ΤΟΠΙΚΑ

Αναπτυξιακές προτάσεις στα… αζήτητα- Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας χρόνια προτείνει αλλά… (φωτο)

αναπτυξιακές-προτάσεις-στα-αζήτητα-113165

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΑΛΛΑ…

Μετατροπή του Σιλό σε ξενοδοχειακή μονάδα με spa, χώρο μουσείου, χώρους αναψυχής, μαρίνα και σταθμό υδροπλάνων. Πλωτές εγκαταστάσεις φιλοξενίας νέων πάνω στη θάλασσα μπροστά από τις αποθήκες Τελωνείου οι οποίες θα αξιοποιηθούν ως χώρος πολιτισμού. Διαμόρφωση παραλιακής ζώνης στις Πλάκες από τηνεκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής έως την τσιμεντοβιομηχανία Ηρακλής. Δημιουργία ερευνητικού κέντρου με στόχο τη διατήρηση της βιοποικιλότητας του θεσσαλικού κάμπου στο Νταμάρι της ΑΓΕΤ. Αξιοποίηση του οικοπέδου του Οινοπνεύματος για τη δημιουργία φοιτητικής εστίας. Δημιουργία τελεφερίκ που θα ενώνει τον Βόλο με το Πήλιο μέχρι την Τσαγκαράδα…

Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ

Αναπτυξιακές προτάσεις ακόμη και μιας δεκαετίας πριν, «στοιχειώνουν» αναξιοποίητες στη «βιβλιοθήκη» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Νέοι άνθρωποι με φρέσκια ματιά οραματίστηκαν παρεμβάσεις που θα έδιναν προστιθέμενη αξία στην ίδια την πόλη και το παραλιακό της μέτωπο. Κατέθεσαν τις διδακτορικές διατριβές τους, όμως οι προτάσεις έμειναν στα χαρτιά…

Την ίδια ώρα που ο δρόμος της ανάπτυξης χαρακτηρίζεται μονόδρομος για την έξοδο από την κρίση, το έμψυχο δυναμικό του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και οι αναπτυξιακές προτάσεις που κατά καιρούς παρουσιάζει, διαχρονικά δεν αξιοποιούνται από τις αρχές του τόπου.

Μία έρευνα στη «βιβλιοθήκη» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αποκαλύπτει πλούτο ιδεών για έργα που θα μπορούσαν να αλλάξουν το τοπίο στον Βόλο.

Το Σιλό ως ξενοδοχείο

Τον Σεπτέμβριο του 2011 η Μαρία Θεοδώρα Πυρογιάννη στο πλαίσιο διδακτορικής διατριβής με επιβλέποντα καθηγητή τον κ. Ζήση Κοτιώνη, πρότεινε τη μετασκευή της σιταποθήκης Σιλό σε ξενοδοχειακή μονάδα και την αναδιαμόρφωση της εμπορικής προβλήτας του λιμανιού του Βόλου.

Το σχέδιο αυτό θα αποτελούσε τηναρχή μιας μελλοντικής αστικοποίησης όλου του κεντρικού προβλήτα του λιμανιού, που θα ενεργοποιούσε τοπαραλιακό μέτωπο της πόλης και θα ένωνε το πάρκο του Αναύρου με τον αστικό πυρήνα των Παλαιών, μεαπώτερο στόχο τη δημιουργία δικτύου πεζοδρόμων, ποδηλατοδρόμων και πάρκων που θα καταλήγουν στοπεδίο του Αρεως (Πολυτεχνικές σχολές).

Το Σιλό μετατρέπεται σε ξενοδοχειακή μονάδα με σπα και πλαισιώνεται από χώρους ψυχαγωγίας και μουσείο

Η πρόταση αφορούσε στη δημιουργία τεσσάρων θεματικών ενοτήτων στην εμπορική προβλήτα του Σιλό:

-τουρισμός: ξενοδοχείο, spa

-εκπαίδευση/πολιτισμός: μουσείο, εκθεσιακός χώρος

-αθλητισμός/αναψυχή: γήπεδα τέννις και μπάσκετ, πάρκο, εστιατόρια, καφέ, πισίνα

-συγκοινωνίες: μαρίνες για σκάφη αναψυχής, τερματικός σταθμός τρένου, σταθμός υδροπλάνου.

