Της Ελένης Χάνου
Πανελλαδική κατακραυγή για την ΕΛΜΕ Μαγνησίας (το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών) που με ανακοίνωσή της προέτρεπε τα σχολεία να απορρίψουν δωρεά του ιδρύματος Μποδοσάκη για τον εξοπλισμό των εργαστηρίων των Γυμνασίων, τονίζοντας ότι αυτό είναι υποχρέωσης του Κράτους.
«Καλούμε τους συλλόγους και τους διευθυντές των σχολείων να μη δεχθούν τη χορηγία του ιδρύματος Μποδοσάκη για το «βασικό εξοπλισμό» των εργαστηρίων των Γυμνασίων. Σε περίπτωση που το προηγούμενο διάστημα την αποδέχθηκαν, με συλλογικές διαδικασίες να ακυρώσουν τη χορηγία. Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να παρέμβει άμεσα προκειμένου να μην επιτρέπει στις εταιρείες να εισέρχονται στους χώρους των σχολείων με το πρόσχημα χορηγικών προγραμμάτων», αναφέρονταν στην ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Μαγνησίας που προκάλεσε αρνητικά σχόλια από τον ίδιο τον υπουργό Παιδείας, δημόσια παρέμβαση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και αντιδράσεις εντός νομού από στελέχη της εκπαίδευσης κι όχι μόνο.
Κι αυτό γιατί το ίδρυμα Μποδοσάκη δεν είναι εταιρεία που θέλει να διαφημιστεί μέσω των σχολείων. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1972 και είναι ένα από τα πιο γνωστά κοινωφελή ιδρύματα της Ελλάδας, οι δράσεις του οποίου βασίζονται σε τέσσερις πυλώνες, την προώθηση της παιδείας, την αναβάθμιση της υγείας, την προστασία του περιβάλλοντος και την ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών.
Η πρόεδρος της ΕΛΜΕ που εκτέθηκε και απέναντι στην παράταξή της με τη συγκεκριμένη ανακοίνωση επιχείρησε – κάτω από το βάρος των πανελλαδικών αντιδράσεων – να αλλάξει την απόφαση, όμως η εισήγηση δεν έγινε δεκτή.
Αλλά και δεκτή να γινόταν, το «κακό» έχει ήδη γίνει και κυρίως για τα σχολεία. Από τα 34 Γυμνάσια του νομού τα 13 ακολούθησαν τη «γραμμή» του συνδικαλιστικού τους οργάνου και δεν κατέθεσαν αίτημα δωρεάς. Παρά τις ανάγκες που υπάρχουν στα εργαστήρια για την εκπαίδευση των μαθητών.
Αλήθεια, τι μάθημα πήραν οι ίδιοι οι μαθητές; Ότι η δωρεά συνιστά… εμπορευματοποίηση;
Σε έναν κόσμο ονειρικό, όλα τα σχολεία θα είχαν τα απαραίτητα και μάλιστα θα τα πρόσφερε το ίδιο το Κράτος. Δεν τα έχουν όμως. Κι υπάρχουν ιδρύματα, ιδρύματα όχι εταιρείες, που επιχειρούν να καλύψουν αυτό το κενό μέσα από δωρεές χωρίς ανταλλάγματα. Γιατί τα σχολεία πρέπει να αρνηθούν; Με αυτό το σκεπτικό πρέπει να «απαγορευτούν» όλες οι δωρεές που έχουν γίνει διαχρονικά και συνεχίζουν να γίνονται όχι μόνο ως προς τα σχολεία, αλλά και προς τα νοσοκομεία, τους δήμους. Και είναι πολλά τα παραδείγματα ευεργετών στον Βόλο που έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν δωρεές για να καλύψουν υπαρκτές ανάγκες με στόχο τη στήριξη του συνανθρώπου, την επιβράβευση, την παροχή βοήθειας.
