Ο Αντώνης Καλκαβούρας βάζει στην ζυγαριά τα συν και τα πλην των «αιωνίων αντιπάλων» στους δύο πρώτους τελικούς κι επιχειρεί να κατασταλλάξει για την κατεύθυνση προς την οποία γέρνει η πλάστιγγα της μάχης του εφετινού πρωταθλήματος.
Επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να θεωρείται σύμπτωση, η 4η συνεχόμενη νίκη (71-66) του Παναθηναϊκού στο Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας» και το εκτός έδρας αήττητο των 363 ημερών (ένας χρόνος παρά δύο μέρες), μόνο στην τύχη δεν μπορεί να οφείλονται!
Πάμε, λοιπόν, να δούμε γιατί το break στο… break (1-1 στις νίκες) στους δύο πρώτους τελικούς, που συνέβη μόλις για 2η φορά στην ιστορία των τελικών (η πρώτη ήταν το 2016, με τους «πράσινους» να κερδίζουν το πρώτο ματς στον Πειραιά και τους «ερυθρόλευκους» να… απαντούν «με το ίδιο νόμισμα» στο δεύτερο παιχνίδι του ΟΑΚΑ) και η κυριαρχία του «τριφυλλιού» στο Φάληρο, δίνουν τροφή για μία ασφαλή ανάλυση, η οποία βασίζεται στο αγωνιστικό δείγμα που παρουσιάζουν οι δύο μονομάχοι από το ξεκίνημα του 2018.
Με αυτά ακριβώς τα λόγια, περιέγραψε ο Τσάβι Πασκουάλ την ολική επαναφορά του «τριφυλλιού», μετά την ήττα πριν από τέσσερα βράδια στον εναρκτήριο αγώνα των τελικών. Επομένως, το σχόλιο του στην συνέντευξη Τύπου στο Φαληρικό Στάδιο, δεν θα μπορούσε παρά να είναι μία συνέχεια του προηγούμενου συλλογισμού του: «Έκπληξη για μένα δεν ήταν η νίκη μας στο δεύτερο παιχνίδι, αλλά η εικόνα που παρουσιάσαμε στο πρώτο, μετά από 31 συνεχείς νίκες», επεσήμανε ο Καταλανός τεχνικός που είχε κάθε λόγο να νιώθει δικαιωμένος από τις τακτικές προσαρμογές που εφήρμοσε στο 2ο ματς και οι οποίες, είχαν σημαντική συνεισφορά στο 4ο σερί “διπλό” του «τριφυλλιού» επί των Πειραιωτών.
Τι διαφορετικό έκαναν οι «πράσινοι»…
Όπως παραδέχτηκε ο 45χρονος προπονητής, μετά από σχετική ερώτηση συναδέλφου, το DNP του Νίκου Παππά και η απουσία του Μάϊκ Τζέϊμς από την πρώτη πεντάδα, είχαν εξήγηση και οφείλονταν στην απόφασή του να αρχίσει με τρία ψηλά guards (Καλάθης, Ρίβερς και Λοτζέσκι). Ο λόγος; Μα φυσικά να δυσκολέψει τις αλλαγές στο μαρκάρισμα του φυσικού ηγέτη της ομάδας, «εξοπλίζοντας» την περιφέρεια του με δύο παίκτες που δεν μαρκάρονται εύκολα και μπορούν να σκοράρουν με κάθε τρόπο (με τον “Λότζο” να είναι αποτελεσματικός και στο post-up).
Μ’ αυτό τον τρόπο, ο τεχνικός των φιλοξενουμένων «επέτρεψε» μεγαλύτερη ελευθερία στον Καλάθη (έγιναν λιγότερες αλλαγές πάνω του), που ήταν ο γνωστός Νικ, πλησιάζοντας τα στατιστικά standards του (18π., 8ρ. & 6ασ.) και πήρε ανέλπιστα αξιοσημείωτη επιθετική βοήθεια από τον Λοτζέσκι (13π., 3ρ. & 2ασ. με 5/6 σουτ), που χρησιμοποιήθηκε περισσότερο από ποτέ (29’34’’) στην εφετινή σεζόν και δικαίωσε την εμπιστοσύνη του προπονητή για το ρόστερ των playoffs.