Σύμφωνα με το σχέδιο, το πρώτο κτιριακό συγκρότημα περιλαμβάνει το υπάρχον κτίριο της σιταποθήκης, και τα νέα κτίρια της εισόδου και του spa. Το Σιλό θα φιλοξενεί ένα μουσείο στον ελεύθερο ημιυπόγειο χώρο, που θα αφορά την αποθήκευση και τη ροή του σίτου. Τμήμα του μηχανισμού θα παραμείνει, όπως και οι γερανοί φορτοεκφόρτωσης στον εξωτερικό χώρο, ως κομμάτια του μουσειακού χώρου.

Εκεί που σήμερα βρίσκονται οι κυψέλες, θα είναι το κυριότερο τμήμα του ξενοδοχείου, δηλαδή τα δωμάτια και οι σουίτες. Στον 6ο όροφο και στο δώμα, το οποίο βρίσκεται στα 32,5 μέτρα από το έδαφος, θα λειτουργήσει εστιατόριο-καφέ-μπαρ για τις ανάγκες του ξενοδοχείου. Ο πύργος παραμένει ως χώρος κάθετης ροής, με κλιμακοστάσιο και 2 ανελκυστήρες στο σημείο που σήμερα βρίσκεται ο μηχανισμός ανύψωσης του σίτου. Το διώροφο κτίριο του Σιλό θα εξυπηρετεί κυρίως βοηθητικές λειτουργίες στο δυτικό τμήμα του, όπως τουαλέτες, και αποτελεί την είσοδο για το μουσείο του ημιυπόγειου από τον εξωτερικό στεγασμένο διάδρομο.

Η είσοδος του ξενοδοχείου τοποθετείται στο βόρειο τμήμα για την εύκολη πρόσβαση των επισκεπτών και τη σύνδεση με τον αστικό ιστό. Τέλος στη νότια πλευρά της σιταποθήκης προστίθεται ένας χαμηλότερος σε ύψος όγκος, που λειτουργεί ως σπα με 2 εσωτερικές πισίνες.

Το δεύτερο κτιριακό συγκρότημα στεγάζει το δεύτερο εστιατόριο και καφέ, και το τρίτο τμήμα του συγκροτήματος φιλοξενεί μια θεατρική σκηνή.

Πίσω από την πλατεία στη δυτική πλευρά, βρίσκεται ο τερματικός σταθμός των τρένων, δίπλα στη παλιά σιδηροδρομική γραμμή της προβλήτας. Ενώ στο νοτιότερο άκρο διαμορφώνεται η μαρίνα και ο σταθμός των υδροπλάνων.

Πλωτός χώρος φιλοξενίας

Η διπλωματική εργασία των φοιτητριών Ευθυμίας Δημητρακοπούλου και Αρχοντής Ιωάννου το 2013, με επιβλέποντα τον καθηγητή Κωνσταντίνο Αδαμάκη, πρότεινε… «φιλοξενία στα όρια», τη δημιουργία δηλαδή πλωτού ξενώνα νέων και χώρων πολιτισμού στις διατηρητέες αποθήκες του λιμανιού στον Βόλο.

Στο επίκεντρο μελέτης βρέθηκε η σχέση μεταξύ της θάλασσας και της στεριάς, του παλιού με το καινούργιο, του κατοίκου με τον επισκέπτη. Με κατεύθυνση τον σεβασμό στην υφιστάμενη κατάσταση, γίνεται επανάχρηση των διατηρητέων αποθηκών, με κοινόχρηστες χρήσεις, όπως χώροι πολιτισμού, εστίασης και ψυχαγωγίας.

Πλωτοί χώροι φιλοξενίας με ταυτόχρονη αξιοποίηση των αποθηκών Τελωνείου

Στο συγκρότημα προτείνεται η δημιουργία μιας νέας κατασκευής για την εξυπηρέτηση του χώρου υποδοχής των επισκεπτών, η οποία αποτελεί την αρχή για την εξάπλωση ενός πλωτού συστήματος που υποδέχεται τις μονάδες φιλοξενίας. Ως μονάδα επιλέγεται το container διατηρώντας το ύφος του λιμανιού μέσω της υλικότητας και της στοίβαξής του.

