ΟΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ
Η ελληνική κυβέρνηση, απαντώντας στους εκβιασμούς και τις απειλές της Ιεράς ολιγαρχικής Συμμαχίας των Βρυξελλών, χρησιμοποίησε το όπλο της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας και έκλεισε στη Μόσχα μεγάλες συμφωνίες. Οι συμφωνίες αυτές μετατρέπουν την Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο, ανοίγουν το δρόμο για τη συνεργασία σε επίπεδο υποδομών, όπως λιμάνια και σιδηρόδρομοι, και δημιουργούν προϋποθέσεις για να ανασάνει και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία.
Το ελληνικό ζήτημα μόνον έτσι μπορεί να λυθεί. Δεν θα φτάναμε ποτέ σ’ αυτή την κατάσταση, δηλαδή στην πλήρη επικράτηση μεγάλων ξένων και ντόπιων συμφερόντων στη χώρα μας, αν δεν υπήρχε η απόλυτη υποταγή όλων των έως τώρα δεξιών και σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων σε ξένα πολιτικά και οικονομικά κέντρα που εκφράζουν ολιγαρχικά συμφέροντα. Αν οι δεξιές και σοσιαλδημοκρατικές ελληνικές κυβερνήσεις ασκούσαν ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και συγκέντρωναν γύρω από την Ελλάδα το ενδιαφέρον όλων των χωρών, χωρίς αποκλεισμούς, τότε η νεοφιλελεύθερη κομπανία δεν θα έβρισκε πεδίο για να υποσκάψει την εθνική μας οικονομία, να ναρκοθετήσει τις αρχές και το φρόνημα του λαού και να εγκαθιδρύσει στην Ευρώπη του 21ου αιώνα το πρώτο νεοφεουδαρχικό καθεστώς ως πρόβα και προπομπό των όσων ακολουθήσουν στη γηραιά ήπειρο. Αν οι δεξιές και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις μεριμνούσαν να καταστεί η Ελλάδα εστία για διεθνή συνεργασία και εγγύηση για την ειρήνη στην περιοχή της Μεσογείου και την Ευρώπη, δεν θα είχαμε τον Σόιμπλε να μας κουνάει το δάχτυλο και να απαιτεί. Και μην πει κανείς πως δεν γίνονται τέτοια πράγματα, ανήκομεν εις την Δύσιν και άλλα τέτοια κουραφέξαλα. Η αριστερή κυβέρνηση του Τσίπρα πώς έκλεισε συμφωνίες με τη Μόσχα χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι;
Είναι φανερό ότι αυτό που έκανε η κυβέρνηση Τσίπρα δεν ήθελαν να το κάνουν οι δεξιές και σοσιαλδημοκρατικές ελληνικές κυβερνήσεις. Ηταν τόσο πολύ υποταγμένες στην πολιτική ξένων κέντρων εξουσίας που απηχούν συμφέροντα ξένων ολιγαρχών και των Ελλήνων συμμάχων τους, ώστε το συμφέρον της χώρας και του λαού δεν είχε γι’ αυτές καμιά σημασία. Αυτός είναι ο λόγος που και σήμερα, μετά τις συμφωνίες της Μόσχας, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και γενικά τα ελληνικά δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έχουν χάσει τα νερά τους και δεν ξέρουν τι να πουν. Είναι γιατί έχουν μπολιαστεί με την ιδέα ότι την πολιτική και τη δράση της ελληνικής κυβέρνησης εντέλλονται ξένα κέντρα αποφάσεων. Γι’ αυτό και δεν διαθέτουν τα εργαλεία να ερμηνεύσουν το φαινόμενο της πολυδιάστατης και ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, ένα πρώτο δείγμα της οποίας μας παρουσίασε η νέα αριστερή κυβέρνηση με τις συμφωνίες της Μόσχας. Παραξενεύονται και δεν μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους ότι υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που η πολιτική της δεν είναι προϊόν αυθαίρετης ξενικής επέμβασης στα εσωτερικά μας, αλλά υπαγορευμένη από τις πραγματικές ανάγκες του ελληνικού λαού. Ψελλίζουν δικαιολογίες για την πολιτική τους που απέτυχε απόλυτα και βύθισε τη χώρα μας στο χάος και το λαό στη φτώχεια και κατηγορούν την κυβέρνηση γιατί δε στηρίζεται εξ ολοκλήρου, όπως αυτοί, στους «δανειστές και φίλους και συμμάχους μας». Δεν είναι ότι αδυνατούν να καταλάβουν πως αν η νέα κυβέρνηση καταστεί κυβέρνηση – ανδρείκελο, όπως οι δικές τους, τότε η φτώχεια κι η δυστυχία στη χώρα θα μεγαλώσουν. Είναι γιατί συνειδητά επιδιώκουν μια κυβέρνηση που στρέφεται ολομέτωπα ενάντια στο λαό, μιας και τα πολιτικά και άλλα συμφέροντά τους ταυτίζονται με τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών.
