Γράφει η Ελένη Χάνου
Για πέντε ημέρες, από την προηγούμενη εβδομάδα έως και την περασμένη Τετάρτη, συμπολίτες μας κινητικά ανάπηροι στερήθηκαν μια χαρά του καλοκαιριού, αυτονόητη για τους περισσότερους. Τη χαρά του μπάνιου στη θάλασσα. Μια χαρά που δεν συμβάλλει μόνο στην ψυχική αλλά και τη σωματική υγεία των ατόμων με αναπηρίες.
Η αιτία; Βλάβη που υπέστη το Seatrack, ο μηχανισμός που είναι τοποθετημένος στην ακτή του Αναύρου και επιτρέπει την αυτόνομη πρόσβαση κινητικά αναπήρων στη θάλασσα.
Δεν είναι πρώτη φορά που ο μηχανισμός παρουσιάζει βλάβη και τίθεται εκτός λειτουργίας.
Και πώς να μην υποστεί βλάβη, όταν μικρά παιδιά έχουν μετατρέψει το σύστημα πρόσβασης στη θάλασσα σε… παιχνίδι τους. Ο ναυαγοσώστης του Αναύρου καθημερινά απευθύνει παρατηρήσεις σε παιδιά και γονείς τους, το αποτέλεσμα είναι όμως το ίδιο. Σχεδόν κανείς δεν δείχνει να συμμορφώνεται και το… παιχνίδι πάνω στο Seatrack συνεχίζεται. Ορισμένοι μάλιστα αδιαφορούν εντελώς προκλητικά.
Ο δήμος τι άλλο να κάνει; Μέχρι και φύλακα για τα βράδια απασχολεί στην παραλία του Αναύρου.
Το ζήτημα είναι η έλλειψη παιδείας που υπάρχει και από εκεί πηγάζει και η έλλειψη σεβασμού απέναντι στον συνάνθρωπο. Γιατί αν υπήρχε παιδεία πάνω στο ζήτημα της αναπηρίας, σεβασμού της διαφορετικότητας και της προσβασιμότητας, οι ίδιοι γονείς που επιτρέπουν σήμερα στα παιδιά τους να παίζουν πάνω σε ένα μηχανισμό που απευθύνεται σε άτομα με κινητικές αναπηρίες, θα φρόντιζαν ώστε όχι μόνο να μη γίνεται παιχνίδι από τα παιδιά τους, αλλά επιπλέον θα το προστάτευαν κιόλας.
Δυστυχώς, η ευαισθητοποίηση απέναντι στην αναπηρία εκφράζεται με τη συγκέντρωση καπακιών για την αγορά αμαξιδίων. Από το νέο σχολικό έτος, τα μέλη του Σωματείου Κινητικά Αναπήρων Μαγνησίας «Ιππόκαμπος», που μπαίνουν μέσα στα σχολεία και ενημερώνουν για το θέμα της αναπηρίας, μάλλον θα πρέπει να εντάξουν στο πρόγραμμά τους όχι απλώς συναντήσεις με μαθητές, αλλά και με τους ίδιους τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων στα σχολεία. Άλλωστε η συμπεριφορά του καθενός μας ξεκινάει μέσα από το σπίτι.
