Στο κόκκινο χαλί των Καννών εμφανίζονται λαμπερά πρόσωπα, γεμάτα χαμόγελα και αισιοδοξία, ενώ οι φωτογράφοι συνωστίζονται για το καλύτερο στιγμιότυπο. Το κόκκινο χαλί των Καννών έφθασε μέχρι την άλλη πλευρά της Μεσογείου, σε ένα άλλο σκηνικό: στα ερείπια της Γάζας όπου πραγματοποιήθηκε το Karama-Gaza Human Rights Film Festival, το τριήμερο 12-14 Μαΐου.
Φωνές ενθουσιασμού, φώτα, ασυνήθιστες πρωτοβουλίες και ταινίες επισκίασαν για λίγα 24ωρα τη ζοφερή πραγματικότητα της απώλειας. Μετά από χιλιάδες νεκρούς, με ένα ερειπωμένο σκηνικό γκρεμισμένων σπιτιών να «πλακώνει» την καθημερινότητα, δόθηκε η αφορμή για ένα χαμόγελο.
Στην ιστορία, όμως της Γάζας, αυτό είναι το πρώτο φεστιβάλ που έρχεται να δώσει τα κινηματογραφικά του «φώτα». Το σινεμά απουσιάζει από τη ζωή της περιοχής από την Πρώτη Ιντιφάντα, την παλαιστινιακή εξέγερση το 1987.
Μια ομάδα κινηματογραφικών παραγωγών και δημοσιογράφων άλλαξαν κάπως αυτά τα δεδομένα στήνοντας μια ασυνήθιστη «γιορτή». Τη γιορτή της αξιοπρέπειας και της ειρήνης, μέσα από 28 ταινίες από διάφορες γωνιές του κόσμου που επιλέχθηκαν από ειδική επιτροπή.
Οι προβολές ταινιών έγιναν σε ανατολική συνοικία της Γάζας με «φόντο» τα ξεριζωμένα σπίτια και ένα κατεστραμμένο τζαμί. Η επιλογή της τοποθεσίας συνέπλεε με την ιδέα της ανακωχής.
Στο επίκεντρο του φεστιβάλ βρέθηκε το δικαίωμα που έχουν όλοι στη ζωή και στην τέχνη, με την φιλειρηνική διάθεση να κυριαρχεί. Μέσα στις βασικές επιδιώξεις ήταν, ακόμη, να τονιστεί ο πόνος που βιώνουν τα θύματα του πολέμου, αλλά και να καταστεί σαφής η σημασία της αποστολής βοήθειας για την ανέγερση των κατεστραμμένων κτιρίων.
Το Φεστιβάλ ανέβηκε και με τη βοήθεια κατοίκων. Κατοίκων που ήθελαν να αποδείξουν ότι Γάζα δεν σημαίνει μόνο κατεστραμμένα σπίτια και εκτόξευση πυραύλων.
Άντρες, γυναίκες και παιδιά, όλοι συνεργάστηκαν για να «αναστήσουν» τη χαμένη φωνή της τέχνης. Βάζοντας για λίγες ώρες στην άκρη τον πόνο του πολέμου, χωρίστηκαν σε ομάδες. Άλλος έφερνε το νερό, άλλος τον καφέ, άλλοι βοήθησαν στο στήσιμο της σκηνής, στη διακόσμηση, τοποθέτησαν μια μεγάλη οθόνη σε τοίχο κατεστραμμένης οικίας και τα φώτα άναψαν.
Και ανάμεσα σε όλα ένα κόκκινο χαλί 70 μέτρων. Μπορεί να ακούγεται παράδοξο, δεν ήταν όμως το κόκκινο χαλί της πολυτέλειας. Ήταν «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα της πραγματικότητας της Γάζας. Συμβόλιζε το αίμα που χύθηκε το περασμένο καλοκαίρι, με τους νεκρούς να ξεπερνούν τα 1.000 άτομα.
Οι κάτοικοι που παρακολούθησαν το φεστιβάλ πέρασαν όλοι από το κόκκινο χαλί, διασχίζοντας το δρόμο από τα ερειπωμένα σπίτια μέχρι τη μεγάλη οθόνη.
Η προσέλευση κινήθηκε σε ιδιαίτερα ικανοποιητικά πλαίσια. Εκατοντάδες κάτοικοι της Γάζας έδωσαν το «παρών», με την πρεμιέρα του Φεστιβάλ να διαφοροποιείται από τη ζοφερή καθημερινότητα.
Συναυλίες, ομιλίες, παιδιά να τραγουδούν και δύο ταινίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα προλόγισαν την ασυνήθιστη εκδήλωση. Τα φώτα επιτέλους άναψαν σε μια συνοικία που οι άνθρωποι ζουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά υπό το «σκληρό» φως των κεριών. Για λίγα 24ωρα ο ενθουσιασμός «ήρθε» στη Γάζα, με τους κατοίκους να αισθάνονται ότι ζουν.
Επιμέλεια: Ελισάβετ Σταμοπούλου
in.gr