Χαρακτηριστικό επίσης, της σύνθεσης αποτελεί η ανεμπόδιστη προσβασιμότητα στον χώρο με τη δημιουργία πλατείας ανοιχτής προς το κοινό.

Νέα παραλία στις Πλάκες

Μία νέα παραλία στις Πλάκες οραματίστηκαν οι φοιτήτριες Κωνσταντίνα Κολλιοπούλου και Αφροδίτη Κυριαζή στο πλαίσιο διπλωματικής εργασίας τους με επιβλέποντες καθηγητές τους Εβελυν Γαβρήλου και Δημήτρη Φιλιππιτζή.

Η πρόταση αφορά στη διαμόρφωση του μετώπου της παραλιακής ζώνης, από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής έως την τσιμεντοβιομηχανία Ηρακλής (ΑΓΕΤ), που ονομάζεται Πλάκες.

Σκοπός είναι η διαμόρφωση της παραλιακής αυτής ζώνης διατηρώντας τον χαρακτήρα της περιοχής. Διατηρούνται και χρησιμοποιούνται οι περισσότερες από τις ήδη υπάρχουσες μικροκατασκευές και όπου κρίνεται αναγκαίο επεκτείνονται ή σχεδιάζονται καινούριες. Αυτό γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μη διαταράσσεται το φυσικό τοπίο και να διατηρείται η αρμονία. Στόχος δεν είναι η μετατροπή της περιοχής σε τουριστικό θέρετρο αλλά η παροχή μεγαλύτερης άνεσης στη διαμονή των επισκεπτών. Η περιοχή έχει έκταση περίπου ένα χιλιόμετρο.

Νέα παραλιακή διαδρομή ενός χιλιομέτρου στις Πλάκες

Σκοπός είναι να μπορεί κάποιος να προσεγγίσει και να διασχίσει τη περιοχή πεζός, με ποδήλατο, με IX είτε με πλεούμενο. Επίσης διατηρείται ένας ακόμα τρόπος προσέγγισης, με το ονομαζόμενο τρενάκι του Πηλίου. Για τον λόγο αυτό επεκτείνεται ο πεζόδρομος, ο οποίος αποκτά πλάτος 2,80 μ. κατά μέσο όρο. Ανάμεσα στον πεζόδρομο και τον αυτοκινητόδρομο, σχεδιάστηκε ο ποδηλατόδρομος με πλάτος 2 μ. Προνοήθηκαν δύο χώροι στάθμευσης για τα IX. Ο ένας βρίσκεται στην ακτή Ν.Ο.Β και άλλος στο μέσο της περιοχής, στις παρυφές της Γορίτσας, πάνω από τον δρόμο. Όσο για τα ποδήλατα, υπάρχουν θέσεις στάθμευσης στους χώρους πρασίνου, κάτω από τον δρόμο και πάνω ακριβώς από την περιοχή μελέτης.

Ενας περαστικός μπορεί, από το ύψος του δρόμου, να εντοπίσει τις νέες καταστάσεις που έχουν προταθεί, από κάποιες σημειακές εξάρσεις (φώτα, στέγαστρα, τοιχάκια, φάρος).

Μονάδες καλλιεργειών & τράπεζα σπόρων στο Νταμάρι της ΑΓΕΤ

Μία πρωτοποριακή ιδέα για τη διαμόρφωση του λατομείου της ΑΓΕΤ, είχαν οι φοιτήτριες Ιφιγένεια Δηλαβεράκη και Κατερίνα Κουτσογιάννη. Στη διδακτορική διατριβή που εκπόνησαν με επιβλέποντα τον καθηγητή Ζήση Κοτιώνη πρότειναν τη δημιουργία ενός τοπικού δικτύου ανταλλαγής και διατήρησης παραδοσιακών ποικιλιών φυτών, με στόχο τη διατήρηση της βιοποικιλότητας του θεσσαλικού κάμπου. Το δίκτυο αυτό συγκροτείται από μονάδες καλλιεργειών που αναπτύσσονται κατά μήκος των βαθμίδων του λατομείου και από ένα κτιριακό συγκρότημα – τράπεζα σπόρων που αποτελείται από κτίριο ενημέρωσης των επισκεπτών, ερευνητικό κέντρο και μονάδες κατοίκησης των ερευνητών.

