Και… νεκρούς «ανασταίνει» το αθάνατο ελληνικό δημόσιο. Δημόσιες υπηρεσίες δεν δέχονται ληξιαρχικές πράξεις θανάτου αν δεν έχουν εκδοθεί το τελευταίο τρίμηνο, αναγκάζοντας τους συγγενείς νεκρών να απευθύνονται εκ νέου στα κατά τόπους ληξιαρχεία για να προμηθευτούν το πιστοποιητικό και να αποδείξουν ότι ο άνθρωπός τους δεν… αναστήθηκε κατά τους τρεις τελευταίους μήνες!
Οι ληξιαρχικές πράξεις θανάτου είναι απαραίτητες για τους συγγενείς νεκρών προκειμένου να τακτοποιήσουν γραφειοκρατικά αλλά και ουσιαστικά ζητήματα: διαγραφή του θανόντα από τον ασφαλιστικό του φορέα, διακοπή παροχής σύνταξης ή μεταφορά της σύνταξης στον σύζυγο αν είναι εν ζωή, αλλαγή τραπεζικών λογαριασμών, διακοπή σύνδεσης τηλεφώνου ή μεταφορά σε άλλο όνομα, μεταφορά σε άλλο όνομα των λογαριασμών των ΔΕΚΟ.
Ωστόσο, όπως οι ληξιαρχιακές πράξεις γάμου ή βάπτισης, ακόμη και οι ληξιαρχικές πράξεις θανάτου έχουν διάρκεια… ζωής τριών μηνών. Πέραν των τριών μηνών οι συγγενείς του νεκρού δεν μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν. Βολιώτες που συναλλάσσονται με δημόσιες υπηρεσίες και έπρεπε να προσκομίσουν ληξιαρχιακή πράξη θανάτου συγγενικού τους προσώπου, χρειάστηκε να πάνε στα κατά τόπους ληξιαρχεία για την έκδοση της πράξης. Ακόμη κι αν είχαν πιο παλιά ληξιαρχιακή πράξη θανάτου, κλήθηκαν να εκδώσουν νέα!
Τον Νόμο επικαλούνται δημόσιοι υπάλληλοι που αρνούνται να κάνουν δεκτές ληξιαρχικές πράξεις θανάτου που δεν έχουν εκδοθεί το τελευταίο τρίμηνο. Κι όντως η συγκεκριμένη πρόβλεψη υπάρχει στη νομοθεσία. Στελέχη των Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών που επιβεβαίωσαν την πρόβλεψη του Νόμου, δήλωναν στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ότι και οι ίδιοι αδυνατούν να κατανοήσουν το νομοθετικό «πνεύμα» που βάζει σε ταλαιπωρία συγγενείς θανόντων.
Από το ληξιαρχείο Βόλου πάντως δίνεται εξήγηση: μπορεί να υπάρχει ένα λάθος στα στοιχεία του νεκρού που πρέπει να διορθωθεί και οι διορθώσεις αποτυπώνονται σε πρόσφατες ληξιαρχικές πράξεις.
Χιουμοριστική αλλά και αιχμηρή είναι η ανάρτηση στο Facebook από παθούσα, η περιπέτεια της οποία μπορεί να εξελίχθηκε στην Αθήνα, εκφράζει όμως και πολλούς Βολιώτες: «Σε μια δημόσια υπηρεσία μου ζήτησαν ληξιαρχική πράξη θανάτου ενός συγγενικού μου προσώπου. Ευτυχώς την είχα αλλά δεν την δέχτηκαν. Μου είπαν ότι πρέπει να είναι του τελευταίου τριμήνου. Τους ανέφερα ευπειθώς ότι μια φορά πέθανε η μακαρίτισσα κατά τα ειωθότα, εκτός αν ήξεραν ότι αυτή η συγκεκριμένη αναστήθηκε, ξαναπέθανε, αναστήθηκε ξαναπέθανε και ούτω καθ’ εξής, οπότε δικαίως ζητούν πιστοποίηση του τελευταίου θανάτου της εντός του τελευταίου τριμήνου. Μου είπαν «ο νόμος». Πώς περάσατε τα Πάσχα; Τα παιδιά ευχαριστημένα; τους ρώτησα και με παρεξήγησαν».
ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