Ο αποσυντονισμός του αμυντικού πλάνου των «ερυθρόλευκων», ευνόησε και τον Μάϊκ Τζέϊμς (17π. & 5ρ.), που βρήκε διαδρόμους για τα γνωστά “drive” και τα “floater” του και μπήκε σε “attack mode”, στο διάστημα που ο «Εξάστερος» έχτισε την μεγαλύτερη διαφορά των 13 πόντων (52-65 στο 33’30’’).
Ο Πασκουάλ, όμως, ευτύχησε να πάρει κι ένα πολύ ποιοτικό 8λεπτο από τον Ζακ Όγκουστ (4π., 4ρ., 1ασ. & 1κοψ. με 2/2 σουτ), που όχι απλά έδωσε ανάσες στον Γκιστ (στο 2ο μέρος πήρε μπροστά κι αυτός) αλλά έκανε αισθητή την παρουσία του κι έβγαλε ενέργεια και στις δύο πλευρές του γηπέδου.
Σε ομαδικό επίπεδο, ο Παναθηναϊκός «εγκατέλειψε» την επιμονή του στο μακρινό σουτ, που τόσο πολύ του έδωσε ο Ολυμπιακός, στα δύο τελευταία ματς του «Νίκος Γκάλης», στον 1ο τελικό (5/29 τριπ.) και στο ματς του 2ου γύρου της Euroleague (9/28 τριπ.), τα οποία έληξαν με νίκες των «ερυθρόλευκων». Είναι ενδεικτικό ότι οι παίκτες του «τριφυλλιού», σε σχέση με τα δίποντα (20/41), επιχείρησαν υποδιπλάσιες προσπάθειες για τρεις πόντους (7/18) και είχαν σαφώς πιο ορθολογιστικές επιλογές στην επίθεση.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αξιοποίησαν με μεγαλύτερη συνέπεια (όχι όμως και με την ανώτατη) την υπεροχή που έχουν απέναντι στους αντιπάλους τους σε αθλητικά προσόντα αλλά και αριθμητικά, σε παίκτες που μπορούν να σηκώσουν το σκοράρισμα τέτοιων αγώνων και να κουβαλήσουν την ομάδα τους.
Στην ίδια εξίσωση, κινήθηκε και η αμυντική προσήλωση του Παναθηναϊκού, που απέναντι σε μία ομάδα με ξεκάθαρα λιγότερη αθλητικότητα και ενέργεια, περισσότερους τραυματισμούς και λιγότερες λύσεις, δέχεται κατά μ.ο. 62, 4 πόντους στα πέντε τελευταία ματς στο ΣΕΦ (ρεκόρ 4-1). Κάπως έτσι, ο Πασκουάλ έχει πάρει τον «αέρα» του Ολυμπιακού στον Πειραιά και μετράει 4 διαδοχικές νίκες από τον 4ο περυσινό τελικό μέχρι σήμερα και 5/8 συνολικά στην θητεία του στον «πράσινο» πάγκο!
Το «ρεζερβουάρ» του Ολυμπιακού δεν φτάνει για back-to-back υπέρβαση!
Στο δεύτερο παιχνίδι των τελικών, η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου απέδειξε ότι το «διπλό» του ΟΑΚΑ, πέρα από το επιτυχημένο προπονητικό πλάνο, ήταν περισσότερο συνδυασμός συμπτώσεων που ευνόησαν τους φιλοξενούμενους (κάκιστη εικόνα του Παναθηναϊκού και ταυτόχρονο step-up παικτών που είχαν καιρό να παίξουν τόσο καλά) και λιγότερο προϊόν ενός ενδεχόμενου φορμαρίσματος τους.
Τρανή απόδειξη, το γεγονός ότι μόλις στο 4ο λεπτό, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν προλάβει να πετύχουν 15 πόντους, χωρίς ακόμη να έχουν χάσει ούτε ένα σουτ εντός πεδιάς (4/4 δίποντα, 1/1 τρίποντο σουτ και 4/5 βολές) και προηγούνταν με μόλις +4 (15-11)! Ακολούθησε ένα σερί 0-10 του Παναθηναϊκού, που πήγε την διαφορά στο -6 (15-21 στο 6’29’’) και το παθητικό των 27 πόντων στην 1η περίοδο, ήταν ο πρώτος αρνητικός οιωνός, σε ένα ματς, που ως εκείνο το σημείο, φαινόταν πολύ ισορροπημένο.