Καλλιέργειες και ερευνητικό κέντρο στον χώρο του λατομείου στην ΑΓΕΤ με στόχο τη δημιουργία ενός τοπικού δικτύου ανταλλαγής και διατήρησης παραδοσιακών ποικιλιών φυτών

Το κτιριακό συγκρότημα αναπτύσσεται σε τρεις βαθμίδες του λατομείου.

Στη πρώτη βαθμίδα Βρίσκεται το κτίριο των επισκεπτών που αποτελείται από χώρους έκθεσης και ενημέρωσης σχετικά με τη λειτουργία της τράπεζας σπόρων. Στα δυο τελευταία επίπεδα ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τη διαδικασία συλλογής και αποθήκευσης των σπόρων.

Η σύνδεση με τη δεύτερη Βαθμίδα πραγματοποιείται με μια ράμπα που οδηγεί στο κτίριο των εργαστηρίων. Εδώ βρίσκονται οι χώροι ανάλυσης και μελέτης των σπόρων και ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για τη συντήρηση των σπόρων. Στα δυο τελευταία επίπεδα Βρίσκεται η βιβλιοθήκη με τα αναγνωστήρια και ένας υπόσκαφος ημιυπαίθριος κήπος ανάγνωσης.

Στη τρίτη βαθμίδα βρίσκονται οι ξενώνες για τους ερευνητές. Στο πρώτο επίπεδο αναπτύσσονται οι κοινόχρηστοι χώροι (χώρος υποδοχής, εστιατόριο, καφετέρια, χώρος Η/Υ) που καταλήγουν σε μια υπαίθρια πισίνα και ειδικά διαμορφωμένους χώρους αποδυτηρίων.

Διαμέσου ραμπών γίνεται η μεταφορά των προϊόντων που παράγονται από τις καλλιέργειες που αναπτύσσονται στις βαθμίδες του λατομείου.

Για τις ανάγκες της καλλιέργειας μεταφέρεται χώμα από το Πήλιο και δημιουργείται ένα δίκτυο υδροδότησης. Στην αρχή και λόγω της φύσης του πετρώματος οι καλλιέργειες διαμορφώνονται μέσα σε ειδικά παρτέρια. Τα προϊόντα που συλλέγονται θα μπορούσαν να αποθηκεύονται σε κάποιους από τους χώρους του εργοστασίου της ΑΓΕΤ ύστερα από ειδική διαμόρφωση.

Φοιτητική εστία στο Οινόπνευμα

Σήμερα, η δημιουργία φοιτητικής εστίας για την κάλυψη των ολοένα αυξανόμενων αναγκών φοιτητών βρίσκεται στο προσκήνιο. Τον Σεπτέμβριο 2013 ο φοιτητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Αχιλλέας Οικονόμου με επιβλέποντα καθηγητή τον Κων. Αδαμάκη, είχε προτείνει μέσω της διπλωματικής του εργασίας την αξιοποίηση του «Οινοπνεύματος» (βιομηχανικό συγκρότημα ΑΘΟΕ).

Για την επεξεργασία του οικοπέδου σημαίνοντα ρόλο έπαιξε το βιομηχανικό συγκρότημα που υπάρχει στην ανατολική του πλευρά. Τα παλιά βιομηχανικά κτίρια αποτελούν ζωντανά πολιτιστικά μνημεία που χρειάζονται προστασία, και μπορούν να αναλάβουν νέες χρήσεις και ρόλους στις σύγχρονες πόλεις προσφέροντας καινούργιους ενδιαφέροντες χώρους. Στο βιομηχανικό συγκρότημα της Α.Θ.Ο.Ε., θα απομακρυνθούν τα συντρίμμια των γκρεμισμένων κτιρίων και θα κατεδαφιστεί ο περιμετρικός πέτρινος τοίχος, καθώς και ορισμένα ακόμη κτίρια, τα οποία η δομοστατική τους ικανότητα κρίνεται ανεπαρκής και καταλαμβάνουν μη σημαίνοντα ρόλο στην ιστορία του εργοστασίου. Αυτά τα κτίρια είναι το λεβητοστάσιο, το ζυγιστήριο, το κτίριο που βρίσκονταν τα αποδυτήρια και το εστιατόριο των εργατών, και ορισμένες αποθήκες του πρώην εργοστασίου. Οτιδήποτε άλλο πέραν αυτών διατηρείται ανέπαφο και γίνονται ενισχύσεις όπου απαιτείται.

