευθυνθούν.
Και η απουσία κρατικών κοιμητηρίων συνιστά σοβαρό πρόβλημα σύμφωνα με τους φιλόζωους. «Συνήθως οι κτηνίατροι είναι εκείνοι που κατευθύνουν τους ιδιοκτήτες στις επόμενες κινήσεις τους μετά την απώλεια ενός κατοικιδίου», λέει στο «Εθνος» ο κ. Στράτος Σεφερόπουλος, ιδιοκτήτης του κοιμητηρίου ζώων Cats n’Dogs στο Κορωπί, ενός από τα λίγα στη χώρα που λειτουργούν με ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Ενας χώρος ο οποίος αποτελεί την τελευταία κατοικία για σκύλους, γάτες, κουνέλια και χάμστερ.
 |
«Καθημερινά κάνουμε περίπου τρεις ταφές, ενώ στα επτά χρόνια που λειτουργούμε έχουμε κάνει χιλιάδες», λέει. «Το κοιμητήριο βρίσκεται σε έναν χώρο έκτασης τριών στρεμμάτων, ο οποίος είναι επισκέψιμος τα Σαββατοκύριακα. Ανάλογα με την επιθυμία του ιδιοκτήτη υπάρχει η δυνατότητα κατασκευής αναμνηστικών μνημάτων από το πιο απλό μέχρι και το πιο απαιτητικό, ενώ μετά τα δύο χρόνια υπάρχει η δυνατότητα εκταφής και καθαρισμού των οστών και η φύλαξή τους σε οστεοφυλάκιο», προσθέτει.
Κι αν όλα αυτά φαίνονται υπερβολικά σε κάποιους ο κ. Σεφερόπουλος επισημαίνει πως «τα Σαββατοκύριακα που γίνονται επισκέψεις, ειδικά όταν ο καιρός είναι καλός, έχουμε πάρα πολύ κόσμο, ακόμη και οικογένειες ολόκληρες, που έρχονται αναπολούν και συγκινούνται. Η οικονομική κρίση υπάρχει, όμως τα αυτοσχέδια νεκροταφεία οφείλονται κυρίως στην άγνοια του κόσμου…».
«Ζητείται ευπρεπής λύση από το κράτος»
«Τον περασμένο Μάιο χάσαμε το πολυαγαπημένο μας κόκερ, τον Εκτορα, σε ηλικία 15 ετών. Οταν συνήλθα από το σοκ και κατάφερα να σκεφθώ ψύχραιμα, άρχισα να αναζητώ λύσεις. Βλέπετε δεν ανήκω στην κατηγορία των τυχερών που διαθέτουν μονοκατοικία με κήπο κι έχουν μια διέξοδο, αν κι από τον νόμο απαγορεύεται να θάψεις το ζώο σε κατοικημένη περιοχή για λόγους υγιεινής. Ούτε είναι λύση να το θάψεις στο βουνό, γιατί συχνά αγέλες με αγριόσκυλα πηγαίνουν και το ξεθάβουν και το διαμελίζουν. Δυστυχώς υπήρξα αρκετές φορές μάρτυρας σε αυτό το φριχτό θέαμα όταν παλιότερα είχα θάψει στο βουνό το σκυλάκι της κόρης μου», περιγράφει στο «Εθνος» την εμπειρία της σχετικά με τις ταφές κατοικιδίων ζώων στην Ελλάδα η φιλόζωη και πρόεδρος του Κυνοφιλικού Ομίλου Σπάνιελ Ελλάδος, κ. Μαρία Μαριόνκα Δεκαρίστου.
«Αλλες φορές πάει ξαφνικά ο Δήμος, ξηλώνει τους υποτυπώδεις τάφους, εξαφανίζει τα πτώματα και αναρτά μια ταμπέλα που λέει «απαγορεύεται η ταφή ζώων». Ετσι έγινε στον Υμηττό από τον Δήμο Καισαριανής στο άτυπο νεκροταφείο ζώων που είχε δημιουργηθεί και λειτουργούσε σε μια πλαγιά στο βουνό… Κι όλα αυτά χωρίς το κράτος να δίνει μια ευπρεπή λύση ή να προτείνει κάτι… Γιατί το να πετάξεις το πτώμα στα σκουπίδια να το πολτοποιήσει η σκουπιδιάρα και να καταλήξει στη χωματερή είναι και απάνθρωπο και ανθυγιεινό…», συνεχίζει η κ. Δεκαρίστου.
Τα «περίεργα»
«Μια κάποια λύση υποτίθεται ότι σου δίνουν τα άτυπα νεκροταφεία ζώων που λειτουργούν σε ιδιωτικούς χώρους και κοστίζουν 200-250€. Ομως κι εδώ στην έρευνά μου συνάντησα πολλά περίεργα. Αλλοι αρνούνται να είσαι παρών στην ταφή, άρα δεν μαθαίνεις αν πραγματικά γίνεται ή αν το ζώο πετιέται στα σκουπίδια. Ενας φίλος θέλησε να κάνει εκταφή του σκύλου του μόλις έναν μήνα αργότερα, αλλά δεν του το επέτρεψαν, μέχρι που μετά από φασαρία παραδέχτηκαν ότι μετά την ταφή -που είχε γίνει παρουσία του- ξεφορτώθηκαν το πτώμα. Αλλοι θάβουν ζώα και από πάνω εκπαιδεύουν άλλα σκυλιά. Είχα βρεθεί σε απελπισία. Τελικά βρήκαμε τη λύση σε ένα ιδιωτικό νεκροταφείο μικρών ζώων στο Κορωπί. Δεν περίμενα τέτοια ευλάβεια με τόσα που είχα διαβάσει. Ηρθε ασθενοφόρο και το παρέλαβε από το σπίτι, το κράτησαν στο ψυγείο πριν γίνει η καύση, με ειδοποίησαν να παραστώ, οι τάφοι είναι αριθμημένοι και φτιαγμένοι με τσιμέντο όπως προβλέπεται επισήμως, ενώ έχουμε και δικαίωμα επίσκεψης…». «Ως διεθνής κριτής μορφολογίας σκύλων γνωρίζω τι γίνεται στο εξωτερικό», λέει η κ. Δεκαρίστου. «Ετσι θα έπρεπε να είναι και εδώ. Να υπάρχουν κρατικά νεκροταφεία με μικρό κόστος και όσοι θέλουν να μπορούν να απευθύνονται σε ιδιωτικούς χώρους…», καταλήγει.
ΠΗΓΗ: Εθνος