Τι συνέβαινε, αλήθεια όμως, μέχρι τότε και ίσως μέχρι το τέλος του ημιχρόνου; Απλά, οι Πειραιώτες αξιοποιούσαν στο έπακρο όλα τις ευκαιρίες που τους έδινε η ελλιπής αμυντική προσήλωση των φιλοξενουμένων, έβαλαν όλα τα ελεύθερα σουτ της 2ης περιόδου και πήγαν στ’ αποδυτήρια, έχοντας πετύχει 43 πόντους με 12/17 δίποντα (70,6%) και 4/9 τρίποντα (44,4%), αλλά και με το ισχνό προβάδισμα των μόλις 3 πόντων (43-40).
Τα ανησυχητικά νούμερα ήταν δύο: α) οι 40 πόντοι παθητικό από μία ομάδα με αποδεδειγμένα περισσότερες λύσεις στην επίθεση και κατά δεύτερον και β) οι μόλις 8 από τους 43 πόντους των γηπεδούχων, είχαν επιτευχθεί από τους δύο ηγέτες και κατ’ εξοχήν σκόρερ τους, τον Σπανούλη (6π. με 3/4 διπ. & 0/3 τριπ.) και τον Πρίντεζη (2π. με 2/2 βολές & 0/2 σουτ)! Θα μου πείτε ότι και στο ΟΑΚΑ και για τα δεδομένα τους, ο συνολικός απολογισμός τους (6π. με 1/11 σουτ) ήταν πενιχρός… Σύμφωνοι, αλλά πόσο συχνά μπορεί να συμβαίνει αυτό και να κερδίζει ο Ολυμπιακός; Ειδικότερα, έτσι όπως είναι δομημένος…
Όπως φάνηκε, η εικόνα του πρώτου αγώνα ήταν περισσότερο μία αγωνιστική έκλαμψη (ενισχυμένη με ένα πλάνο που είχε φέρει αποτελέσματα), σε συνδυασμό με το «χαμηλότερο βαρομετρικό» του εφετινού Παναθηναϊκού… Στο 2ο μέρος, όταν οι παίκτες του Πασκουάλ έσφιξαν ακόμη περισσότερο την άμυνά τους και η ψυχολογική πίεση της έδρας επηρέασε τους «ερυθρόλευκους», που αστόχησαν στα 9 πρώτα σουτ της 3ης περιόδου κι έκτοτε βρέθηκαν να κυνηγάνε, η μορφή του αγώνα άλλαξε άρδην…
Το 16/26 σουτ του πρώτου μέρους, έγινε 18/39 στο 30ό λεπτό (2/13 σουτ και μόλις 7 πόντους στο 3ο δεκάλεπτο), ενώ το -13 του 34ου λεπτού (52-65), υποδήλωνε ένα επιμέρους σκορ 11-28 από το 17’13″ (41-37) έως το 33’30’’. Στο πλέον καθοριστικό παιχνίδι, λοιπόν, με ένα “break” ήδη στο ενεργητικό του, μπροστά σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ και μετά από ένα πρώτο μέρος, στο οποίο έδειχνε «καυτός» επιθετικά (χωρίς ουσιαστικά σπουδαία βοήθεια, κατά κύριο λόγο από τον “Πριντ” και κατά δεύτερον από τον “Kill-Bill”), ο Ολυμπιακόςαποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων και ανήμπορος να “ματσάρει” σε αθλητικότητα, ενέργεια, πάθος, επιθυμία και λύσεις τον Παναθηναϊκό…
Τι δείχνουν οι «μπασκετικοί οιωνοί»…
Φταίνε οι τραυματισμοί και η φθορά των ηγετών του; Φταίει η έλλειψη αθλητικών ψηλών; Φταίνε οι λιγότερες λύσεις και ο προσανατολισμός πάνω στον οποίο «δομήθηκε» η ομάδα; Η αυτοψία θα δείξει πολύ σύντομα… Έως τώρα πάντως, τα μπασκετικά σημάδια δείχνουν ότι δύσκολα θα υπάρξει τρίτο σερί break! Μέχρι αποδείξεως του εναντίου πάντα… Η διάψευση άλλωστε, αποτελεί τον πιο εντυπωσιακό τρόπο απόδειξης της σπάνιας ομορφιάς του αθλητισμού! Έστω κι αν το μπάσκετ είναι από τα πιο δίκαια αθλήματα…
gazzetta.gr
Αντώνης Καλκαβούρας