Για τη δημιουργία της φοιτητικής εστίας και την ταυτόχρονη επανάχρηση του εργοστασίου, αποφασίστηκε στο βιομηχανικό συγκρότημα να τοποθετηθούν κοινόχρηστες χρήσεις, τόσο ψυχαγωγικού όσο και πολιτισμικού χαρακτήρα, για την καλύτερη ανάδειξη και αξιοποίηση των βιομηχανικών κτιρίων. Στη δυτική πλευρά οι προϋπάρχουσες αθλητικές εγκαταστάσεις θα παραμείνουν, με διαφορετική μορφή και διάταξη, και στο κέντρο του οικοπέδου θα τοποθετηθούν οι κυρίως χώροι διαμονής των εστιών.

Το κτίριο της διαμονής αποτελεί νέα κατασκευή και για τον σχεδιασμό του δόθηκε προσοχή τόσο στο υπάρχον βιομηχανικό συγκρότημα όσο και στη γύρω περιοχή, πράγματα με τα οποία έπρεπε η νέα κατασκευή να «συνδιαλέγεται» και να τα σέβεται ταυτόχρονα.

Το νέο κτίριο διαμονής αποτελείται από τρεις μακρόστενους παραλληλόγραμμους όγκους, οι οποίοι ενώνονται όλοι με όλους μέσω γεφυρών σε κάθε όροφο. Το κτίριο οργανώνεται στο επίπεδο του ισογείου, του υπογείου, των τριών ορόφων και των δωμάτων. Αρχικά, στο επίπεδο του ισογείου υπάρχουν μόνο τα κλιμακοστάσια, χώροι γραφείων της διοίκησης, κοινόχρηστα αναγνωστήρια και μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων με χωρητικότητα 80 ατόμων. Στο υπόγειο υπάρχει το μηχανοστάσιο του κτιρίου, αποθήκες και χώρος πλυντηρίων. Στους ορόφους συναντά κανείς τα δωμάτια της εστίας, καθώς και χώρους καθιστικών ανοιχτούς και κλειστούς, playroom και κοινόχρηστες κουζίνες. Σε όλους τους ορόφους υπάρχουν αίθριοι χώροι. Τα δώματα της κατασκευής είναι σε πολλά σημεία βατά, στα οποία και δημιουργείται πράσινο δώμα και στις απολήξεις του μεταλλικού σκελετού τοποθετούνται φωτοβολταϊκά πανέλα με σκοπό την εξοικονόμηση ενέργειας.

Το βιομηχανικό συγκρότημα αναλαμβάνει υποστηρικτικές χρήσεις της εστίας και κοινωφελής χρήσεις για την πόλη. Ειδικότερα στα πέτρινα κτίρια φιλοξενούνται η κουζίνα και το εστιατόριο της εστίας, ένα αμφιθέατρο 200 ατόμων, ένας μουσειακός χώρος με την ανάδειξη της ιστορίας του εργοστασίου, γραφεία της διοίκησης και καφετέρια.

Στα δύο πολυώροφα μπετονένια κτίρια δημιουργείται μια μικρή βιβλιοθήκη με χώρους ανάγνωσης.

Οι αθλητικές εγκαταστάσεις αναδιαρθρώνονται και δημιουργούνται καινούριες για την εξυπηρέτηση τόσο των ενοίκων της εστίας όσο και των κατοίκων της περιοχής. Οι νέες αθλητικές εγκαταστάσεις περιέχουν ανοιχτά γήπεδα (ένα γήπεδο βόλεϊ, 2 γήπεδα μπάσκετ, 2 γήπεδα τένις, 1 γήπεδο ποδοσφαίρου 5×5) και κλειστές αθλητικές εγκαταστάσεις (πισίνα, γυμναστήριο). Οι κλειστές αθλητικές εγκαταστάσεις επιλέχθηκε να γίνουν υπόσκαφες.

Επί της οδού Κολοκοτρώνη, δημιουργείται είσοδος και έξοδος για υπόγειο χώρο στάθμευσης 70 θέσεων.

Η φοιτητική εστία που προτείνεται θα δύναται να καλύψει τις ανάγκες για διαμονή και σίτιση 164 ατόμων.

Με τη δημιουργία της φοιτητικής εστίας στο επιλεγμένο οικόπεδο, η περιοχή θα γίνει τοπόσημο και θα αναβαθμιστούν οι προσφερόμενες υπηρεσίες τόσο της πόλης του Βόλου όσο και του πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Τελεφερίκ

Επί σειρά ετών συζητείται στον Βόλο η κατασκευή τελεφερίκ που θα ενώνει την πόλη με το Πήλιο. Το 2007 ο φοιτητής Αδάμος Κωνσταντίνος υπό την επίβλεψη των καθηγητών του Π.Θ. Δημήτρη Φιλιππιτζή και Ιορδάνη Στυλίδη, ανέλαβε να κάνει τη δική του μελέτη.

Αντικείμενο της μελέτης ήταν η πλήρης εγκατάσταση συστήματος Τελεφερίκ, το οποίο μεταφορικά θα συνδέσει το Βόλο με επίκαιρα σημεία-θέσεις του Πηλίου.

Με τελεφερίκ από τον Βόλο έως τη Νταμούχαρη: πρόταση από το 2007!

Το έργο περιλαμβάνει τους σταθμούς μετεπιβίβασης με χώρους υποδοχής, στάθμευσης αυτοκινήτων και εκδοτήρια.

Επίσης περιλαμβάνει τους εναέριους καλωδιακούς συρμούς που προβλέπεται να είναι κλειστές καμπίνες των έξι ατόμων, με τα βάθρα και τους μεταλλικούς πυλώνες ανάρτησης των συρματόσχοινων του συρμού.

Το τελεφερίκ μπορεί να μεταφέρει με ασφάλεια περισσότερους από 500 τόνους ανά ώρα και να αναπτύξει ταχύτητα κύλισης που να ξεπερνά τα 40 χλμ/ώρα.

Οι προτεινόμενες θέσεις διασύνδεσης και οι μεταξύ τους αποστάσεις του Τελεφερίκ είναι οι εξής:

  • Ιωλκός – Πορταριά 4.040m
  • Πορταριά – Μακρινίτσα 2.540m
  • Πορταριά – Πλιασίδι 2.185m
  • Πλιασίδι – Χάνια 2.965m
  • Χάνια – Ζαγορά 9.760m
  • Ζαγορά – Άγιος Ιωάννης 6.720m
  • Άγιος Ιωάννης – Νταμούχαρη 1.020m
  • Νταμούχαρη – Τσαγκαράδα 3.435m

Η συγκεκριμένη διαδρομή, συνολική απόσταση 32.665 μέτρων, επελέγη με σκοπό να εξυπηρετήσει επίκαιρα τουριστικά αλλά και εμπορικά σημεία του Πηλίου. Περνώντας από τις πιο όμορφες διαδρομές, μέσα από το δάσος και περιοχές με πανοραμική θέα, χωρίς να παρενοχλεί κατοικημένες περιοχές και να περνάει πάνω από σπίτια, κάνει τη διαδρομή ακόμη πιο ενδιαφέρουσα για τον επιβάτη. Με αυτό τον τρόπο το τελεφερίκ γίνεται πιο ελκυστικό στο επιβατικό κοινό, αποδυναμώνοντας τις μετακινήσεις φορτηγών λεωφορείων αλλά και ΙΧ.

Τη μελέτη πλαισιώνουν προτάσεις για την ανάπτυξη υποδομών ανά σταθμό.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου